A LOVE FROM NINE THOUSAND MILES - AGE GAP SERIES 1 (SSPG/R18+)

Chapter 16 - End

Namayani ang katahimikan sa pagitan namin ni Josha. Hindi ko alam kung saan magsisimula. Gusto kong isumbat sa kaniya ang mga sinabi ni Maryse. Ngunit ano nga ba ang karapatan ko? We were not even in a formal relationship. Nagkapalagayan lang kami ng loob, nagkamabutihan, naglabas ng init ng katawan, pero walang ligawang nangyari.

Umupo ako sa gilid ng kama ko. Nasa kandungan ko ang nanginginig kong mga kamay at mariin kong kinukurot ang aking mga palad. Natatakot pa rin ako kay Josha dahil aminado ako sa kasalanang nagawa ko.

Maya-maya ay lumapit siya sa kinaroroonan ko. Umupo siya sa tabi ko pero hindi pa rin nagsalita. Nang hindi na ako nakatiis ay nilingon ko siya.

“Josha, I’m s—sorry. I really am. Alam kong isang malaking k—kasalanan ang nagawa ko sa ‘yo at h—hindi excuse ang nangyari sa pagitan namin ni Maryse. H—Hindi excuse ang galit na n—nararamdaman ko ngayon dahil sa mga sinabi niya. I—I don’t know what else to say but I want you to know h—how sorry I am for what I did,” pautal-utal kong paghingi ng tawad.

Hindi pa rin siya kumibo kaya nagpatuloy ako at sinikap kong ayusin ang aking pagsasalita.

“Pero siguro panahon na rin para tapusin na natin ang kung ano man ang namamagitan sa ating dalawa. Let’s end everything as early as now before it’s too late. Ayaw kong umabot tayong dalawa sa puntong lubog na lubog na tayo dahil baka hindi na tayo makaahon nang walang masasaktan. Wala rin namang patutunguhan ang lahat ng ito. May fiancée ka na at nasisira kayong dalawa nang dahil sa akin.”

“Iyan ba talaga ang gusto mo? So, gano’n na lang iyon? Wala lang ba sa ‘yo ang mga nangyari sa atin? Tell me, Margaux, ano ba ako sa ‘yo? Ni katiting ba na pagmamahal pa sa akin ay wala ka? Kaya ba hindi mo ako sinasagot sa tuwing sinasabi kong mahal kita? Ganoon ba ako kahirap paniwalaan? Mahirap ba akong mahalin?” nakatiim-bagang niyang asik sa akin.

Kung alam lang niya. Hindi ako masasaktan nang ganito kung wala akong nararamdaman para sa kaniya. Pero ano nga ba ang laban ko? Sometimes, we also need to choose which battles to win. Ayaw kong maiwang luhaan sa huli.

“Josha, ano pa ba ang gusto mo? Gusto mo ba talagang makitang umiiyak ako sa oras na iwanan mo ako upang pakasalan si Maryse? Kung alam mo lang ang sakit na nararamdaman ko ngayon!”

“Sino ba kasi ang nagsabi sa ‘yong magpapakasal ako sa kaniya?”

“Nandito siya kanina at ipinakita niya sa akin ang engagement ring na suot niya.”

“It’s just a damn ring! It doesn’t mean anything. Mga magulang lang namin ang may gusto ng engagement na iyon. I hope you’d believe me,” pagsusumamo niya. “Don’t worry, I’ll talk to her. Pupuntahan ko siya pagkatapos nating mag-usap. Ipapaintindi ko sa kaniyang tapos na kaming dalawa, na tapos na sa amin ang lahat.”

“No, Josh. Huwag ka nang mag-aksaya ng panahon. Just go back to her. Let’s end this nonsense,” I said with finality.

“Nonsense? Naririnig mo ba ang sarili mo? Everything we shared in this room, right on this bed, was just nonsense to you? Bakit? Mahal mo na ba ang kuya-kuyahan mong tarantado? May nangyari na ba sa inyo?” nang-aakusa niyang sagot sabay tayo. Humarap siya sa akin. Bakas ang sobrang galit sa kaniyang mukha.

