ชีวิตของฉันวนเวียนอยู่กับธามไทเป็นส่วนใหญ่ เพราะส่วนหนึ่งฉันทำงานให้กับเขาด้วย นอกจากธุรกิจอาหารแช่แข็งของที่บ้าน ที่เงินพวกนั้นถูกส่งเข้าครอบครัวทั้งหมดด้วยระบบกงสี ถ้าอยากได้บ้านสักหลังฉันจำเป็นต้องมีรายได้มากกว่าเงินเดือนที่ครอบครัวจ่ายให้
บ้านฉันรวยแต่ฉันจนมากกก
หลังจากนอนกับเขาฉันจะกลับคอนโดหรือบ้านในช่วงสิบเอ็ดโมง แต่วันนี้มันแตกต่างออกไป
“อะไรกันคะ นี่ปล่อยฉันนะคุณพยัคฆ์” ฉันส่งเสียงขู่ฟ่อใส่บอดีการ์ดของธามไท หลังจากที่ฉันเดินออกจากห้องเจ้านายของเขา พยัคฆ์ก็พุ่งเข้ามาหิ้วแขนฉันหน้าตาเฉย
นิสัยแย่ทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง
“นายสั่งให้พาคุณไปเตรียมตัวครับ”
“เตรียมตัว? เตรียมตัวอะไรคะ”
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ด้านหลังทำให้ฉันตวัดสายตาหันไปมองคนที่ยังสวมชุดคลุมอาบน้ำ ธามไทยืนพิงประตูและพยักหน้าอนุญาตให้บอดีการ์ดตัวเองหิ้วฉันไป
“คุณจะฆ่านั่งยางฉันเหรอ”
“นั่งยางเหรอ ให้เธอนั่งเทียนน่าจะทรม
