Remind เมียของเล่น

กวินตาเคยวาดฝันตามประสาเด็กสาวที่คิดว่าตัวเองได้เจอความรักที่ดีที่สุดเข้าแล้ว เธอฝันว่าจะมีงานแต่งที่จัดขึ้นท่ามกลางความยินดีของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แขกในงานต่างอิจฉาที่เธอได้เจอความรักและผู้ชายดี ๆ มันต้องเป็นงานแต่งที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างยิ้มแย้มมีความสุขที่จะได้เริ่มชีวิตคู่ด้วยกัน ทว่าสิ่งที่กวินตาเคยฝันกับสิ่งที่ได้มาวันนี้มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง แม้จะเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่ฝันอยากสร้างครอบครัว ทว่าวันเวลาทำให้ได้รู้...กวินตาเธอมันแค่คนไร้เดียงสา ไม่รู้จักโลกของความจริง ไม่ได้รู้เลยว่าโลกนี้มันร้ายแค่ไหน ที่ร้ายน่ะใจมนุษย์ไม่ใช่โลก เมื่อภาพฝันพังลงทุกอย่างในชีวิตของเธอก็เริ่มบิดเบี้ยวไปคนละทิศคนละทาง เธอเริ่มสร้างครอบครัวด้วยความผิดพลาด ไม่รู้เลยว่าจะประคองไปได้ไกลสักแค่ไหน แขกผู้ใหญ่คนหนึ่งในงานแต่งอวยพรเธอและเจ้าบ่าวว่า “แต่งกันแล้วก็เหมือนคนเดียวกัน ช่วยกันสร้างครอบครัว หนักนิดเบาหน่อยให้อภัย เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็อย่าได้เอามาฝังใจ คนเราต้องเริ่มใหม่กับปัจจุบัน” แน่นอนว่าคนพูดคือผู้ชายที่ยังไม่แต่งงาน คนแบบนี้ไม่เข้าใจหรอกว่าความเจ็บปวดที่กวินตาได้รับมันมากแค่ไหน แล้วเธอต้องอยู่อย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ ตอนนี้กวินตาที่เป็นเจ้าสาวกำลังยืนดูเจ้าบ่าวอาลัยอาวรณ์คนรักของเขาที่ข้างรั้วบ้าน ใช่ พูดถูกแล้วคนรักของเขา ส่วนกวินตาน่ะเป็นเจ้าสาวที่ไม่ถูกรัก เป็นของเล่นที่บังเอิญได้เป็นตัวจริงขึ้นมาก็เพราะพ่อของเธอเป็นผู้กว้างขวางมีอิทธิพลพอตัว ทำให้เขาและเธอต้องแต่งงานกัน ฌอห์ณหรือปรมะ ทายาทรุ่นสี่ของร้านสหวัฒน์ จำหน่ายอุปกรณ์การช่าง อุปกรณ์แต่งสวน อุปกรณ์แต่งบ้าน อุปกรณ์การเกษตรทุกอย่าง เป็นร้านใหญ่ที่มีชื่อเสียงมานานในอำเภอ เขาเป็นทายาทร้านสหวัฒน์แต่ก็มีธุรกิจร้านเกมเป็นของตัวเอง มันเป็นความฝันในวัยเด็กที่อยากเปิดร้านเกมและซ่อมคอมด้วยตัวเอง เขาจึงศึกษาเล่าเรียนกระทั่งทำตามที่เคยฝันไว้ในวัยเด็กได้สำเร็จ ปรมะมีแฟนที่คบมาสิบสองสิบสามปี ทว่าทางบ้านแฟนสาวไม่ชอบเขา ทั้งสองจึงคบกันไปเรื่อย ๆ ไม่มีแพลนแต่งงานใช้ชีวิตคู่ ด้วยความอยู่ห่างกันหลายจังหวัดนาน ๆ เจอกันครั้งทำให้ปรมะเกิดความเหงา เขาจึงคบเด็กแถวบ้านหลายคนไว้เล่นคลายเหงา หนึ่งในนั้นมีกิ๊บ กวินตา ลูกสาวคนเล็กสุดที่รักของผู้ใหญ่กุ้ง ก็คิดว่าจะเล่น ๆ แต่แล้วกลับต้องมาแต่งงานกับเธอ ด้วยเหตุนี้ทำให้เขาต้องเลิกกับแฟนสาว “ไม่คิดว่าเราทั้งคู่จะเดินมาถึงวันนี้ วันที่เค้าเห็นตัวเองในชุดเจ้าบ่าว