เช้าวันต่อมาชนิสาลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยอาการเมื่อยขบ ก็พบว่าคนข้างๆ ยังกอดเธอไว้แน่นอยู่ ทำให้เธอนิ่งอยู่ ไม่กล้าขยับตัวไปไหน เมื่อเขาพลิกตัว เธอก็หลับตาพริ้มแกล้งหลับต่อไป
"อื้มมมมมม ยัยขี้เซา" เขาพูดพร้อมกับกระชับกอดเธอแน่นขึ้นอีก
Rrrrr Rrrrr Rrrrr
"ครับแม่" เขารับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
(บุษบา : เพิ่งตื่น?)
"ค้าบบบบ เพิ่งตื่น"
(บุษบา : กลางเดือนแม่จะเข้าไปที่ไร่นะ ไปอยู่สัก 2 อาทิตย์)
"ในรอบ 2 ปีหรอครับแม่" แม่เขาแทบไม่มาที่นี่เลย เหตุเพราะไม่อยากเจอกับอดีตสามี นั่นก็คือพ่อของเขา
(บุษบา : ก็แม่ไม่อยากไปเท่าไหร่)
"ไม่นานมานี้ตาแก่นั่น มาร้องไห้ฟูมฟายคิดถึงแม่"
(บุษบา : พอเลยนะ ไม่ต้องพูดถึงไอ้แก่นั่น) แม่เขาพูดเสียงแข็ง
"วัวเคยค้าม้าเคยขี่"
(บุษบา : ฉันวางสายละ)
"ล้อเล่นค้าบบบ แม่มาก็ดีผมคิดถึง"
(บุษบา : อ้อนแม่?)
"แล้วจะให้อ้อนใคร"
(บุษบา : อ้อนเมีย)
เธอที่นอนฟังอยู่ก็คลี่
