ตอนที่ 14
2014 Words
ลีน่านั่งเล่นโทรศัพท์ระหว่างรอ ส่วนนัทออกไปคุยโทรศัพท์แล้วเนทก็ออกไปสั่งงานลูกน้อง แต่ว่าตอนนี้เควินเงียบหายไปจนน่าสงสัย ข้อความที่ส่งไปก็ไม่มีการอ่าน โทรหาก็ไม่รับสาย
“นี่ยัยนางแบบ ไอ้เครื่องสำอางที่อยู่บนหน้ามันกันน้ำไหม?”
“กันสิ ให้เดินตากฝนก็ไม่หลุดออกหรอก”
“โห่! นี่แต่งหน้าหรือฉาบปูนว่ะถึงได้กันขนาดนั้น”
“บ้า! มันก็มีสูตรกันน้ำที่ไม่จำเป็นต้องหนานะ”
“อ๋อ”
“เอ้าขนม กินไปจะได้มีแรงเดินเล่น”
“ขอบคุณ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกเธอก็เมียเพื่อนฉัน”
เธอนั่งกินขนมเงียบๆไม่รู้จะคุยอะไรกับพวกเขาดี นัทก็เล่นเกมอยู่แบบชิลมากๆเหมือนคนไม่มีอะไรทำ ในขณะที่เนทก็สั่งงานลูกน้องแบบเครียดมากๆจนกลายเป็นบรรยากาศที่ต่างกัน
“ไอ้สัตว์! มึงไปเตรียมตัวได้แล้ว”
“ไอ้เหี้ยกูไม่ว่าง!!”
“เอาตีนกูไหมถึงจะว่าง!?”
“มึงแม่งสันดานเสียว่ะ”
“ทำอย่างกับว่ามึงดีกว่ากูงั้นแหละ ไปได้แล้ว!”
พวกเขาจะเตรียมตัวกันทำไม หรือว่าจะมีเรื่องกันอีกแล้วงั้นเหรอ ถึงว่าล่ะดูเคร่งเครียดกันมากๆจนเธอนึกกลัว
“นี่เธอลงไปกับฉันหน่อย”
“ได้สิ”
เนทเดินนำไปข้างล่างด้วยความเร็วมาก เธอก็รีบวิ่งตามแต่ไม่รู้จะรีบอะไรนักหนาเพราะเธอตามไม่ทันเลย ดีหน่อยที่มีร่มแล้วไม่อย่างนั้นคงเป็นลมเพราะอากาศแน่นอน
ปึก!
“ โอ๊ย!! จะหยุดเดินก็บอกด้วยสิ!” อยู่ดีๆก็หยุดจนเธอเบรกไม่ทันแล้วชนจนลม เนทก็ไม่ช่วยดึงเธอให้ลุกขึ้นเลย นี่เป็นคนประเภทไหนถึงไม่มีน้ำใจเลย
“ยืนรอตรงนี้แป๊บหนึ่งนะไปดูลูกน้องก่อน”
เธอยังไม่ทันได้ตอบหรือถามอะไรเลยเนทก็วิ่งออกไปแล้ว คือพาเธอมาแต่ก็ทิ้งกันไว้แบบนี้เหรอ เธอจะบ้าตายกับผู้ชายในแก็งนี้ที่มีดีแค่หน้าดีเพราะว่านิสัยโคตรแย่ เธอมองไปรอบตัวอีกครั้งเพราะได้ยินเสียงรถดังมาก รถบิ๊กไบค์นับสิบคันขับตรงมาที่เธอเหมือนจะเข้ามาชน แล้วพอหันหลังจะวิ่งหนีก็มีมาอีกด้านหนึ่ง แต่ทำไมคนขับใส่เสื้อสีขาวทุกคนเลยล่ะหรือว่าเป็นเสื้อแก็ง
รถขับวนรอบตัวเธอแบบว่าน่ากลัวมากๆ
จะตายที่นี่จริงๆเหรอเนี่ย
“เควินนายอยู่ไหนช่วยฉันด้วย!?” เธอนึกถึงใครไม่ออกเลยนอกจากเควินคนเดียวที่สามารถมาช่วยเธอได้ แต่ว่าตอนนี้เขาไปอยู่ที่ไหน เธอจะหัวใจวายตายอยู่แล้วนะ
แต่เหมือนเวรกรรมจะไม่จบเพียงแค่นี้
มาอีกสองคันแล้ว!
