ตอนที่ 13
2222 Words
คืนนี้ต้องอยู่อย่างเหงาๆอีกแล้วสิ เขามีงานต้องจัดการต่ออีกนิดหน่อยไม่จำเป็นต้องนอนที่คลับด้วยซ้ำ แต่ยอมรับนะว่าตัวเองเก่งขึ้นที่สามารถห่างจากลีน่าได้ขนาดโดยไม่โทรคุยเลย
“เล่นอะไรสนุกไหมพวกมึง!?” น้ำเสียงตะคอกดังลั่นตรงเข้ามาหาเพื่อนที่อยู่กันครบเหมือนรู้ชะตาว่าจะถูกคิดบัญชี
“มึงหายหัวไปไหนว่ะ?” ไอ้ไทก้ามาแบบนี้แสดงว่ามีเรื่องแน่นอน แล้วตามันดุมากจนรู้สึกว่าต้องมีใครหลายคนเจ็บตัว
ผลัวะ!!
“อ้าวไอ้เหี้ย!!” หมัดหนักเหวี้ยงมาซัดปากด้วยความเร็วมาจนหลบไม่ทัน เขาเช็ดเลือดมุมปากออกก่อนแล้วนึกออกว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้เพื่อนเดือดขนาดนี้
ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ปากแตก
ไอ้เวรนี่แทบจะกระทืบเพื่อนทุกคนเลย
เขากับลีโอเป็นคนขอโทษมันเพราะว่าครั้งนี้เมียเกือบจะบอกเลิกเพราะคิดว่านอกใจ แต่ทีแรกไม่ได้คิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ซะหน่อย แล้วอาจจะลืมว่าเมียมันโคตรขี้งอนและเอาแต่ตัวใจตัวเองมาก ส่วนพี่ชายเมียก็เป็นอริเก่าที่เป่าหูน้องสาวให้เลิกกับไทก้าตลอด
“กูกลับแล้วนะ”
“หาทางกลับคอนโดเจอแล้วเหรอว่ะ?”
ทำไมอยู่ดีๆถึงรู้สึกเกลียดถนนเส้นนี้ที่ทำให้ห่างกับลีน่ามากขึ้นทั้งที่มันก็ม่ได้ยาวไปกว่าเดิม เขาคงจะเมาแน่ที่คิดถึงคนไม่มีหัวใจแบบนั้น ในที่สุดก็มาถึงคอนโดเขาก็ยังลังเลที่จะเข้าไปเลยเพราะไม่รู้ว่าจะทนรับสายตาของลีน่าไหวไหม แต่ถ้าจะให้กลับไปก็คงไม่ได้เพราะเหนื่อยแล้ว
“เควิน!”
“นอนดึกจังลีน่า นี่เธอรอฉันงั้นเหรอ?”
“อื้ม ฉันรอนายนะทุกคืนนั่นแหละ” เธอกอดเควินนอนด้วยความคิดถึงมาก แล้วยืดตัวขึ้นจูบปากหยักที่เต็มไปปด้วยกลิ่นเหล้าแสนคุ้นเคย คิดถึงจังเลยนะใบหน้าหล่อแบบนี้ คิดถึงกลิ่นน้ำหอมนี้ ไม่เจอกันตั้งหนึ่งอาทิตย์รู้ไหมว่าคิดถึงมากขนาดไหน
“ปากนายไปโดนอะไรมาเหรอ?”
