20
1208 Words
20
“เข้าใจฮะ ผมจะไม่ล้อใครฮะ”
เด็กชายเข้าใจคำสอนที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อนเกินกว่าเด็กห้าขวบจะเข้าใจ
“ดีมากจ้ะ คืนนี้ฉันจะให้รางวัลคนเก่งด้วยการเล่านิทานเบิ้ลให้สองเรื่องเลยดีไหมครับ”
“ดีฮะ ผมอยากฟังเรื่องเจ้าชายอสูรอีกฮะ สนุกดี”
“แล้วอีกเรื่องล่ะครับ อยากฟังเรื่องอะไร” อัลบาโรทำท่านึก ก่อนตอบ
“พินอคคิโอฮะ”
“ได้เลยจ้ะ แต่ว่าตอนนี้มาหัดอ่านหนังสือสักครึ่งชั่วโมงก่อนนะ แล้วฉันจะให้ดูการ์ตูน”
ไลลาจัดระเบียบการฝึการเรียนให้อัลบาโรทั้งในวันธรรมดาและสุดสัปดาห์ รวมทั้งมีกิจกรรมให้เด็กชายได้ฝึกฝนด้วย
ฟรานเซสโก้ยังคงยืนอยู่ที่เดิม เขายืนนิ่งราวกับหุ่น มองภาพไลลานั่งสอนหนังสือลูกชายไม่วางตา คำสั่งสอนทุกคำของไลลายังคงก้องในหูเขา แล้วยังจะสะท้อนความรู้สึกในใจด้วยว่า เขาเป็นพ่อแต่ไม่เคยสั่งสอนลูก ไม่เคยอ่านนิทานให้ลูกฟังก่อนนอน เป็นเรื่องที่ไม่อยู่ในสมองฟรานเซสโก้ด้วยซ้ำไป
แต่เดี๋ยวก่อน...ฟรานเซสโก้ฉุกใจกับประโยคหนึ่งของไลลา คำพูดที่ว่า อัลบาโรเข้าใจความรู้สึกตอนถูกล้อใช่ไหมครับ แล้วยังมีคำพูดก่อนหน้าที่ว่า การใช้กำลังไม่ใช่การแก้ปัญหา สมองอันชาญฉลาดกำลังประมวลเรื่องราว และเข้าใจว่า ลูกชายของตนถูกล้อเลียน จึงทำร้ายคนที่ล้อ
ฟรานเซสโก้สงสัย อยากรู้เรื่องขึ้นมา เขาจึงก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้อง ทว่าก้าวได้เพียงหนึ่งก้าว โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงที่ตั้งระบบสั่นไว้เกิดสั่น เขาล้วงมันหยิบขึ้นมาดูหน้าจอมือถือ เมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา เขาหมุนตัวเดินห่างห้องลูกชาย กดรับสายเปลี่ยนจุดหมายเป็นห้องของตัวเอง
ไลลาปิดประตูห้องอัลบาโรอย่างเบามือ เพราะเกรงว่าเสียงปิดประตูอาจกวนใจเจ้าของห้องที่เพิ่งเข้านอน เมื่อนำอัลบาโรเข้านอนเสร็จก็ถึงเวลาที่เธอจะพักผ่อนบ้าง พี่เลี้ยงสาวกำลังก้าวเท้ากลับไปที่ห้องตัวเองที่อยู่ติดกับห้องอัลบาโร ทว่าเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง ดึงตัวเธอให้หมุนไปปเผชิญหน้ากับต้นเสียง
“ขอเวลาสักครู่ได้ไหม ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” เจ้านายสุดหล่อบอกไลลาที่ยืนมิงหน้าเขานิ่ง เพราะเธอไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดหรือเปล่าที่เห็นเขายืนอยู่ตรงนี้ เนื่องจากเวลานี้ไม่ใช่เวลากลับบ้านของเขา ที่สำคัญเขาสวมใส่ชุดนอนอยู่ นั่นหมายความว่า ฟรานเซสโก้กลับบ้านมาสักพักหนึ่งแล้ว “เรื่องอัลบาโร”
“ค่ะได้ค่ะ”
ไลลาไม่ปฏิเสธ เพราะเธอเองก็มีเรื่องคุยกับเขาพอดี และไม่ถามถึงเหตุผลที่เขากลับบ้านเร็ว
“ไปคุยกันตรงโน้นดีกว่านะ”
ตรงโน้นที่ว่านี้คือ ชุดโซฟารับแขกที่อยู่กลางชั้นสอง จุดพักผ่อนอีกหนึ่งจุดของเขา ถ้าวันไหนเขาขี้เกียจเดินลงไปชั้นล่าง เขามักมานั่งดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ตรงนี้บ่อยๆ ทว่าระยะหลังมานี้ ชุดโซฟาชุดนี้ไม่ได้ใช้งาน เป็นเพียงเฟอร์นิเจอร์ประดับบ้านแทน
