ยามเฉิน (07.00-08.59น.)
ที่สวนหม่อนเวลานี้มีชาวบ้านชายหญิงสิบคนมารับจ้างช่วยฝูเฟยเมี่ยวปลูกหม่อน โดยที่นางจ่ายค่าจ้างให้วันละ 30 อีแปะต่อคน ชาย 3 คนกำลังตัดลำต้นหม่อนออกเป็นท่อนๆ ยาวประมาณ 12 ชุ่น (1 ชุ่น = 1 นิ้ว) ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือช่วยกันปักกิ่งหม่อนลงไปในดินที่ถูกเตรียมไว้เมื่อ 3 วันก่อน
“นี่เจ้าคิดจะปลูกหม่อนเพื่อเลี้ยงตัวไหมเช่นนั้นรึ?” บุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่งถามเพราะความอยากรู้
ฝูเฟยเมี่ยวอมยิ้มก่อนเอ่ยตอบ
“ถูกแล้วเจ้าค่ะท่านลุง หากว่าข้าสามารถทอผ้าไหมออกมาได้สำเร็จ ต่อไปข้าจะสอนสตรีในหมู่บ้านของพวกเราทอผ้าด้วย ผ้าไหมมีราคาแพง อีกทั้งยังเป็นของหายาก เมื่อว่างเว้นจากการทำไร่ทำนา ชาวบ้านจะได้มีอาชีพเสริมและมีรายได้มากขึ้นเจ้าค่ะ”
พอฝูเฟยเมี่ยวกล่าวจบผู้คนต่างหยุดทุกการกระทำก่อนที่จะหันกลับมามองที่นางพร้อมๆ กัน
ไม่น่าเชื่อว่า…นี่คือความคิดความอ่านของสตรีที่เคยถูกมองว่า โง่งม หั
