ข้าไม่ได้รักท่านแล้วท่านแม่ทัพ

บทที่ [4] ขนมเฉียนกั่ว

​

ร่างบางมองดูเมฆบนฟ้าที่ค่อยๆ เลื่อนผ่านไป บวก กับกิ่งไม้ที่โยกไหวไปตามแรงลม ร่างบางที่นอนฟังเสียงลม ก่อนที่นางจะสูดหายใจเข้าจนเต็มปวดและค่อยๆ ปล่อยมันออก มาอย่างช้าๆ

ที่นี่คือสถานที่ลับของนาง ตรงชายป่าท้ายหมู่บ้านแห่งนี้มักจะมีดอกไม้นานาชนิดจนสุดลูกหูลูกตา นางได้มาพบที่นี่เข้าเพราะว่านางดันวิ่งตามกระรอกน้อยเข้ามา นางพาตัวเองมุดฝ่าดงหญ้าพุ่มไม้สูงเข้ามาได้นั้นมันช่างลําบากยิ่งนัก หากแต่ความลําบากนั้นนางกลับได้พบสถานที่ที่แสนวิเศษเช่นนี้

มันที่เป็นพื้นที่โล่งๆ ที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์พื้นหญ้าสีเขียวสามารถที่จะลงไปนอนเกลือกกลิ้งได้ นางเก็บที่นี่เอาไว้ไม่บอกผู้ใดและมีแค่นางเท่านั้นที่รู้ นางมักจะมาอยู่ที่นี่ยามที่นางมีเรื่องไม่สบายใจหรือคิด มาก แต่เรื่องส่วนใหญ่ก็คงไม่พ้นเรื่องของเขา 'เฉินลู่เจิน' บุรุษที่นางรักเขาจนหมดหัวใจนางไม่รู้จะทำใจได้หรือไม่หากวันใดที่เขาจะต้องกลายไปเป็นของผู้อื่น นางรักเขายิ่งนักรักจนไม่อาจจะเผื่อใจได้อีก

"หากวันใดที่ท่านพี่ออกเรือนไปกับสตรีที่ไม่ใช่ข้าแล้วข้าจะทำเช่นไรต่อไปดี "

ซิงเยียนพูดพึมพำอยู่กับตัวเอง ก่อนที่นางจะค่อยๆ ยันตัวให้ลุกขึ้นมานั่ง นั่งสักพักนางก็คิดมาได้ว่าวันนี้จะทำขนมสูตรของท่านแม่ที่เคยสอนนางไว้ให้กับเฉินลู่เจินได้ทานนางจึงเดินออกไปจากสถานที่ลับของนางเพื่อตรงเข้าไปในครัวเตรียมลงมือทำขนม

''เยียนเอ๋อร์ ลูกจะทำอะไรอย่างงั้นหรือถึงได้ตรงเข้ามาที่ครัวได้'' คนเป็นพ่อถามบุตรสาวของตนเองด้วยความเอ็นดู ที่บ้านนางอาศัยอยู่กับท่านพ่อสองคนพ่อของนางเป็นหมอที่เก่งที่สุดเลยก็ว่าได้ส่วนท่านแม่ได้เสียไปเมื่อห้าปีที่แล้วด้วยโรคที่รักษาไม่หายทำให้บ้านหลังนี้เหลือแค่พ่อกับนางสองคน

''ข้าตั้งใจที่จะทำขนมสูตรของท่านแม่เจ้าค่ะ ท่านพ่ออยากลองทานด้วยหรือไม่เจ้าคะ''

''ดีๆ พ่อจะรอทานนะ''

ร่างบางยิ้มให้กับคนเป็นพ่อ ถึงจะไม่มีแม่แล้ว แต่ว่าก็มิได้รู้สึกขาดความรักแต่อย่างใดท่านพ่อดูแลตนดีมากๆ จนอดคิดเลยไม่ได้ว่าถ้าท่านพ่อจากไปแล้วจะเป็นอย่างไร ร่างบางเลิกคิดแล้วตั้งใจทำสูตรขนมที่ท่านแม่ตั้งใจสอนนาง นางตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือเผื่อว่าเฉินลู่เจินได้ทานขนมของนางจะได้เอ่ยปากชมบ้าง

''อ่าา!! เสร็จสักที'' ร่างบางจ้องมองไปที่ขนมของตนได้ทำเสร็จ อาจจะไม่เหมือนของท่านแม่ที่สอนนางมาแต่ก็แอบคล้ายกันนั้นแหละ ตอนนี้ยกไปให้ท่านพ่อชิมก่อนดีกว่า ซิงเยียนถือจานที่ใส่ขนมมาให้ท่านพ่อนั้นได้ชิม

''ท่านพ่อ ข้าทำขนมเสร็จแล้วเจ้าค่ะ'' คนเป็นพ่อมองลูกสาวของตัวเองด้วยความเอ็นดูแล้วเปิดผ้าคลุมขนมออกมา หน้าตาของขนมอาจดูไม่สวยงามแต่นี้ลูกสาวสุดที่รักเขาเป็นคนลงมือทำจะมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรย่อมสวยอยู่แล้ว

''นี่เฉียนกั่วงั้นรึ''

(ขนมเฉียนกั่ว นิยมรับประทานในเทศกาลซีซี)

''ใช่เจ้าค่ะ ท่านพ่อลองชิมดูสิเจ้าคะว่ามันอร่อยหรือไม่''

''หื้ม อร่อยมากเลยนะเยียนเอ๋อร์'' ร่างบางอดที่จะยิ้มไม่ได้คนเป็นพ่อชมขนมของเธอว่าอร่อยแบบนี้ต้องรีบนำไปให้ท่านพี่เสียแล้ว

''งั้นเดี๋ยวข้ากลับมานะเจ้าคะท่านพ่อ ข้าจะนำขนมไปให้ท่านพี่เสียก่อน'' ร่างบางพูดจบแล้วรีบวิ่งออกไปไม่รอให้คนเป็นพ่อนั้นได้พูดสักคำ

​