นางไม่เคยมีชีวิตแต่งงานที่งดงามสมบูรณ์ ยามนี้คิดเพียงแค่เรื่องช่วยมารดากับพี่ชายให้มีชีวิตที่ดีและปลอดภัย จะเอาเวลาไหนไปวาดฝันถึงเรื่องการมีทายาทเล่า
“ได้อย่างไรกัน!” สาวใช้คนสนิทที่ลืมตัวส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ “คุณหนู ยามนี้นายท่านจัดการหาคู่ครองให้คุณหนูใหญ่เรียบร้อยแล้ว หากนางออกเรือนไปเมื่อไรก็คงถึงคราวของท่าน กระทั่งวันนี้ยามที่เราออกจากคฤหาสน์ยังมีแม่สื่อเดินทางมาเพื่อสู่ขอท่านอยู่เลยนะเจ้าคะ!”
แม้ชิวชิวจะพยายามใส่อารมณ์ให้น้ำเสียงของตนฟังดูตื่นเต้นยินดีมากเพียงไร โฉมสะคราญที่ยืนเลือกผ้าก็ยังคงสีหน้าไม่ยินดียินร้าย พาให้คนรับใช้หัวใจห่อเหี่ยว
“เถ้าแก่ เอาผืนนี้ ผืนนี้ กับอีกสองผืนนี้อย่างละแปดฉื่อ”
สีผ้าที่จางเหนียนเลือกเป็นผ้าสีเฟิงเย่[1] สีฟ้าอมเขียวน้ำทะเล สีเทาขุ่นเหมือนหมอกยามเช้าและสีน้ำผึ้ง
พอเลือกผ้าที่ต้องการทั้งหมดเรียบร้อยดีแล้ว จางเหนียนก็ค่อยหันกลับมาพูดกับชิวชิวซึ่ง
