“อย่าทำแบบนี้…มันมากกว่าเพื่อน” ฉันจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่เบือนหน้าหนี พร้อมกับเสียงพ่นลมหายใจที่ออกจากปากเขา
“พู่ว~” ดูเหมือนว่าเขาจะหงุดหงิดมาก แต่ไม่สามารถหาที่ระบายได้ ก่อนที่เขาจะหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา แต่ก่อนที่เขาจะไปถึง
พรึ่บ!
“บอสคะ บอสจะแก้งานไหมคะ” ฉันก็ได้วิ่งไปตัดหน้าเขาไว้เสียก่อน บอสชะงักฝ่าเท้าพร้อมกับยกฝ่ามือหนาทั้งสองข้างลูบใบหน้าตัวเองจนมันแดงเหมือนเขากำลังตั้งสติอะไรของเขาก็ไม่รู้
“หลบไป…” เขาพูดเสียงแผ่วเบา แต่ฉันก็ไม่ขยับไปไหน ตอนนี้งานมันรอแค่เขาคนเดียวไง ถ้าเขาไม่แก้งานพนักงานในบริษัทจะได้กลับไปพักผ่อน แต่เขาเล่นไม่พูดอะไรแบบนี้ไม่ได้
“บอสคะ…” ฉันไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรมาถึงได้มากระทำอะไรแบบนี้กับฉัน แต่เชื่อเถอะว่าเขาไม่ได้ทำเพราะชอบฉัน หรือคิดอะไรกับฉัน มันไม่มีเหตุผลที่ทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเอง…อีกแล้ว
“_” บอสยังคงไม่พูดอะไร แต่เขากลับเม้มริมฝีปาก
