บทที่ 18
จุดเปลี่ยนแปลง (2)
ด้านพิสุทธิ์กว่าจะมาถึงบริษัทก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมง และเมื่อมาถึงที่ทำงาน ชายหนุ่มก็รีบลงจากรถวิ่งขึ้นบันไดตรงไปยังห้องทำงาน
“คุณเก้า ทำไมมาเอาป่านนี้ครับ รู้ไหมมิสเตอร์บินรอคุณอยู่ในห้องนานแล้วนะครับ” ลิซ่ารีบลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปหาเจ้านาย
“ผมรีบสุดแล้วครับ” พิสุทธิ์ตอบลูกน้องสีหน้าเคร่งเครียด
“รีบเข้าไปในห้องเถอะครับ” ลิซ่าเอาเอกสารที่เตรียมไว้ยื่นให้เจ้านาย แล้วเดินนำหน้าไปยังประตูห้องทำงาน
“ขอบคุณพี่ลิซ่ามากครับ” พิสุทธิ์รับเอาเอกสารสำคัญมาถือไว้ และก่อนที่เขาจะเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มก็สั่งลูกน้องให้เอาของว่างเข้าไปให้แขกในห้องด้วย
“มิสเตอร์บินครับ” เมื่อเปิดประตูห้องทำงานของตัวเอง พิสุทธิ์ชะงักเมื่อมีชายชุดดำตัวใหญ่สองคนเดินเข้ามาดักหน้า
“ออกไปรอข้างนอก ถ้าฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องเข้ามา” เสียงน่าเกรงขามพูดภาษาอังกฤษ ทำให้ลูกน้องสองคนหันไปโค้งคำนับ แล้วพาก
