ครึ่งชั่วโมงต่อมา…
ใบหน้ายิ้มแย้มของเขาในขณะที่เขายืนอยู่กลางวงล้อมของสื่อมวลชนที่มาทำข่าวของเขา มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่
“ตกลงคุณไทป์ กับศิริต้าได้คบหาดูใจกันจริงหรือเปล่าคะ…?” ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาตอบว่ายังไง เพราะฉันกำลังหมุนตัวเดินหนีออกมา
ฉันรู้ดีว่าเขาไม่ได้คิดอะไร แต่ลองคิดว่าหลังจากนี้จะมีผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาหาเขา ไปกินข้าวกับเขา เดินห้าง และเดินออกมาจากห้องนอนของเขาในตอนเช้า มันก็ทำให้ฉันรู้สึกจุกจนพูดไม่ออก
ฉันอยากหลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่เหมือนกัน เคยคิดถึงขนาดลาออก แต่ฉันก็ชอบอยู่ใกล้เขา และยังต้องการเงินมาใช้หนี้
พอพูดถึงหนี้ก็ทำให้ชีวิตฉันมันหดหู่เข้าไปอีก ฉันไม่รู้ว่าจะหาเงินมาจากที่ไหนเลย กู้ธนาคารไม่ได้แล้วด้วย ยืมบอสก็ไม่กล้า ชิลล์ก็เกรงใจ ค่าเทอมของเพียงฟ้าก็ยังไม่จ่าย อะ…
“นั่นมัน…” ฉันที่กำลังเดินฝ่าฝูงชนออกไปสายตาของฉันก็ไปเห็นชายหนุ่มหญิงสาวตัวน้อยในชุดนักศึก