“เพื่อนต่อย”
“ทำไมต้องรุนแรงกันด้วยล่ะ ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวทายาให้”
เธอไปหายามาทารอยช้ำให้เควิน ดูเหมือนว่าในปากต้องแตกแน่เลย ใครนะเป็นคนต่อยทำไมมือหนักขนาดนี้ แล้วเควินพูดติดจะหัวเราะไม่มีท่าทีโกรธเคืองเลย
เขาเก็บอาการแทบแย่ตอนที่ลีน่ากระโดดเข้ามากอดแถมจูบอีกด้วย ถ้าหากรู้ว่าเธอคิดถึงมากขนาดนี้จะกลับมาตั้งนานแล้ว แต่นี่มัวงอนอยู่แล้วก็หายงอนเองด้วยนะ
“ฉันช่วยนะ”
“แล้วแต่สิอยากทำอะไรก็ทำเลย”
ลีน่าถูกสบู่ให้ทุกส่วน โดยเฉพาะส่วนนั้นที่เริ่มแข็งตัวแล้วขยายใหญ่ขึ้นเพราะมีมือนุ่นมาจับแล้วชักรูดไปมา เขายืนนิ่งเป็นหุ่นให้ลีน่าจัดการต่อไปตามใจตัวเอง
ลีน่าก็คุกเข่าลงแล้วเงยหน้ามองกัน
มุมนี้มันช่างเซ็กซี่ได้ใจ
“นายจะทิ้งฉันเหรอเควิน?”
“ไม่…อื้อ…ฉันไม่มีทางทิ้งเธอหรอก”
“แต่นายทิ้งฉันไว้คนเดียวตั้งอาทิตย์หนึ่งเลยนะ”
“ก็เธอ…อื้อ…ลีน่า”
เธอเลียหัวที่ขนาดตัวออกมาอย่างน่ารัก แล้วลากปลายลิ้นเลียตามลำเอ็นแข็งที่ร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะค่อยๆยัดเข้าปากแล้วดูดกับอมในเวลาเดียวกัน น้ำเสียงครางดังไม่มากแต่ว่ามือใหญ่ที่กดหัวกันทำให้แก่นกายใหญ่กระทุ้งเข้ามาลึกขึ้น
ไอ้บ้านี่เอาแต่ใจตัวเองตลอดเลย
“ลีน่า…ฉันคงบ้าแน่ถ้าปล่อยให้เธอทำคนเดียว”
“ว๊าย!”
“จะเอาจนเช้าเลย!”
“ทำเลยสิ! ฉันคิดถึงนายมากนะ!”
“จัดให้ตามคำขอเลยที่รัก”
หัวใจเต้นแรงเป็นบ้าเลย ทำไมตื่นเต้นขนาดนี้ทั้งที่ทำกับลีน่ามานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว หรือเพราะว่าเขาหายไปอาทิตย์เต็มเลยโหยหาทุกอย่างที่เป็นเธอ
เขาอุ้มลีน่าวาลงบนเตียงแล้วเมียคนดีก็อ้าขาออกเผยเนินเนื้อสีสดใสที่ฉ่ำแววได้ยั่วน้ำลายที่สุด เขาก้มลงไปสูดดมกลิ่มหอมอ่อนตามเรียวขาเนียนแล้วพรมจูบจนมาถึงกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำ
“คิดถึงฉันแค่ไหนลีน่า?”