แต่เจ้าสาวเป็นคนอื่นไม่ใช่เค้า” มาร์แฟนสาวคนสวยของปรมะเอ่ยทั้งน้ำตา ไม่คิดว่าแฟนที่คบกันมาเป็นสิบปีจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อรับผิดชอบเด็กที่เกิดมา เธอกับเขามาถึงวันที่ต้องแยกจากกันจนได้สินะ “ขอโทษนะ” เขาไม่มีคำพูดไหนที่ดีกว่าคำพูดนี้แล้ว ในเมื่อทำผิดจนเกิดเรื่องก็ต้องยอมรับแต่โดยดี แก้ตัวไปจะได้อะไรในเมื่อเขาทำทุกอย่างจริง ๆ ให้หาคำแก้ตัวกับเรื่องที่เคยทำน่ะเหรอ เฮอะ เหลวไหลสิ้นดี “เราสองคนต้องพูดคำนี้ด้วยเหรอ เราทั้งคู่ผ่านเรื่องราวด้วยกันมาก็มาก ตัวเองไม่ต้องขอโทษเพราะส่วนหนึ่งเค้าก็เป็นคนผิด ครอบครัวฝ่ายเค้าไม่ชอบตัวเองทำให้เราสองคนไม่มีวันที่จะแต่งงานกันได้ เค้าเคยทำผิดกับตัวเองไว้เยอะไม่ต่างจากที่ตัวเองทำกับเค้า เค้ารักตัวเองนะ” “...” “เค้าดีใจด้วยนะที่ในที่สุดตัวเองก็มีลูก ถ้าครั้งนั้นเค้าไม่ตัดสินใจเอาออก ลูกของเราคงห้าขวบแล้วมั้ง” “...” สิ่งที่มาร์พูดทำให้ปรมะเจ็บปวด ปรมะเสียใจกับเรื่องที่มาร์เคยทำมาตลอด ทว่าเขาก็ไม่สามารถห้ามเธอได้ เนื่องจากมาร์รู้ดีว่าต่อให้ตั้งท้อง มีลูกด้วยกันกับปรมะครอบครัวของมาร์ก็ไม่มีทางยอมรับปรมะที่ฐานะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงและเด็กที่เป็นสายเลือดของปรมะไม่มีทางได้เกิดในตระกูลของเธอ พวกเขาคบหากันได้ แต่ไม่มีวันได้แต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เค้าผิดเอง เค้าไม่น่าพูดถึงเรื่องที่มันผ่านไปแล้วเลย” เธอตั้งใจพูดก็เพื่อย้ำเตือนเขาว่าเขาน่ะไม่ได้เพิ่งจะเคยมีลูก เธออยากให้จดจำเธอไว้ ต่อให้เลิกกันไปแล้วเขาต้องไม่มีวันลืมเธอ ในเมื่อเธอไม่ได้ ผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ทำให้ผู้ชายของเธอมีความสุข “ขอโทษที่เค้าทิ้งตัวเองแบบนี้ แต่เค้าอยากให้ตัวเองรู้ไว้ว่าเค้ารักแค่ตัวเองคนเดียว” “เค้ารู้ เค้าก็รักตัวเอง” มาร์โผเข้ากอดปรมะ การผูกมัดเขาไว้ด้วยเรื่องราวต่าง ๆ ในอดีตเป็นสิ่งเดียวที่มาร์ทำได้ เธอจะทำทุกอย่างเพื่อยื้อใจเขาไว้ ตัวไม่อยู่แต่ใจเขาต้องเป็นของเธอ กวินตามองภาพเจ้าบ่าวของเธอกอดกับแฟนของเขา ช่างเป็นภาพที่ดูรักกันลึกซึ้งเหลือเกิน บทนางร้ายแย่งแฟนที่ชาวบ้านพูดถึงเป็นของเธอโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจ ใบหน้าสวยแสยะยิ้มสมเพชตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องนอน ถ้าไม่ใช่พ่อบังคับมีเหรอเธอจะยอมแต่งและอยู่กินกับผู้ชายที่ไม่รักเธอ คืนเข้าหอคู่อื่นหวานชื่น แต่สำหรับเธอมันคือความขมขื่น เขาและเธอต้องผูกติดกันตลอดไปเพราะคำว่า ‘ลูก’ แม้ปรมะจะเคยทำให้กวินตาเข้าใจว่าเขารักเธอมาก ทำให้เธอหลงเพ้อดีใจว่าเขาคือแฟนที่ดีที่สุด ทว่าความจริงแล้วของเล่นอย่างกวินตาไม่ได้อยู่ในหัวใจเขา