“จะว่าไป ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณเหมือนกัน แต่ฉันขอคุยเรื่องของคุณก่อน เรื่องของฉันเอาไว้ทีหลังค่ะ” ไลลาพูด เมื่อนั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก ส่วนเจ้าของบ้านนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว
“ฉันว่า เธอพูดเรื่องของเธอก่อนดีกว่า เรื่องของฉันบางทีเราต้องพูดกันยาว”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ เรื่องที่ฉันตั้งใจจะพูดกับคุณคือ ฉันต้องขึ้นชกมวยในศึกลีกเดือนหน้า ฉันจำเป็นต้องมีเวลาฝึกซ้อม ฉันขออนุญาตคุณไปซ้อมช่วงเที่ยงถึงบ่ายสามนะคะ พอซ้อมเสร็จฉันจะเลยไปรับอัลบาโรที่โรงเรียน”
ในฐานะที่เขาเป็นนายจ้าง แล้วหน้าที่พี่เลี้ยงอัลบาโรตามที่ตกลงกันไว้คือยี่สิบสี่ชั่วโมง ฉะนั้นเวลาที่ไลลาต้องไปฝึกซ้อมคือเวลาทำงาน เธอจึงต้องขออนุญาตเขาก่อน และคิดว่าฟรานเซสโก้คงไม่ขัดข้องเรื่องนี้
“ตามสบาย”
“ขอบคุณค่ะ คราวนี้คุยเรื่องของคุณบ้าง”
“ฉันอยากรู้เรื่องอัลบาโร แกไปมีเรื่องที่โรงเรียนหรือ” ไลลาทำสีหน้าแปลกใจที่เขาทราบเรื่องนี้ และเหมือนฟรานเซสโก้รู้ใจพี่เลี้ยงสาวสวย เขาจึงไขข้อข้องใจเธอโดยไม่ต้องรอถาม “วันนี้ฉันกลับบ้านเร็ว ตั้งใจไปหาลูกที่ห้อง ซึ่งฉันก็ไปแล้วจังหวะที่เปิดประตู ฉันได้ยินเสียงเธอพอดีก็เลยยืนฟัง มันมีความสงสัยในเรื่องที่เธอสอนอัลบาโร ตอนนั้นฉันจะเข้าไปถาม แต่พอดีมีสายโทรเข้ามา ฉันเลยไม่ได้เข้าไปในห้อง”
“ฉันมีเรื่องคุยกับคุณสองเรื่อง หนึ่งในสองเรื่องคือเรื่องที่คุณถาม วันนี้อัลบาโรมีเรื่องที่โรงเรียนค่ะ แกถูกเพื่อนล้อหาว่าเป็นตุ๊ดเพราะอัลบาโรเล่นกับเด็กผู้หญิง ถูกล้อหนักเข้าแกเลยชกหน้าเพื่อน ครูใหญ่เรียกผู้ปกครองของเด็กที่มีเรื่องกันทั้งสามคนไปพบ แต่แทนที่ครูใหญ่จะโทรหาคุณ แต่เธอกลับโทรหาลิซ่าเพราะคิดว่าลิซ่ายังทำหน้าที่ดูแลอัลบาโรอยู่ พอลิซ่าทราบเรื่องก็เลยโทรหามาเรียให้มาบอกเรื่องนี้กับฉัน เธอไม่โทรหาคุณเพราะรู้ดีว่าคุณไม่สนใจ”
คำพูดนิ่งเรียบของไลลากระแทกใจเขาปังใหญ่ ซึ่งคำพูดของไลลาล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องจริง ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรครูใหญ่หรือครูประจำชั้นจะโทรหาลิซ่า เป็นเพราะครั้งหนึ่งมีงานโรงเรียน ครูใหญ่โทรมาขออนุญาตเขา ทว่าโทรมาผิดจังหวะ ตอนนั้นเขากำลังประชุมจึงพูดออกไปว่า มีอะไรไม่ต้องโทรมาหาเขา ให้โทรไปหาลิซ่า ลิซ่าจะเป็นคนจัดการทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอัลบาโร นับตั้งแต่นั้นฟรานเซสโก้ไม่ได้รับสายจากครูใหญ่อีกเลย รวมถึงไม่เคยรู้เรื่องกิจกรรมภายในโรงเรียนลูกชายอีกด้วย
“เธอกำลังว่าฉันเป็นพ่อที่ไม่ดี ไม่ใส่ใจลูกใช่ไหม”
“ถ้าให้ตอบตรงๆ คือ ใช่ค่ะ คุณเป็นพ่อที่แย่มาก” ไลลาตอบกลับแบบไม่เกรงใจ “ฉันเข้าใจนะคะว่า คุณไม่ได้ตั้งใจให้อัลบาโรเกิดมา แต่ในเมื่อเขาเกิดมาแล้ว และตอนนี้ก็ขาดแม่ เหลือคุณคนเดียว คุณก็จะต้องทำหน้าที่พ่อและแม่ในเวลาเดียวกัน ไม่ใช่อะไรๆ ก็ปล่อยให้พี่เลี้ยงจัดการ พี่เลี้ยงก็คือพี่เลี้ยงค่ะ ต่อให้ทำหน้าที่ได้ดีแค่ไหน มอบความรัก ความเอาใจใส่ให้แกมากยังไง ก็ไม่เท่ากับคุณทำค่ะ ฉันอยากให้คุณปรับปรุงตัวซะใหม่ แล้วฉันก็รู้ว่ามันยาก แต่คุณต้องทำค่ะถ้าคุณคิดว่าแกเป็นลูก อย่าทำให้แกคิดว่า แกกำลังขาดพ่อไปอีกคนเลยค่ะ ฉันสงสารแก”
- Writer
