“จะพักพี่ก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ช่วยรีบๆ กลับมาหน่อยเถอะ”
“พี่โตเขาจะได้พาเมียไปฮันนีมูนซะที” เป็นบุตรร้องบอกอย่างอารมณ์ดี
“พูดถึงเมียแก พ่อว่าน้องไปนานเกินไปแล้วนะโต เมื่อไรจะกลับฮึ”
“ยังไม่รู้เขาเลยครับพ่อ” ลูกชายคนโตตอบเสียงเครียด หลายวันมานี้เขาแทบกินไม่ได้นอนก็ไม่หลับ แถมงานก็ชักล้นมือจนทำไม่ทัน แทนที่บางคนจะนึกห่วงใย โทรกลับมาถามไถ่สักคำก็ยังดี
“พูดแบบนี้ทะเลาะกันชัวร์ มิน่าตอนที่น้องคะน้ามาเยี่ยมผม เขาถึงกำชับไม่ให้บอกพี่โต แต่นี่เห็นเป็นพี่น้องกันหรอกนะ เลยแอบกระซิบบอก”
“จะยากอะไรพี่ก็ไปตามเขากลับมาสิ” ปานภูมิเสนอความคิดเห็น
“เรื่องงานก็บอกคุณฉัตรเลขาผมไว้ รายนั้นเขาทำงานเก่ง เรียบร้อย ไว้ใจได้”
พอพูดถึงฉัตรวิลัยเลาขาหน้าห้องของน้องชาย เขาเลยนึกขึ้นมาได้
“นี่ตรี คุณฉัตรวิลัยเขามีแฟนหรือสามีหรือยัง”
คราวนี้หลายคนในห้องถึงกับสะดุ้งและแปลกใจกับคำถามที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยของปริญญ์
