บทที่ 27

1496 Words

เธอค้อนให้กับคนถามเองตอบเอง นารถลักษณ์ออกแรงผลักคนตัวโตแต่เขาก็ไม่ขยับเลยสักนิด มิหนำซ้ำกางเกงชุดนอนยังถูกดึงลงอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ตัวร่างกายจึงสั่งให้เธอรีบหุบขาเข้าหากัน แต่ยังไม่ทันคนเจ้าเล่ห์ที่ใช้เข่าแทรกดักไว้ก่อนแล้ว นี่เขาตาบอดจริงๆ ไม่ได้แกล้งใช่มั้ย !? “คุณตรีอย่านะคะ” เขาสอดมือเข้าไปในเนื้อผ้าตัวบาง กรีดไร้มันแผ่วเบาเพราะอยากมอบประสบการณ์พิเศษให้คนรักได้รู้จัก และถ้าเขาโชคดี ต่อไปเจ้าหล่อนอาจจะถวิลหามันจากเขาอีกก็เป็นได้ “อย่าเกร็งนะครับ” เธอปั่นป่วนในช่องท้องอย่างรุนแรง กลัวว่าเขาจะทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ แค่ตอนนี้มันก็มากเกินจะรับไหวอยู่แล้ว “กรี๊ดดดดดดดด” เขาใช้นิ้วล่วงล้ำเข้าไปในร่างกายของหญิงสาว แช่นิ่งไว้ปลุกปลอบให้เธอได้ปรับตัวและหายจากอาการเกร็งค้าง และค่อยๆ เริ่มเคลื่อนไหวเป็นจังหวะอย่างช้าๆ เหมือนการบรรเลงของเพลงคลาสสิก ไม่จาบจ้วงไม่รุนแรง แต่เนิบนาบอ่อนหวาน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD