ไม่อยากเจอ
1378 Words
ตอนที่9 ไม่อยากเจอ แต่ก็เจอ
สามสาวเดินมาที่ลานจอดรถพร้อมกันหลังเรียนเสร็จ ควีนเหมือนร่างไร้วิญญาณที่มาให้อาจารย์เห็นหน้าเท่านั้น ส่วนสาระแทบไม่ได้เข้าหูเธอ
“ควีน”
“คืนนี้แต่งตัวสวย ๆ นะ”
“ไปไหน”
“ไปกินเหล้ากันเถอะ” ควีนแทบจะกลอกตาเมื่อพูดถึงเหล้า แต่เมื่อเธอแสดงท่าทางว่าไม่อยากไปเพื่อนก็คะยั้นคะยอ
“ไปเถอะ เปิดหูเปิดตา”
“ไปที่อื่นที่ไม่ใช้สกายคลับนะ” เมย์กับเดียร์น่ามองหน้ากันอัตโนมัติ ก่อนจะพากันมองหน้าเธอเป็นสายตาเดียวกัน
“กลัวไนน์มันไปดักเจออีกเหรอ”
“เดี๋ยวจองชั้นบนไว้ มันไม่ขึ้นไปหรอก”
“หรือกลัวเจอเฮียคลาส” ควีนต้องเก็บซ่อนอาการใจหวิวไว้ให้มิด ทำไมอยู่ ๆ เดียร์น่าถึงถามแบบนั้น...
“กลัวไปจับเขาจูบอีกเหรอ”
“เปล่าสักหน่อย แค่เบื่อ”
“งั้นก็ไปมิดไนต์คลับไหม แต่มันก็จะแคบหน่อยนะเล็กกว่าผับเฮียนิกกี้ตั้งครึ่งหนึ่ง”
“ได้ เอาที่ควีนอยากไปเลย” ควีนแอบรู้สึกไม่ดีที่เพื่อนต้องมาเอาใจเธอคนเดียว แต่ถ้าไปที่นั่นแล้วต้องเจอเขาเธอก็ไม่ไหว
“ควีน แกไม่ต้องเอารถไปเองหรอกเผื่อเมาจะได้ไม่ต้องทิ้งรถไว้”
“ก็ดีเหมือนกันนะ แต่จะพยายามไม่เมาแล้วกัน”
ทั้งสามแยกย้ายกันที่มหาวิทยาลัย แต่ควีนที่ถึงห้องแล้วรู้สึกวูบโหวงกับอดีตแฟนไม่หายดันเปิดดูรูปที่ถ่ายคู่กันตั้งแต่เริ่มคบ...จนถึงวันที่เธอจับได้ก็ยังถ่ายด้วยกันอยู่
“ฮึกก”
ติ๊ง
“ทรมานว่ะควีน เมื่อไรเราจะเหมือนเดิม” เหมือนแผลสด ๆ ถูกราดด้วยน้ำร้อนเป็นการซ้ำเติมความเจ็บปวดเมื่อเผลอไปกดอ่านข้อความล่าสุดของไนน์เข้าให้ และมันก็ทำให้เขาโทรมาหาเธอ
Rrrr
ปึก หลังจากกดปิดเครื่องเธอก็เหวี่ยงมันออกห่างจากตัวนอนร้องไห้บนโซฟาอย่างหนักหน่วง ที่ถูกหักหลังมันก็โคตรเจ็บ แต่ก็พูดได้เต็มปากเลยว่ายังรักเขาอย่างสุดหัวใจ
…..
หญิงสาวร่างระหงในชุดเดรสเว้าเห็นผิวเนียนราวน้ำนมทั้งแผ่นหลังเดินนวยนาดขึ้นมายังชั้นสามตามนัด เธอทักทายนิกกี้กับไวท์อย่างคนกันเองก่อนจะนั่งลงข้างคลาสที่สีหน้าเรียบนิ่งไม่ได้แวววาวเหมือนตอนที่ทำความรู้จักกันใหม่ ๆ
“ไม่เจอตั้งหลายวัน คิดถึงจังค่ะ” ชายหนุ่มหลุบสายตามองคนที่เอาใบหน้ามาซบที่ต้นแขนตัวเองอย่างออดอ้อน ตั้งใจจะพูดเรื่องที่เธอเข้าใจผิดไปแต่คงต้องเอาไว้ก่อน ส่งท้ายเสร็จแล้วค่อยพูดก็ยังทัน....
.....
เพราะตกลงกันว่าจะเอารถไปแค่คันเดียว ถึงลานจอดรถก็ไม่ได้แปลกใจที่เห็นไทเกอร์นั่งประจำตำแหน่งคนขับ เธอเอาตัวเองขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง
“นอนเลย ถึงเดี๋ยวเรียก” นั่นคือเสียงสุดท้ายของเดียร์น่าที่เธอได้ยินเพราะหลังจากนั้นก็ผล็อยหลับเพระแอร์เย็น ๆ และสองคนข้างหน้าไม่ปริปากคุยกันเลย
“ควีน” เสียงเดียร์น่าหันมาเรียก พร้อมกับยื่นมือมาแตะที่แขนทำให้เธอค่อย ๆ ลืมตาตื่น ก่อนจะรู้สึกเหมือนใจมันหล่นวูบเมื่อเห็นว่าที่นี่ที่ไหน
“เดียร์!.. ทำไมมาที่นี่ล่ะ”
“อ้าว แกไม่ได้อ่านไลน์...”