“มากที่สุดเลย อื้ม…เควิน…”
ลิ้นอุ่นละเลงเลียร่องร้อนฉ่าที่เต็มไปด้วยน้ำหวานไหลหยาดเยิ้มออกมา ก่อนจะลากไปสอดเข้าถ้ำน้ำหวานแล้วหมุนเป็นวน ตวัดลิ้นเลียลากไล้ไปมาด้วยความหิวกระหายและปรนเปรอเมียที่กำลังมีความสุขมาก จนกระทั้งปากถ้ำนั้นตอดรัดถี่ๆปลดปล่อยหยาดน้ำหวานให้กินแก้กระหาย แล้วเอวบางก็ส่ายไปมาในขณะที่ตัวเธอบิดเกร็งมาก
เขาเช็ดปากที่เปื้อนไปด้วยน้ำหวานที่ไหลออกมาเยอะเชียว ก่อนจะจับแก่นกายจ่อเข้าที่ช่องทางคับแน่นแล้วค่อยๆดันเข้าไปช้าๆอย่างใจเย็น เพียงไม่กี่วินาทีก็เข้ามาได้ทั้งลำแล้วช่องคับนี่ก็ตอดไม่หยุด สงสัยว่าอยากให้เร่งจังหวะเพิ่มความรุนแรง
ไม่เจอมาหนึ่งอาทิตย์เอาทั้งคืนก็ไม่พอหรอก
เธออ้าขารับความเสียวซ่านที่กระแทกด้วยจังหวะเนิบนาบในทีแรก เมื่อปรับตัวไดก็ออกแรงยิ่งขึ้นจนตัวสั่นคล่อนไปหมดแล้ว เอวสอบไม่ยั้งแรงเลยแม้แต่น้อย แก่นกายใหญ่ตอกอัดเข้าถี่ยิบเหมือนเก็บกดมานานทั้งที่แค่อาทิตย์เดียว เธอจุกจนเกร็งไปหมดทั้งตัว แต่ยิ่งจุกมากเท่าไรก็ยิ่งชอบมากขึ้นอีก
เขาพลิกตัวให้ลีน่าขึ้นคล่อมต่อ หน้าอกเด้งขึ้นลงตามจังหวะจนทนไม่ไหว ริมฝีปากหยักงับเข้าแล้วซุกไซ้ระบายความเสียวซ่านผ่านจูบรุนแรง มอบรอยสีแดงช้ำทั้วทั้งเต้างาม
“เควิน…ฉันไม่ไหวแล้วนะ”
“รู้แล้วที่รัก”
ลีน่าล้มตัวลงนอนหมดแรงและเปลี่ยนในเขาขึ้นคร่อมแทน เธอโชว์ลีน่าได้ไม่นานก็หน้าแดงจัด เหงื่อไหลท่วมตัว ร้องครางอย่างเซ็กซี่ และข่วนเขาจนแดงไปหมดทั้งตัว
เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างหนักหน่วง ความต้องการพุ่งทะยานขึ้นสูงไม่มีอะไรจะหยุดยั้งได้อีกต่อไปแล้ว สะโพกขยับโยกถี่ยิบเร่งจังหวะเพื่อส่งเราทั้งคู่ถึงสวรรค์ เพียงไม่กี่อึดตัวตัวเธอก็สั่นเกร็งอย่างหนักแล้วครางลั่น แล้วไม่กี่นาทีต่อจากนั้นหยาดน้ำอุ่นพวยพุ่งอาบชโลมช่องคับแน่น ก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดเมียที่เหนื่อยมาก
เสร็จพร้อมกันแบบนี้มันดีจริงๆ
“รักเธอจัง!”
“ต่อจากนี้นายอย่าไปเอากับใครอีกนะเควิน”
“ไปเอาเรื่องนี้มาจากไหนลีน่า?”
“ฉันเห็นรอยลิปที่ตัวนาย”
“งั้นเรามาตกลงกันได้ไหมล่ะ?”
“ตกลงอะไร?”
“อยากให้เรารักกัน แลกกับการที่ฉันจะมีเธอแค่คนเดียว”
“แล้วถ้าฉัน…”
“อย่าพึ่งปฎิเสธสิลีน่า”
“ฉันไม่แน่ใจแต่ยังไงฉันก็เป็นของนายไม่ใช่รึไง”
“ฉันไม่ได้เร่งให้เรารักสักหน่อย เราลองค่อยๆเป็นค่อยๆไปกันดีไหมเผื่ออะไรมันจะดีขึ้น” เขาก็ได้แต่อมยิ้มเพราะลีน่าน่ารักมากขนาดนี้จะรู้ตัวไหม เธอพยักหน้าตอบแทบแล้วหลบตากันเหมือนว่ากำลังเขิน แล้วแก้มก็แดงมากด้วย
“งั้นฉันจะลองมองอะไรดีๆของนายแล้วกัน”
“งั้นเธอต้องดูตรงนี้อย่างแรกเลยเพราะมันดีมาก”
“เควินไอ้ทะลึ่ง!”
“นอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาเที่ยว”
“มอร์นิ่งที่รัก”
“ที่รักบ้าอะไรเล่า! นายเรียกลีน่าแบบเดิมเถอะ”
“เขิน?”
“เปล๊า!”
“อาบน้ำแต่งตัวเถอะวันนี้ไปเที่ยวกัน”
“นายจะไม่บอกฉันหน่อยจะไปเที่ยวไหน?”
“เซอร์ไพรส์ครับคุณเมีย”
“บ้า!” เธอหยิบหมอนปาใส่เควินแล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำ ใครให้หมอนี่กินอะไรไปรึเปล่าถึงมาทำปากหวานพูดดีเอาซะเขินเลย ปรกติก็เห็นตรงๆทื่อๆ พอเจอแบบนี้เธอก็ไปไม่เป็นเลยสิ
หรือว่าเมื่อคืนนี้เควินพูดจริงและจะทำจริง
เขาทำเพื่อเธอ
เควินขับรถพามาที่ไหนก็ไม่รู้ คนที่นี่มีแต่ผู้ชายเต็มไปหมด บางคนก็คุ้นๆนะแต่นึกไม่ออก บางคนก็ไม่คุ้นสักนิด จนมาเจอเพื่อนของเขาอีกห้าคนที่กำลังคุยกันอยู่ท่าทางสนุกเชียว
“ลีน่าอยู่กับไอ้แฝดนะ ฉันไปธุระแป๊บหนึ่ง”
“ก็ได้แต่เร็วๆนะ”
“ฉันชื่อเนท ส่วนนี่ไอ้นัทน้องชายฉันหนึ่งนาที”
“เพื่อนเหอะ! กูไม่อยากเป็นน้องมึง”
“ยินดีที่รู้จักค่ะ ถ้าเรียกชื่อผิดอย่าโกรธนะ”
“ไม่โกรธหรอก ขนาดลูกน้องยังเรียกผิดเลย”
“ไปชั้นบนดีกว่าตรงนี้มันร้อน”
“ก็ดีนะ”
เขาเดินออกมาเตรียมตัวต่างหากไม่ได้มีธุระอะไรเลย ก่อนที่เราจะแต่งงานกันก็ควรต้องขอแต่งงานก่อน เขาตื่นเต้นมากไม่รู้ว่าลีน่าจะปฎิเสธรึเปล่า หรือจะตอบรับเพราะจำยอม แต่เรื่องไว้เอาไว้ก่อนเพราะเอาตอนนี้ให้รอดก่อนเถอะ ไอ้เจราลมันปากหมาไม่หยุด ส่วนไอ้ลีโอก็มัวแต่โอ๋เมียแบบไม่ฟังแผนเลยสักคำ แล้วที่แย่สุดคือไอ้ไทก้าคือมันไม่ยิ้มแย้มสักนิดยิ่งเมียงอนยิ่งไม่ยิ้มเข้าไปอีก เหลือแค่ไอ้เนทกับไอ้นัทที่ดีดตลอดเวลา
แม่งเอ้ย! ช่วงเวลาสำคัญเสือกมีแต่ปัญหา
“พวกมึงฟังกูอยู่ใช่ไหม?”
“กูก็ฟังอยู่ไง แต่เมียกูไม่สบายเข้าใจกูหน่อยดิว่ะ!”
“มึงรีบสรุปเร็วๆ กูจะไปหาเมียต่อ”
“ไอ้สัตว์! เมียมันต้องได้กันเว้ยไม่ใช่แค่จ้องตาเหมือนมึง”
“เอ้า! กูจะเรียกเมียแล้วหมาตัวไหมมีปัญหาว่ะ”
“เอ้าไอ้ห่ากูแค่เตือนสติป่ะ!”
