Celestine’s POV
“Please, please, nagmamakaawa ako sa’yo. K-Kung tungkol ito sa nasira mong sasakyan, babayaran ko ‘yon! O-Oo tama, babayaran ko ‘yon!” pagmamakaawa ko sa kanya habang nakaupo rito sa sobrang laki niyang sofa.
Nagmistulang reception desk ‘tong kwarto niya sa sobrang laki at sosyal ng mga gamit. Idagdag mo pa ang sobrang laking babasaging bintana na tanaw-tanaw ang city lights. Pinagmasdan ko lang ang lalakeng kakapasok sa kanyang kwarto habang isa-isang tinatanggal ang suot niyang gear.
“S-Sa ngayon kasi wala akong dalang cash, m-may card ako! Heto, teka lang,” sambit ko atsaka hinalungkat ng maige ang loob ng aking bag. Nang makita ko ang aking wallet, kaagad ko ‘yon kinuha atsaka tinaggal ang mga credit cards doon.
“Y-Yan lang ang cards na meron ako, u-ubosin mo lan