รถแลมโบกินี่สีเหลืองสดขับมาพร้อมกับปอร์เช่สีแดงสดมาตรงมาที่เธอ เธอจำได้นะว่านั่นรถใครแต่ทำไมถึงขับเร็วขนาดนี้ล่ะ รถบิ๊กไบค์แยกตัวออกแล้วแทนที่ด้วยรถเพื่อนเควินที่ขับวนรอบตัวเธอจนหูอื้อไปด้วยเสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น แถมฝุ่นลอยฟุ้งขึ้นจนแสบตามองอะไรแทบไม่เห็นเลย
"กรี๊ด!! หยุดนะพวกบ้าฉันบอกให้หยุดไง!"
เอี๊ยดดด…
เสียงเบรกรถดังจนแสบแก้วหู ฝุ่นฟุ้งตลบจนต้องหลับตา แล้วเมื่อลืมตามองอีกครั้งเควินก็มีหยุดอยู่ตรงหน้า แถมยังยิ้มกว้างเหมือนไม่รู้ว่าเธอกำลังจะช็อคตายตรงนี้อยู่แล้ว
“เควินเล่นบ้าอะไรเนี่ย!?”
“อย่าร้องไห้นะ เธอลองดูรอบๆสิ”
เธอหันไปมองอย่างที่เควินบอกและประหลาดใจในสิ่งที่เห็นมาก ผู้ชายหลายคนใส่ชุดทีสีขาวถือลูกโปรงสีชมพูเต็มไปหมดแล้ว แล้วหนึ่งในนั้นก็เป็นเพื่อนทั้งแก็งนี้ด้วย
“แต่งงานกับฉันนะลีน่า”
“นายมันบ้าที่สุดเลย! ฉันตกลง”
“นายมันบ้าที่สุดเลย! ฉันหัวใจวายขึ้นมารับผิดชอบไหม?”
“หยุดร้องได้แล้วคนสวย” ลีน่าทั้งยิ้มทั้งร้องไห้และหัวเราะปนไป เขาดึงเธอเข้ามากอดในขณะที่ลูกน้องส่งเสียงเชียร์ไม่หยุด
เขาพาลีน่าขึ้นรถไปที่เดิม ตอนแรกกะว่าจะพาลีน่าไปลองชุดเลยแต่ว่าเปลี่ยนใจฉลองก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องชุดแต่งงานพี่สาวเตรียมติดต่อกับดีไซน์เนอร์ที่ลีน่าชอบไว้แล้วเลยไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะว่าคาร่ารอแค่เขาโทรไปบอกเท่านั้นเอง
“ชอบไหม?”
“ขอดีๆกว่านี้ไม่ได้รึไง?”
“ก็ฉันมันคนเถื่อนจะให้มาขอแบบเด็กๆได้ไง อีกอย่างแบบนี้ก็ตื่นเต้นดีออกไม่ใช่เหรอลีน่า”
“นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่แต่งงานกับนาย”
“อ้าวเห้ยลีน่า ไหงพูดแบบนี้ว่ะ!”
“ฉันล้อเล่นหรอกน่า ฉันดีใจที่จะมีนายเป็นสามีในอนาคต ถึงนายจะเจ้าชู้ไปหน่อยก็เถอะ แต่ฉันชินแล้ว”
“รับรองว่าต่อจากนี้ฉันจะมีเธอแค่คนเดียว”
“สัญญานะเควิน?”
“ด้วยชีวิตครับคุณนายลีน่า”
งานเลี้ยงฉลองเริ่มต้นขึ้นอย่างสนุกสนาน ที่นี่มีผู้หญิงแค่ไม่กี่คนเอง เธอนั่งคุยกับแฟนของลีโอด้วยความสนุกและถูกคอมาก อาจจะเพราะว่าทำงานคล้ายกันนั่นคือนางแบบ แล้วอายุก็ไล่เลี่ยกันอีกด้วย อริเป็นเหมือนเจ้าของชีวิตของลีโอเพราะหมอนั่นตามใจทุกอย่าง เวลาไหนไหนมาไหนก็มักจะพาไปด้วยเสมอ แล้วเท่าที่ได้ยินมาคือเพื่อนล้อคือกลัวเมียมาก
ลีโอกลัวจะโดนเมียทิ้งเลยทิ้งลายเสือไปแล้ว
เควินล่ะจะทำได้ไหม
“งั้นเรามาทำแบรนด์ของตัวเองดีไหมอริ?”