“Huwag na huwag mong idadamay si Kuya dito!” sigaw ko. Tuluyan nang humulagpos ang pinipigilan kong galit.

“Bullshit! Paanong hindi? E, s’ya naman talaga ang puno’t dulo ng lahat ng ito! Putang-ina! Bakit mo ba ipinagtatanggol ang gagong iyon, ha? Have you fallen in love with your asshole of a best friend?!” Nagsisigaw na rin siya sa galit.

“Oo! Mahal ko si Kuya! Is that what you want to hear? Then, yes! Mahal na mahal ko siya kaya tigilan na natin ‘to!” pagsisinungaling ko upang matapos na ang usapan. Alam kong hindi siya titigil kung wala akong gagawin.

Ngunit pagkasabi ko niyon ay biglang nag-apoy sa galit ang mga mata niya. Bigla akong nakaramdam ng takot lalo na nang lumapit siya sa akin at sapilitan akong inihiga sa kama. Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay ko at dinala ang mga iyon sa ibabaw ng ulo ko habang ang kabilang kamay niya ay nakahawak sa aking panga. Mabilis niya akong kinuyumos ng mapagparusang halik. Kinagat niya ang aking mga labi. Sigurado akong nasugatan ako roon dahil nalasahan ko ang dugo. Sinalakay ng takot ang dibdib ko. Hindi ko naisip kailan man na magagawa niya ito sa akin.

“Bakit, Marg? Mas magaling ba siya sa kama kaysa sa akin?”

Hinila niya ang tali ng roba ko at walang pasabing dinakma ang aking dibdib at marahas na minasahe. Salitan niyang nilapirot ang mga tuktok ko habang marahas niya akong hinahalikan sa aking leeg. Napasigaw ako sa sakit. Pinilit kong manlaban pero napakalakas niya at mahigpit pa rin niyang hawak ang dalawa kong kamay.

“J—Josha, please m—maawa ka. H—Huwag mong gawin ‘to,” nanginginig ang boses kong pakiusap na tila hindi man lang niya narinig.

“Napapaungol at napapasigaw ka ba niya sa sarap kagaya ng ginagawa ko? Mas magaling ba ang dila at mga daliri niya?”

Sa pagkakataong iyon ay nasa p********e ko na ang kaniyang kamay at walang pakundangang hinagod ang aking gitna. Hindi ko na namalayan na pinaghiwalay na niya ang aking mga hita gamit lang ang kaniyang tuhod. Impit akong napaungol dahil sa sakit na hatid ng kaniyang ginawa.

“Uhmmm, J—Josha. S—Stop. Y—You’re hurting me,” I pleaded again, tears were already streaming down my face. Napaiyak na ako sa sobrang takot.

“Mas nasarapan ka ba sa p*********i niya kompara sa p*********i ko?”

Natilihan ako nang mabilis niyang ibinaba ang kaniyang basketball shorts kasama ang kaniyang boxer briefs. Pumuwesto siya sa aking gitna. Kaagad niyang hinawakan ang kaniyang matigas na p*********i at walang pag-aalinlangang mariing hinagod ang ulo niyon sa aking gitna. Ididiin niya iyon sa aking hiyas at saka siya uulos. Ilang beses niya iyong inulit. Hanggang sa unti-unting namasa ang aking p********e. Nang maramdaman niya ang pamamasa ko ay mabilis niyang itinutok at akmang ipapasok ang kaniyang p*********i sa aking lagusan. Napasigaw at napaiyak ako sa sakit at lalong-lalo na sa takot kahit nasa bukana pa lang ng aking lagusan ang ulo ng kaniyang katigasan.

“J—Josha, h—huwaggg! H—Huwag mong ituloy. N—Nasasaktan ako! Please, m—maawa ka. Tama na!” ang humahagulgol kong pakiusap na naging dahilan upang mahimasmasan siya.

