7.3 เมื่อเริ่มก็ต้องสานต่อ

1806 Words

แสงจากโคมไฟที่เด็กหนุ่มเดินถือไปลดลงเรื่อยๆ ไม่นานนักโถงทางเดินก็ถูกปกคลุมด้วยความมืดสลัว ฝูหมิงซึ่งอุ้มร่างเซียงรื่อก้าวฉับๆ ไปอย่างไม่รู้เส้นทาง เมื่อเห็นประตูอยู่ใกล้มือก็ผลักมันเปิดออกทันที ใบหน้าของเซียงรื่อแดงก่ำจากอารมณ์ปรารถนา แววตาที่เริ่มเหม่อลอยกวาดมองไปรอบๆ ก็พบว่ามันเป็นห้องนอนแห่งหนึ่ง แต่เนื่องจากไม่ได้ใช้งานมานานจึงมีฝุ่นเกาะอยู่เต็มไปหมด ส่งผลให้เธอเริ่มจามและน้ำตาไหลออกมา ตุบ! ชายหนุ่มปล่อยเธอลงพื้นอย่างไม่เบามือนัก ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งพิงผนังฝั่งตรงข้าม เขากระชากผ้าเช็ดหน้าที่พันข้อเท้าทั้งสองออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี จากนั้นค่อยหันหน้ามาประจันหน้ากับเธอด้วยระยะห่างซึ่งใกล้พอที่จะเห็นสีหน้ากันและกัน ภาพแผงอกเปลือยเปล่าอวดกล้ามท้องแปดลูกที่โดดเด่นอยู่ตรงหน้าส่งผลให้เซียงรื่อเบือนหน้าหนี เขาเอาแต่เดินโป๊ไปมาอยู่ได้ ไม่กลัวเป็นหวัดหรืออย่างไร “เจ้ายังอยากจะพูดอะไรอีก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD