ก็เพิ่งจะมีวันนี้แหละ ที่เธอได้รู้ได้เห็นว่าชายหนุ่มก็ร้ายไม่เบา แถมสายตากรุ้มกริ่มที่ส่งมาให้พี่สะใภ้ก็ช่างสื่อความหมายซะเหลือเกิน ขนาดเธอเป็นคนนอกยังเขินแทนจนแก้มร้อนผ่าวๆ แล้วพี่สะใภ้คนงามหรือจะเหลือ
“แต่จะไม่เป็นอะไรแน่เหรอโต เรายังไม่ได้ถามคุณหมอเลยนะว่าตรีจะออกจากโรงพยาบาลได้หรือยัง”
เสียงของบิดาดึงความสนใจของปริญญ์ให้กลับมา
“งั้นเดี๋ยวผมไปถามคุณหมอให้ดีมั้ยครับ”
“จะต้องถามทำไม ก็เห็นๆ อยู่ว่าผมหายเป็นปกติแล้ว เหลือแค่เปิดไอ้ผ้าบ้าๆ นี่เท่านั้น”
ไม่มีใครว่าอะไรต่อเพราะรู้ดีว่าไม่ควรคัดค้านหรือขัดใจตรีศูล พอดีกับที่คุณหมอเจ้าของไข้และพยาบาลอีกสองคนเข้ามาถึงในห้องกันแล้ว ตามเวลาที่ได้แจ้งไว้
“ญาติและคนไข้พร้อมกันหรือยังครับ”
“ยังครับ รอเพื่อนผมก่อน” และก็เป็นตรีศูลที่รอเวลานี้ยิ่งกว่าใครร้องบอก ถึงจะอยากเปิดตาเต็มที แต่เขาก็ต้องรอลัดดาด้วย
ปานภูมิและนารถลักษณ์แอบลอบมองหน้ากัน