Napatigil siya at para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Nang mapagtanto ang kaniyang ginawa ay saka siya kumilos. Binitawan niya ang aking mga kamay. Mabilis niyang inayos ang kaniyang boxer briefs at shorts. Dali-dali niya akong ibinangon at niyakap nang mahigpit. Hinagod niya ang aking likod habang pareho kaming nakaupo sa kama. Ang dalawa kong kamay ay nakahawak sa suot kong roba.

“Hush, baby. I—I’m sorry. Hindi ko sinasadya,” sunod-sunod niyang saad habang mahigpit pa rin siyang nakayakap sa akin. Nahimigan ko ang takot at pangamba sa kaniyang boses kasabay niyon ay naramdaman ko ang pagbagsak ng kaniyang mga luha sa aking balikat.

Labis akong nasaktan sa ginawa ni Josha, not just physically but more so, emotionally. Parang punyal na tumarak sa puso ko ang bawat pang-iinsultong binitawan niya na sinamahan pa ng marahas niyang pag-angkin sa katawan ko. Napakasakit isipin na ang lalaking pinahahalagahan ko ang siya pang gagawa sa akin nito.

“P—Please forgive me, baby. Please don’t hate me. I’m b—begging you,” muling saad niya.

Hindi ako sumagot. Nagpatuloy lang sa pagdaloy ang masaganang luha sa aking magkabilang pisngi. Nanginginig ang katawan ko sa sobrang takot. Pagod na pagod ang aking pakiramdam. Isama pa ang nananakit at namumula kong mga kamay dahil sa higpit ng paghawak niya at ang labi kong nasugatan.

Dala marahil ng sobrang takot, pagod, at stress ay bigla akong nakaramdam ng panghihina. Unti-unti na ring nandilim ang paningin ko, hanggang sa hindi ko na nakayanan at tuluyan na akong nawalan ng malay.

Nang magising ako ay nasa loob na ako ng isang puting kuwarto. Nakaramdam ako ng kirot sa aking kaliwang kamay. Nakita kong nakakabit doon ang swero na nakakonekta sa isang dextrose bag. Inilibot ko ang aking paningin at nakita ko si Josha na nakaupo sa isang silya sa gilid ng kinahihigaan ko. Nakasubsob ang kaniyang mukha sa kaniyang kamay na nakapatong sa puting unan.

Parang eksena sa pelikula na bumalik sa alaala ko ang mga nangyari at ang mga ginawa niya sa akin sa loob ng kuwarto ko. Napaupo ako. Bigla akong nanginig at isa-isa na namang tumulo ang aking mga luha. Dinala ko ang aking mga tuhod sa ilalim ng aking baba at niyakap ang mga iyon. Nakaramdam ako ng awa sa sarili ko at doon ako tuluyang napahagulgol. Biglang nagising si Josha at puno ng pag-aalalang niyakap ako.

“Baby, please stop crying. Patawarin mo ako,” pagsusumamo niya. Itinulak ko siya ngunit hindi siya bumitaw.

“Bitawan mo ako! Nandidiri ako sa ‘yo! Nandidiri ako sa sarili ko! Please maawa ka, bitawan mo ako!” Humagulgol ako ng iyak sa sobrang takot nang yakapin niya ako.

“Please, baby. Tahan na, I’m sorry. I didn’t mean to hurt you. Nadala lang ako ng galit. Mahal na mahal kita. Please believe me,” umiiyak niyang pakiusap habang mahigpit pa ring nakayakap sa akin. Ramdam ko ang panginginig niya. “Baby, I promise, hinding-hindi na mauulit ang nangyari.”

“Talagang hindi na mauulit!” ang galit na galit na boses ni Kuya Leonel. Hindi namin namalayan na nakapasok na siya sa loob ng silid.

Mabibilis ang mga hakbang na lumapit siya sa hospital bed na kinahihigaan ko. Itinulak niya si Josha palayo sa akin at inundayan ng isang malakas na suntok sa panga. Napasandal si Josh sa dingding. Nakita kong mahigpit na idiniin ni Kuya ang kaniyang braso sa leeg nito.

