“เฮ้อ! สุดท้ายพวกเราก็คลาดกับคุณชายเถากับฮูหยินเจ็ดจนได้...”
ร่างที่นั่งร่วมโต๊ะกับผู้เป็นนายทอดถอนหายใจออกมาอย่างแสนเสียดาย เมื่อมาถึงโรงเตี๊ยมอันเหลาก็พบว่าพวกนางสวนทางกับเถาเมิ่งกับฮูหยินเจ็ดเข้าพอดี
เป็นเพราะเหตุการณ์ถูกขโมยถุงเงินนั่นแท้ๆ ที่ทำให้พวกนางเสียเวลา ทว่า... การได้พบคุณชายแห่งจวนเสนาบดีก็นับว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าอภิรมย์กว่าเป็นไหนๆ
“คุณหนูรอง คุณชายหลี่ช่างสง่างามเหลือเกิน ยามที่คุณชายช่วยประคองร่างคุณหนูไม่ได้ล้มช่างอ่อนโยนและแข็งแกร่ง สายตาที่ใช้มองคุณหนูยามที่ให้วัดไข้ลึกซึ้งแว่วหวานปานน้ำผึ้งจนแม้กระทั่งข้ายังใจสั่น ข้าคิดว่าคุณชายหลี่ต้องชอบพอคุณหนูแน่นอนเจ้าค่ะ!”
ชิวชิวกำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องของหลี่เหอจนไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบข้าง ส่วนจางเหนียนเอามือเท้าคาง กวาดตาสำรวจไปรอบๆ โรงเตี๊ยมซึ่งพอมีชื่อเสียง แต่ไม่ได้อยู่ในเครือกิจการของตระกูลจาง
บรรยากาศในโรงเตี๊ยมนี้ค
