Remind เมียของเล่น

เมียของเล่น 02(3)

กวินตามองลูกที่กำลังมองหน้าพ่อสลับกับหน้าแม่พร้อมส่งเสียงอ้อแอ้ เห็นว่าลูกไม่งอแงก็คิดว่าเธอควรหาอะไรลงท้องสักหน่อยเพื่อสารอาหารในการให้นมลูก

“พร้อมรักอยู่กับพ่อนะคะ แม่ไปกินข้าวแป๊บเดียว” พูดกับลูกสาวตัวน้อยแล้วก็ลุกเดินออกจากห้อง

ปรมะมองตามแม่ของลูกที่ลุกเดินออกไป เขากำลังคิด… เธอคนนี้ต่างกับเด็กสาวไร้เดียงสาในวันวาน และเขาเป็นคนทำให้กิ๊บคนนั้นหายไป ภาพวงจรปิดในบ้านที่พ่อตาเอามาให้ดูยังติดตาเขาจนถึงทุกวันนี้ ภาพที่กิ๊บเดินออกมาจากห้องนอนของบ้านหลังเก่าก่อนจะย้ายมาที่บ้านหลังนี้ ใบหน้าแสนเศร้าที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของเธอมองบันไดสูงชันอยู่ครู่ใหญ่แล้วเธอก็ทิ้งตัวลงมาโดยไม่ลังเลอะไรเลย

เขาทำให้คนคนหนึ่งไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพราะความมักง่ายและเห็นแก่ตัวของเขาทำให้ผู้หญิงคนนี้เจ็บปวดแสนสาหัส

ทอดถอนใจให้เรื่องเลวร้ายในอดีตแล้วจึงหันมามองลูกสาวตัวน้อยที่แสนน่ารัก ลูกสาวก็หน้าจิ้มลิ้มเหมือนแม่ไม่มีผิด มองหน้าลูกแล้วก็รู้สึกผิดไปในตัว

“เราเกือบไม่ได้เจอหน้ากันแล้วนะคะพร้อมรักของพ่อ พ่อขอโทษนะคะที่ทำร้ายแม่ของหนู ต่อไปพ่อจะไม่แกล้งแม่ของหนูอีกแล้ว พ่อสัญญาค่ะว่าพ่อจะดูแลหนูกับแม่ให้ดีที่สุด” เรื่องแบบนี้ก็พูดได้แค่กับลูกเท่านั้น เขาไม่เคยพูดคำว่าขอโทษให้แม่ของลูกได้ยินสักครั้ง เขาไม่อยากรื้อฟื้นให้เธอคิดถึงเรื่องในอดีต อีกอย่างเรื่องที่เขากับเธอมันไม่น่าให้อภัย เขาละอายใจเกินกว่าจะเอ่ยถึง

แล้วก็ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่ทุกอย่างระหว่างเขากับเธอจะดีขึ้น

กินข้าวเสร็จแล้วกวินตาก็ปั๊มนมไว้ให้ลูกสาว เธอให้ลูกกินนมแม่ แต่ใช้วิธีปั๊มใส่ขวดลูกจะได้ไม่ติดเต้า จากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาหาลูกในห้อง เข้ามาถึงก็เห็นลูกสาวหลับอยู่บนอกของคนเป็นพ่อโดยที่พ่อนอนหลับพร้อมโอบกอดลูกสาวไว้

ถ้าไม่มีเรื่องในอดีตคงพูดได้เต็มปากว่าเป็นภาพที่อบอุ่น แต่นี่เธอรู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ได้ต้องการเธอกับลูก เธอได้มาอยู่ตรงนี้ ได้ถือทะเบียนสมรสก็เพราะพ่อบังคับให้เขามารับผิดชอบเธอ

เธอก็แค่เมียของเล่นเท่านั้น คนที่เขารักไม่ใช่เธอ คนที่เขาอยากอยู่ด้วยก็ไม่ใช่เธอ

แล้วจะต้องคาดหวังอะไรในตัวเขา

กวินตานั่งลงที่ฟูก ค่อย ๆ จับมือพ่อของลูกออกเพื่อเอาลูกสาวนอนบนที่นอนที่เตรียมไว้ เพียงแค่เธอขยับมือเขาออกเขาก็รู้สึกตัว ลืมตามองแต่ไม่พูดอะไร เธอเองก็ไม่พูดอะไรกับเขาเช่นกัน เธอเพียงอุ้มลูกมานอนตรงที่นอนของลูกแล้วก็ล้มตัวลงนอนฝั่งของเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอทิ้งตัวนอนข้างลูกสาว เขาก็ลุกไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุด เดินกลับเข้าห้อง ปิดไฟทิ้งตัวลงนอนที่เดิม นอนมองแม่ของลูกผ่านความมืดด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขากับเธอนอนเตียงเดียวกันเพื่อช่วยกันดูแลลูก ให้ความรักความอบอุ่นกับลูก เขาอยู่ใกล้เธอเพียงเอื้อมมือ ทว่าเขาไม่กล้าจะเอื้อมมือออกไป วัน ๆ เธอพูดกับเขานับคำได้ บางวันก็ไม่พูดด้วยเลย ทั้งที่เมื่อก่อนเธอพูดเก่งยิ่งกว่าอะไร อ้อนเก่งยิ่งกว่าใครที่เขาเคยรู้จัก

กลุ่มเพื่อนพากันเดาว่าปรมะคงเมาหลับไปแล้ว พวกเขาจึงพากันกลับ ปิดบ้านช่องให้เพื่อนเรียบร้อย