“ก็ดีนะ เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านอาหารของฉันแล้วกันจะได้คุยอะไรสะดวกขึ้น ที่นี่เสียงดังคุยไม่รู้เรื่องหรอก”
“โอเค ฉันจะได้มีงานทำสักทีอยู่ว่างๆมานานแล้วเบื่อมาก”
“ฉันก็ว่างเหมือนกันแล้วเจอกันนะ วันนี้ไปก่อน”
อริกลับไปแล้วเพราะไม่ค่อยสบาย ส่วนเธอยังอยู่ฉลองกับเควินที่ดื่มเหล้าเบียร์เหมือนน้ำเปล่า คนอื่นก็กลับกันหมดแล้วเลยไม่รู้ว่าจะคุยกับใครดีเพราะไม่รู้จักใครสักคน ลูกน้องคนสนิทของเควินก็นั่งคุยกับเพื่อนเสียงดังมาก แล้วเควินก็หัวเราะไปกับมุกแปลกๆที่เล่นกันแต่ว่าเธอไม่เก็ตมุกพวกนั้นเลย
“อยากกลับก็บอกนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก กำลังสนุกเลย”
เธอพึ่งเคยเห็นเควินชัดๆในวันนี้แหละว่าเขาเป็นคนยังไงบ้างเมื่ออยู่กับลูกน้องและเพื่อน ความใจเย็น เฮฮาและสนุกสนานมากจนแทบไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งที่ความจริงก็น่าจะมองเห็นความน่ารักของเขาตั้งนานแล้ว
ที่ผ่านมาเธอเลือกจะมองข้ามทุกอย่างเอง
โง่จังเลยนะเธอ
เช้าวันใหม่ที่สดใสของเธอเริ่มต้นขึ้นด้วยเสียงโทรปลุกของพ่อ ตอนนี้เควินออกไปข้างออกแต่เช้า ส่วนพ่อโทรมาถามเรื่องคลิปขอแต่งงานที่ปล่อยไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้เลย ทีแรกก็ว่าจะคุยสักสิบนาทีแล้วนอนต่อเพราะยังง่วง แต่ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วพึ่งจะคุยจบและหายง่วงแล้ว
“ลีน่าหิวไหม?”
“แป๊บนะขออาบน้ำก่อน”
เขาแกะอาหารใส่จานรอลีน่าที่อาบน้ำไม่นานมากหรอก เมื่อเช้าเขารีบไปธุระเรื่องงานเลยไม่ได้ปลุกลีน่าไปด้วยเห็นว่ายังหลับสนิทอยู่ พอกลับมาก็ซื้ออาหารมากินด้วยกันเลย
“พ่อฉันโทรมาหาเมื่อกี้เอง”
“คงเห็นคลิปมั้ง”
“นายปล่อยออกไปแต่ไม่เช็คเบ้าหน้าตาฉันเลยว่าสวยไหมเนี่ยนะ นายก็รู้ว่าฉันควรจะสวยตลอดเวลาสิ”
“เอาแค่ฉันหล่อก็พอแล้ว”
“เห็นแก่ตัวที่สุดเลย”
“ก็เคยบอกแล้วไงว่าผู้หญิงหลายคนต้องอิจฉาเธอที่ได้ฉันเป็นผัว ขั้นแรกคือต้องหล่อ”
“แล้วนายไม่คิดเหรอว่าจะมีคนอิจฉานายที่ได้ฉันเป็นเมีย”
“ช่างเถอะกินข้าวดีกว่า”
หลังจากกินข้าวเสร็จลีน่าถึงบอกว่านัดกับเมียไอ้ลีโอไว้ซึ่งเป็นการคุยเรื่องธุรกิจที่อยากจะทำด้วยกัน แต่แบบนี้ก็ดีเพราะจะได้ไม่เหงาเวลาเขามีงานด่วนแบบเมื่อเช้านี้ หรือว่าต้องไปไหนหลายวันโดยที่ไม่สามารถพาไปด้วยได้ พอลีน่ามีอะไรให้ทำจะได้ไม่ต้องงคิดอะไรฟุ้งซ่านไปทั่ว
“ฉันให้เดวาลไปส่งเธอนะ บ่ายนี้ฉันมีประชุมไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไร แล้วอยากกลับตอนไหนก็ให้เดวาลพากลับมา”
“โอเค ฉันไม่เรื่องมากอยู่แล้ว”
เธอไปตามที่นัดกับอริไว้แล้วคุยเรื่องธุรกิจเล็กๆของเราไม่นานก็พอจะมองเห็นเป็นรูปร่าง หลังจากนั้นก็มาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าตามปรกติของคนไม่มีงานทำ
“เฮ้ลีน่า!”
“บรีซมาทำอะไรที่นี่?”
“ก็มาเที่ยวสิถามได้”
นี่คือบรีซเป็นเพื่อนนายแบบที่เจอกันบ่อยมากในช่วงที่ทำงาน เขากำลังเป็นดาวรุ่งที่มีคนให้ความสนใจค่อนข้างเยอะ หลายแบรนด์ก็ต้องการตัวไปถ่ายแบบ แต่เราไม่ได้เจอกันสักพักแล้วเพราะว่าเควินตั้งใจทำให้งานเธอเสียหาย
“ได้ข่าวว่าเธอลาวงการแล้วเหรอลีน่า?”
“พอดีฉันจะช่วยพ่อบริหารโรงแรมก่อนน่ะ ส่วนเรื่องงานนี้ค่อยคิดดูอีกทีว่าจะเอายังไง ฉันไม่รู้ว่าจะทำงานต่อไหม”
“เพราะคู่หมั้นรวยล้นฟ้าของเธอรึเปล่า?”
“ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งนะ”
“เรื่องงานเธอคิดดีแล้วเหรอ ใครๆก็รู้ว่าอนาคตของเธอกำลังไปได้ดีเลย แต่อยู่ๆทุกอย่างก็หายไปหมด เธอใช้เวลาตั้งนานไม่ใช่เหรอกว่าจะมาถึงจุดนี้ เธอจะเสียทุกอย่างเพื่อผู้ชาย”
“ฉันกำลังจะแต่งงานกับเขาแล้ว ส่วนเรื่องงานฉันก็ไม่ได้เสียดายมากมายขนาดนั้น นายเองก็น่าจะได้ยินคนแอบนินทาฉันอยู่มั้งว่าดังได้เพราะเส้นใหญ่ แล้วมันคือเรื่องจริงด้วยนะ”
“งั้นเหรอ ไหนๆก็เจอกันแล้วคืนนี้พาเที่ยวหน่อยสิ ฉันไม่ค่อยรู้จักแถวนี้เลยว่าที่ไหนสนุกบ้าง”
“งั้นไปคลับแฟนฉันนะ”
“เดี๋ยวคืนนี้เดี๋ยวโทรหานะลีน่า”
“อื้ม โทรมาน่ะดีแล้วเผื่อนายหลงทาง”
บรีซมองไปรอบๆแล้วยิ้มให้ก่อนจะหยิบหมวกกับแว่วตามาใส่เหมือนว่ากำลังหลบหนีใครอยู่ ท่าทางลุกลี้ลุกลนแบบนี้มันแปลกๆนะ แต่เรื่องของคนอื่นเธอไม่ค่อยอยากจะยุ่งเท่าไรหรอกเพราะลำพังเรื่องของตัวเองก็เหนื่อยแทบแย่แล้ว
เดวาลขับรถพาเธอมาส่งที่คอนโดก่อนจะแยกตัวออกไป ทันทีที่ก้าวเท้าข้าวมาในห้องกลิ่นหอมฟุ้งก็เตะเข้าที่จมูกเลย เควินกลับมาก่อนเธอแล้วน่าจะทำอาหารหรือไม่ก็ซื้ออาหารมาด้วย
แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกหิวมากแล้ว
“ทำอะไรอะเควิน?”
“สปาเก็ตตี้ซอสเนื้อ”
“นายทำเองเลยเหรอ?”
“ใช่ กินไหมล่ะฉันทำไว้เยอะเลย”
“กินสิใครจะพลาดเล่า”
- Writer
