คนคนหนึ่งอาจจะเป็นความหนักใจและความสบายใจในคราวเดียวกัน
“ช้าไปหนึ่งนาทีนะ”
แต่สำหรับคนตรงหน้าคงเป็นได้แค่ความหนักใจเท่านั้นแหละ
ฉันถอนหายใจทันทีที่เห็นรอยยิ้มบนหน้าของธามไท เขากระตุกยิ้มราวกับเห็นของเล่น
“มานี่! ทำไมเธอใส่ชุดนี้ ก่อนออกจากบ้านไม่ใช่ชุดนี้นี่ อย่าบอกว่าแวะไปให้มันถอด” เขาเอ่ยเสียงเรียบอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าหน้าผมฉันเปลี่ยนไปจากปกติ
“พูดอะไรน่าเกลียด ฉันเพิ่งไปวิ่งมาค่ะ”
หลังจากที่เครียดจนหัวระเบิดนอกจากร้องไห้และกรีดร้องราวกับคนบ้า การวิ่งก็เป็นอีกวิธีที่ฉันใช้ในการบำบัดตัวเองให้หายจากอาการโศกเศร้า ถึงมันจะช่วยได้แค่เพียงแป๊บเดียวก็เถอะ
“มันถอนหมั้นแล้วรึไง”
“นี่คุณ” ฉันขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่ชอบใจ ยอมเดินจากข้างกายบอดีการ์ดไปหาเขา “พูดจาดี ๆ บ้างไม่เป็นเหรอคะ ต้องหาเรื่องกันตลอด”
“ตาเธอแดงแบบนั้นเด็กสามขวบยังดูออกเลย”
“เอ๊ะ!” ฉันคิดว่าแต่งหน้าจะช่วยได้เข