“Tarantado kang gago ka! Ano ang ginawa mo kay Margaux?! Putang-ina ka! Papatayin kitang hayop ka!” namumula ang mukhang sigaw ni Kuya.

“Pakakasalan ko si Margaux!”

“Ano’ng sinabi mo? Pakakasalan? Gago! Simula ngayon, layuan mo na siya! Huwag mo siyang kakausapin, ni sulyapan! Hayop ka! Mahal ka ng kaibigan ko tapos ganito ang ginawa mo sa kaniya! Of all people, ikaw pa talaga! Ikaw na dapat sana ay poprotekta sa kaniya!”

“Mahal ko si Margaux! I am willing to take responsibility for what I did! Pananagutan ko ang ginawa ko.”

“Pananagutan pala, ha! Ito ang panagutan mo!” sunod-sunod na suntok ang pinakawalan ni Kuya na diretsong tumama sa mukha at sa sikmura ni Josha. Lupaypay na napahiga si Josha sa sahig. Hindi pa nakontento si Kuya at binigyan pa niya ito ng isang malakas na sipa sa tagiliran.

“K—Kuya, tama na!” sigaw ko sa nanginginig na boses habang panay pa rin ang pagdaloy ng mga luha ko.

Tinalikuran ni Kuya si Josha at may pagmamadaling lumapit sa kinaroroonan ko. Kaagad niya akong niyakap. Mahigpit akong kumapit sa kaniyang damit na wari’y umaamot ng lakas mula sa kaniya sa pamamagitan niyon. Muli akong humagulgol ng iyak.

“Sweetheart, tahan na. Nandito na ako.”

“K—Kuya, please umuwi na tayo. Ayaw ko nang m—manatili rito sa hospital,” pakiusap ko habang patuloy pa rin sa paghikbi.

“No worries, sweetheart. I’m taking you home, I promise.”

“What do you mean you’re taking her home? No! Sa akin siya sasama!” sigaw ni Josha habang pinipilit ang sariling tumayo mula sa pagkakalugmok sa sahig.

“At ano ang karapatan mong isama si Margaux? Asshole! Kung hindi pa ako tinawagan ng pinsan kong doctor ay hindi ko pa malalaman ang sinapit ni Margaux sa mga kamay mo! Alam mo bang pwede kitang ipakulong dahil sa ginawa mo?! Kung ako sa ‘yo, aalis na ako ngayon din! Alis! Or I’m calling the cops!”

“B—Baby, please. Patawarin mo ako. Hindi ko k—kayang mawala ka. Maawa ka sa akin, please. Sa akin ka sumama,” pagmamakaawa ni Josha.

“AJ, tumawag ka ng mga guards. Palabasin ninyo ang gagong ‘to,” utos ni Kuya sa kaniyang kaibigang kasunod niyang pumasok sa kuwarto. Kaagad naman itong tumalima at hindi nagtagal ay napalabas nga ng hospital si Josha. Maya-maya ay may tinawagan si Kuya sa kaniyang cellphone.

“Hello, Ate Zenia. Yes, I’m inside Marg’s room right now. Can I talk to you for a second? Yes, please. Dito na lang sa room niya. Sure, I’ll wait for you. Thank you, Ate,” pagkausap ni Kuya kay Ate Zenia, ang pinsan niyang doctor.

“Sweetheart, we’ll talk to Ate Zenia. Aalamin natin kung maaari ka nang lumabas at sa bahay na lang magpahinga. I’m taking you home with me. I’ve already informed Mom about what happened. She was worried but she’s in the middle of a conference kaya hindi siya makapunta rito. Dadaan lang tayo sandali sa boarding house mo upang kunin ang mga importanteng gamit mo at nang makapagpaalam ka na rin,” tuloy-tuloy na saad ni Kuya na hindi ko na tinutulan.