คุณหมอได้อธิบายขั้นตอนการรักษาขั้นต่อไปรวมถึงเรื่องอื่นๆ อีกพักนึง ก่อนจะปล่อยให้คนป่วยและญาติได้อยู่กันตามลำพัง
“ตรีเป็นยังไงบ้างลูก”
ตรีศูลฟังน้ำเสียงอาทรจากคนเป็นพ่อ แต่เขาไม่ได้ตอบ
“กลับบ้านเรากันเถอะครับ”
ปานภูมิมองภาพพี่ชายยิ้มน้อยๆ อย่างสะเทือนใจ แม้คราวนี้ตรีศูลจะไม่ได้โมโหเรื่องผลการรักษาที่ล้มเหลว ซ้ำยังต้องมาเจ็บตัวฟรีๆ อีก นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่ เพราะถ้าตรีศูลจะฟาดงวงฟาดงาระบายความผิดหวังเสียใจ เขายังรับได้มากกว่าพี่ชายจะยอมแพ้และยิ้มร่ารับชะตากรรมอย่างตอนนี้
ทั้งหมดออกจากโรงพยาบาลในช่วงบ่ายหลังจากทำเรื่องเสร็จเรียบร้อย และตรีศูลก็ไม่ได้ปฏิเสธการรักษาในครั้งต่อไป ซึ่งก็คือการผ่าตัด แต่คราวนี้คุณหมอแทบไม่ให้ความหวังอะไรเลย และถ้าไม่ได้ผล ก็จะไม่สามารถผ่าตัดเป็นครั้งที่สามได้แล้ว
“พี่ตรีคะ”
ตรีศูลเอื้อมมือไปวางทับมือบางที่วางบนแขนเขา กับน้ำเสียงที่เหมือนคนกำลังจะร้องไ
