“เจ้าได้รับถุงเงินคืนมาแล้วหรือยัง”
สาวใช้คนสนิทได้ฟังเช่นนั้นก็ก้มหน้างุด “ยังเจ้าค่ะ”
อู๋ไป๋เองก็คล้ายเพิ่งนึกได้ว่าลืมมอบของสำคัญคืนให้แก่คนจากสกุลจาง จึงย้ายเอาห่อยาบำรุงมาถือไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวแล้วหยิบถุงเงินที่แย่งกลับมาจากหมี่ส่งคืนให้ชิวชิว
จางเหนียนมองสาวใช้ส่วนตัวเก็บถุงเงินเข้าอกเสื้อเรียบร้อยก็ผินสายตากลับมาทางบุรุษทั้งสอง
“คุณชายหลี่ แล้วข้าจะตั้งตารอวันที่ได้พบกับท่านอีกครั้ง” แม้จางเหนียนจะเอ่ยกับหลี่เหอด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทว่าพวงแก้มที่แดงระเรื่อน้อยๆ ที่ยังแต่งแต้มบนใบหน้านั้นมิอาจปิดบังความรู้สึกที่แท้จริง
เพราะคำพูดที่สื่อความนัยแปลกประหลาดของเขาแท้ๆ ที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้
ด้านคุณชายแห่งจวนเสนาบดียังคงยืนนิ่ง “เจ้าพูดว่าข้าดูเหมือนคนไม่สบาย”
นางเผยสีหน้างุนงงเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้ายืนยัน “เจ้าค่ะ”
“เดิมทีข้าเองก็ไม่รู้ตัว ดังนั้นขอรบกวนคุณหนูจางช่วยวัดไข้ให้หน