“อย่าเสือก!”
“พวกมึงเงียบดิว่ะเมียกูนอนไม่ได้ “
“ไอ้สัตว์! มึงฟังกูก่อนดิว่ะนี้งานสำคัญนะเว้ย!!” เขาล่ะอยากจะเอาเท้ามาก่ายหน้าผากจริงๆเลย ยังไม่ทันเริ่มต้นก็เถียงกันไม่หยุดแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้แล้วการขอแต่งงานแบบโรแมนติกเหมือนอย่างที่เมียชอบมันจำสำเร็จไหม
หนักใจที่มีเพื่อนแล้วพวกมันแล้วเนี่ย
“พวกมึงขับรถวนรอบลีน่าเอาแบบแรงๆให้กลัวเลยนะ”
“เกิดช็อกตายห่าขึ้นมาล่ะ” ยัยนางแบบนั่นจะได้หัวใจวายตายก่อนที่เควินมันจะขอแต่งงานดิ เจราลขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะสะดุดกับเสียงถอนหายใจของเพื่อน
ก็กูพูดเรื่องจริงทำไมต้องทำหน้าเอือมใส่ด้วยว่ะ!
“ตายพ่อมึง!”
“แค่นี้ทำเป็นโมโห กูล้อเล่น!”
“เล่นพ่อมึงดิไอ้สัตว์! ครั้งนี้กูจริงจังจนประสาทแดกแล้วเนี่ย มึงมาปากหมาทำส้นตีนอะไรห่ะ หรือยังไม่ได้อาหารเม็ด”
“เจราลไปกับกู”
“เออ! กูไม่อยากอยู่ตรงนี้หรอกเดี๋ยวได้เตะปากคนก่อน”
คุยอะไรที่เป็นการเป็นงานแบบนี้แม่งยากตลอดเลย แต่ล่ะคนแม่งปัญหาเยอะโดยเฉพาะไอ้พวกติดเมียสองคนเนี่ย แล้วก็ไอ้ปากหมาที่จะทำพังตลอด แล้วยังไม่ร่วมไอ้แฝดนะที่ต้องติดสินบนมันไว้เป็นนางแบบห้าคนเพื่อทำให้แผนการดำเนินได้ง่าย
เขาพาพวกมันมาตามแผนและทวนซ้ำอีกครั้งเพื่อไม่ให้มีข้อผิดพลาด ก่อนจะส่งข้อความบอกไอ้แฝด ทุกอย่างต้องออกมาดีที่สุดเอาแบบไม่มีที่ติเลย แล้วลีน่าก็ตกใจแล้วก็ดีใจด้วย แต่ก่อนที่จะไปขั้นนั้นเอาตอนนี้ให้รอดก่อนเถอะ
“กูไม่เอาเว้ย!!”
“อะไรของมึงอีกไอ้สัตว์!!”
“กูไม่ชอบสีชมพู กูเกลียดสีนี้จะตายห่าทำไมยังให้กูใส่ชุดงี่เง่าปัญญาอ่อนนี้ว่ะ มึงเปลี่ยนเป็นสีดำแบบที่กูชอบดิไอ้เหี้ย”
“กูขอแต่งงานนะเว้ย ไม่ได้ขอไปฆ่าทิ้ง!”
“แต่ว่า…”
“กูขอล่ะไอ้เหี้ย” ไอ้เจราลมันไม่ยอมอีกแล้วต้องมีการปรับแผนนิดหน่อย คือการจะขอเมียแต่งงานมันต้องยากขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าผิดรงที่เขาเลือกใช้วิธีที่มันยากเกินไปเอง
แต่วันสำคัญแบบนี้ก็อยากจะมีเพื่อนรักอยู่ด้วย
เพราะพวกมันเขาถึงได้พัฒนาตัวเองมาไกลมากขนาดนี้
นึกแล้วก็ซึ้งใจ
- Writer
