เมียของเล่น 02(4)
798 Words
เช้าตรู่วันต่อมาปรมะกำลังล้างขวดนมลูกสาว เสร็จจากตรงนี้ก็จะไปซักเสื้อผ้าของลูก หน้าที่พวกนี้เขาเป็นคนทำมาตลอด เรื่องซักผ้าเขาเริ่มทำตั้งแต่กวินตาท้องโต เขาทำเพราะคิดว่าควรทำ ควรช่วยเหลือเธอในเรื่องที่เขาทำได้ เขาอยากแบ่งเบาภาระเธอ
และเรื่องเหล่านี้ที่เขาทำเพื่อนไม่เคยรับรู้ เขาก็ไม่เคยคิดจะเล่าให้ฟัง พูดได้ไง เสียเชิงลูกผู้ชายสารเลวหมดดิ เขาต้องคีพลุคคนเลวให้เพื่อนมันเห็น ให้พวกมันรู้เรื่องที่เขาทำไม่ได้หรอก
“อาบน้ำให้ลูกแล้ว ตอนนี้ลูกหลับ นมก็ตามที่เขียนไว้ มีอะไรก็โทรมานะ” คือประโยคแรกของวันที่กวินตาพูดกับปรมะ เธอเดินออกมาในชุดนักศึกษา สวมรองเท้าผ้าใบ โคตรน่ารัก
อยากติดป้ายไว้เลยว่ามีผัวแล้ว แต่ความผิดที่ติดตัวทำให้ตอนนี้เขาทำอะไรแบบนั้นไม่ได้
วันนี้เป็นวันอาทิตย์เป็นวันที่กวินตาต้องไปเรียน อีกแค่ไม่กี่สัปดาห์เธอก็จะได้จับวุฒิม.6 เป็นช่วงเวลาสองปีที่ชีวิตของเธอผ่านอะไรมาหลายอย่างมากจริง ๆ
“อื้ม” ปรมะที่ตากผ้าลูกอยู่พยักหน้ารับ กวินตายืนจ้องหน้าเขาอยู่หลายนาที จ้องกระทั่งเขาต้องเงยหน้ามาถามเธอ “มีไร”
“เฮียดูลูกได้แน่นะ เอาไปฝากย่าบัวดีไหม” เธอก็ถามเขาแบบนี้ทุกรอบที่จะไปเรียนแล้วให้เขาเป็นคนดูลูก ไม่เคยไว้ใจเขาเลย ก็แน่ล่ะเขามันน่าไว้ใจที่ไหนล่ะ
แต่นี่ก็ลูกเฮียนะโว้ย ไม่เชื่อใจอะไรขนาดนั้น
“เดี๋ยวไอ้ทูมาอยู่เป็นเพื่อน ป่านนี้ย่าไปอยู่ร้านกับปู่แล้วที่ร้านคนเยอะอันตรายยังไม่อยากเอาลูกไป โตอีกหน่อยค่อยไป”
“...ถ้าไม่ไหวก็โทรมา”
“อืม” เขาหันมาตากผ้าลูกต่อ ต้องรีบตากให้เสร็จก่อนที่ไอ้ทูจะมาถึง กวินตาผ่อนลมหายใจแล้วเดินออกจากบ้านมาที่รถ ขับรถออกจากบ้าน ก็รู้ว่าเขาน่าจะดูลูกได้ แต่ก็ยังแอบห่วงกลัวเขาจะดูลูกไม่ดีเท่าเธอดู คนเป็นแม่ก็แบบนี้ห่วงไปหมด
กวินตาออกจากบ้านไปประมาณสิบนาทีเฮียทูก็ขับรถเข้ามาจอด ตั้งแต่ยัยหนูพร้อมรักคลอดแล้วมีช่วงที่กวินตาไปเรียนก็จะเป็นเฮียทูที่มาช่วยเพื่อนเลี้ยงยัยหนูพร้อมรัก แรก ๆ จะมีย่าบัวคอยช่วยดูเพราะยัยหนูพร้อมรักยังเล็ก ทว่าตอนนี้พร้อมรักเริ่มโต ปรมะก็เลยไม่อยากกวนย่า แต่ก็รู้ว่าย่าอยากเลี้ยงพร้อมรักตลอด เขาแค่ไม่อยากรบกวนย่า
“โห เมียมึงนี่ก่อนจะไปก็ซักผ้าลูกไว้เสร็จเลยนะ มึงนี่มันเป็นผัวที่เหี้ยจริง ๆ เคยทำอะไรดี ๆ ให้กิ๊บบ้างไหมวะ สงสารน้องว่ะที่ได้มึงเป็นผัว” มาถึงไอ้เพื่อนปากหมาก็หาเรื่องพูดทันที
กูก็เพิ่งตากเสร็จก่อนมึงจะมาแค่ไม่กี่นาที
“กูให้มาช่วยเลี้ยงลูก ไม่ได้ให้มาหาเรื่องด่า”
“ลูกสาวมึงนี่ก็น่ารักเหมือนแม่เลย ดีที่ไม่เหมือนมึง พร้อมรักต้องน่ารักเหมือนแม่กิ๊บนะลูก อย่าเหมือนพ่อนะลูก” พูดพลางเขี่ยแก้มหลานสาวตัวน้อยเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู
“เหมือนกูไม่ดีตรงไหน กูก็หล่อ”
“หึ” ทูทำหน้าหยี “แล้วนี่กิ๊บไปเรียนมึงไม่กลัวมีคนมาจีบกิ๊บเหรอวะ”
“ทำไมกูต้องสนใจ” ถ้ากิ๊บอยากจะไปเขาเหรอจะห้ามอะไรได้ กิ๊บอยากจะทำอะไรเฮียก็แทบจะตามใจทุกอย่างเพราะกลัวจะพาลูกหนีเฮีย
“มึงนี่มันสุดยอด มั่นคงแค่มาร์คนเดียวจริง ๆ” แล้วทูก็วกกลับเข้าเรื่องแฟนเก่าของปรมะอีกครั้ง
“มึงไม่ขี้เกียจพูดบ้างเหรอวะ”
“ไม่อะ เรื่องซ้ำเติมพวกมึงกูถนัด” ทูยกยิ้มอย่างมีความสุข
ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาไอ้ทูนี่แหละพูดเก่งที่สุดในกลุ่ม บางทีมันก็พูดมีสาระ แต่ส่วนใหญ่จะไร้สาระมากกว่า มันน่ะพูดมากกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก ใช่ เดี๋ยวนี้ไอ้ทูมันพูดมากกว่าแม่ของลูกเขาอีก
อยากให้เธอกลับมาพูดเยอะ ๆ เหมือนเมื่อก่อนจริง ๆ อยากเห็นรอยยิ้มสวย ๆ บนใบหน้าของเธอ แต่ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ต้องเริ่มจากตรงไหน
- Writer
