จูบของตรีศูลหนักแน่นเกินกว่าจะชวนฝัน เขาแทบไม่ปล่อยให้มีช่องว่างของอากาศผ่านมาได้เลย หญิงสาวรู้สึกเหมือนจะเป็นลมซะให้ได้ในตอนนี้ เพราะห่วงแต่ตัวเองจะเป็นลมเธอเลยลืมปัดป้องไปเสียสนิท... หรือใจเธอเองไม่อยากขัดขืนก็ไม่รู้
ตรีศูลจำต้องหยุดจูบแสนหวานนี้ก่อน... ก่อนที่มันจะหยุดไม่ได้ และไม่จบลงเพียงเท่านี้ แม้จะรู้สึกคุ้นกับรสสัมผัสเมื่อครู่ แต่เขาก็นึกไม่ออกและไม่อยากหาเหตุผลว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น
นารถลักษณ์พยายามกลั้นเสียงสะอื้น เมื่อจังหวะการเต้นของหัวใจรัวราวกับมีใครมาตีกลองอยู่ข้างในอกเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติ ความอดสูและน้อยเนื้อต่ำใจก็เริ่มเข้ามาแทนที่
“คนดีของคุณตรีร้องไห้ทำไม”
“คุณรู้ว่าฉันไม่มีพ่อ แม่ก็แต่งงานใหม่ ฉันไม่มีใคร คุณเลยคิดจะทำอะไรกับฉันก็ได้ใช่หรือเปล่าคะ”
นั่นคือข้ออ้าง ความจริงก็คือเธอรู้สึกชังตัวเองเหลือเกิน เรื่องเธอกับตรีศูลไม่มีทางเป็นไปได้ เขาไม่มีวันรับได้ถ้า
