สิบสาม
ความหวังที่แบกรับ
รถม้าที่สั่นและโยกไหวยามเคลื่อนผ่านพื้นถนนขรุขระ ส่งผลให้ร่างของหญิงสาวทั้งสองซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกันขยับไปมา จางเหนียนลอบมองเสี้ยวหน้าของจางเหม่ยที่ดูเหนื่อยล้าจากการนั่งรถม้า คาดว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นคนที่เมารถได้ง่าย
เห็นได้ชัดว่าจางเหม่ยไม่ได้มีธุระที่ทำให้ต้องออกมาข้างนอก แต่นางก็ยังดันทุรังขอตามมาด้วยเพื่อพูดคุย คาดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญมากทีเดียว
อีกหน่อยหากต้องเดินทางไปแต่งงาน จางเหม่ยก็คงทุกข์ทรมานกับระยะทางอันห่างไกลน่าดู
“คุณหนูอยากไปที่ใดเจ้าคะ” ชิวชิวซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้ารถม้าตะโกนถามเข้ามาด้านใน
จางเหนียนผินสายตาไปทางประตูรถม้าพลางตอบ “แวะไปที่ร้านขายผ้า”
“เจ้าค่ะ”
ต่อให้ช่วงนี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นมากมาย แต่จางเหนียนก็ไม่ได้ลืมเรื่องที่เคยรับปากฮูหยินซ่ง หากนางปักผ้าเช็ดหน้าเป็นลวดลายที่ทำให้อีกฝ่ายพอใจไม่ได้ แผนขั้นต่อไปที่จะได้ร่วมงานปักปิ
