ต้อก ต้อก ต้อก
ส้นรองเท้าฉันตอกหินอ่อนตามจังหวะการเดิน มือฉันที่คล้องอยู่บนแขนของพยัคฆ์ถูกส่งให้ชายหนุ่มตรงหน้า ธามไท วาเลนติโน่ จีโอวานี
“คุณแก้มมาแล้วครับ”
แม้ฉันจะไม่สามารถสะกดดวงตาของธามไทไว้ได้ด้วยใบหน้า แต่สายตาเขากลับกวาดทั่วตัวฉัน ตั้งแต่ปลายเส้นผมจรดเท้าก่อนจะวกกลับมามองที่ใบหน้า
ที่มีหน้ากากแบบเดียวกันทาบทับอยู่
แม้จะดีไซน์เหมือนกันแต่กลับให้ความรู้สึกแตกต่างเมื่ออยู่บนหน้ามาเฟียอย่างเขา ริมฝีปากหยักที่ยิ้มแค่มุมปากกับดวงตาดุทำให้เขามีเสน่ห์ และนั่นทำใจฉันกระตุกจนเจ็บอก วันนี้คงเป็นหนึ่งวันที่ผู้ชายอย่างเขาแต่งหน้าจัดเต็ม สูทสำหรับผู้ชายมีไม่กี่แบบ แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เขากลับดูดีเป็นพิเศษ
เขายังอันตรายต่อใจฉันเสมอ
ฉันควรจะเกลียดเขา
“ไปกันเลยไหม”
“ค่ะมิสเตอร์วาเลนติโน่”
เขาชะงักไปกับชื่อเป็นทางการ ริมฝีปากหยักขยับราวกับเข่นเขี้ยวแล้วยื่นแขนให้ฉันจับ ก่อนจะส่งฉันเข้าไปในรถ
