เมื่อขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมจะนอนแล้ว เธอหิวน้ำมากไม่มีน้ำให้กินเลย และชั่งใจอยู่นานว่าจะลงไปดีไหม จนสุดท้ายก็ลงไปอยู่ดี
"ใคร" เสียงขุนพลเอ่ยถามขึ้น
"คนใช้ที่บ้านกูนี่แหละ" เขาตอบแบบไม่รู้สึกอะไร
แต่เธอกลับชงัก และรู้สึกชาไปอีกแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรเหมือนกัน เขาตอบไปแบบนั้นก็ควรจะถูกแล้ว คิดได้ดังนั้นก็รีบเดินเข้าห้องครัวไปเอาน้ำ จะได้รีบขึ้นไปนอนสักที
"นิสา" เขาเรียกเธอเสียงดัง
"คะ?" เธอก็เดินออกมาตามที่เขาเรียก
"นี่พี่ชายฉันไอ้ขุนพล นี่น้องนุ๊กนิ๊กพี่สะใภ้ฉัน"
"สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้ทั้งสองคน และทั้งสองคนก็รับไหว้ตอบ
"นี่นิสา เอิ่ม! ปะ... เป็นแม่งานให้ เธอสะดวกไหมนิสา"
"คะ?" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ
"สวัสดีค่ะ นิ๊กคงอายุน้อยกว่า" หญิงสาวพูดกับเธอด้วยท่าทางที่เป็นมิตร
"ค่ะ คุณนุ๊กนิ๊ก" เธอก็ตอบไปด้วยรอยยิ้ม
"เรียกนุ๊กนิ๊กเฉยๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก นิ๊กขอเรียกพี่