“…”
“โทษที ลืมบอกว่ามิดไนต์คลับมันโดนปิดไปหลายวันแล้ว แถวนี้เหลือแค่ผับเฮียนิกกี้นี่แหละ”
“ไม่อยากเจอใครหรือเปล่า” ควีนมองขวับแฟนหนุ่มของเพื่อน ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาอย่างไม่รู้สาเหตุ
“ไม่ต้องกลัวว่าไนน์มันจะตามมาเจอ ฉันจองชั้นสองไว้” ดวงตากลมโตหลุกหลิกไปมาอย่างมีพิรุธจนไทเกอร์ต้องเกี่ยวลำคอเดียร์น่ามากอดก่อนที่เธอจะสงสัยอะไร
“เกอร์! ทำดี ๆ มากอดทำไม”
“ไปเถอะ ป่านนี้พวกเฮีย ๆ รอกันแล้ว”
“รอทำไมล่ะ” เดียร์น่าคุยกับไทเกอร์แต่ไม่วายคว้ามือเธอไปจับเหมือนกลัวหลงกันอย่างไรอย่างนั้น ควีนทำได้แค่ขอให้คืนนี้ไม่เจอเขาก็แล้วกัน ใครมันจะเที่ยวที่เดิมได้ทุกคืน
แต่คืนนี้คงไม่ใช่คืนที่ดีของเธอ เพราะคนที่ไม่ต้องการเจอดันปรากฏแก่สายตาก่อนใครคนอื่นในชั้นนี้
“สวัสดีครับน้องควีน” นิกกี้จงใจทักหญิงสาวที่ไม่ได้มีคู่มา เห็นเธอทำท่าทางแปลก ๆ ก็แอบนึกสงสัยอยู่เหมือนกัน
“ห้ามยุ่งกับเพื่อนเดียร์นะเฮียนิกกี้”
“เดียร์...เฮียมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ” ขณะที่เพื่อนกับเจ้าของผับโต้กันอยู่สายตาไม่รักดีดันเหลือบมองคนที่ฉวยโอกาสปู้ยี่ปู้ยำเธอตอนเมา เห็นเขามีผู้หญิงแนบข้างก็แอบโล่งใจว่าคงไม่กล้ายุ่งอะไรกับเธอ
“ยกโต๊ะนั้นมารวมกันเลย คืนนี้เฮียเลี้ยง”
“จริงเหรอเฮีย”
“เดียร์ ไม่เอานะ” คลาสแสยะยิ้มเมื่อเห็นหญิง
สาวเอามือสะกิดหลังเดียร์น่า และก็รู้ด้วยว่าที่ไม่อยากรวมโต๊ะเพราะอะไร
“คืนนี้ฉันไม่ยอมให้เธอจูบอีกหรอก ไม่ต้องห่วง”
“พี่คลาส เคยจูบกันเหรอคะ” มินนี่ฉุนกึกก่อนจะตวัดสายตาไปยังหญิงสาวที่เขามองอยู่
“ถ้าจะอยู่ก็อยู่เงียบ ๆ” มินนี่ต้องกัดปากระงับความโมโห เพราะเธอต้องการอยู่ต่อเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของของหนุ่มหล่อข้างกาย
“ไปจูบกันตอนไหนวะ ทำไมกูไม่รู้” นิกกี้ขมวดคิ้วถามพลางมองคลาสกับควีนสลับกันไปมา อะไร ยังไงวะ
“เดียร์ ไม่รวมโต๊ะนะไม่งั้นฉันกลับ”
“โอเค” เดียร์น่าจับมือเธอเดินมายังโต๊ะที่จองไว้ ไม่นานก็มีพนักงานเอาเครื่องดื่มมาวางเสิร์ฟเพราะสั่งล่วงหน้าไว้แล้ว
“เป็นอะไรของแก”
“อะไร”
“ก็กับเฮียคลาสไง หรือเขินที่คืนนั้นจูบเขา”
“เปล่า” ควีนกระแทกเสียงตอบเพราะไม่อยากพูดถึงคนที่มีผู้หญิงสิงอยู่ข้าง ๆ แต่ชอบมองมายังเธอ
“หรือที่หายไปด้วยกันคืนนั้นมีอะไร”
“ไม่มี!”
“โอเค”
คืนนี้เดียร์น่าสั่งไวน์เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเธอไม่แตะอะไรเลยไม่ว่าเหล้า หรือไวน์ แก้วแรกที่เพื่อนรินให้ยังอยู่ดีแม้จะผ่านมานานหลายสิบนาทีแล้วก็ตาม
“ยัยเมย์นี่ช้าตลอด”
“นั่นสิ โทรตามแป๊บ” เดียร์น่าเอามือถือออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วกดโทรหาเมย์ ไม่นานเพื่อนก็รับสาย
“ช้า…”
“อ้าว”
“เดี๋ยวฉันลงไป” พรึ่บ เดียร์น่าดีดตัวลุกทันทีหลังจากวางสาย จนควีนต้องเรียกไว้
“เดียร์! มีอะไร”
“มีเรื่องนิดหน่อย แกนั่งอยู่นี่แหละไม่ต้องมา”
เดียร์น่าเดินไปอย่างเร่งรีบโดยไทเกอร์ที่นั่งอีกโต๊ะก็รีบตามกันออกไป ส่วนเธอก็นั่งอยู่คนเดียวสายตาล่อกแล่กไปมาก่อนจะเลือกไม่ทนสับเท้าก้าวเดินตามสองคนนั้นออกมาติด ๆ
“พี่คลาส”
“ปล่อย” เขาสั่งเสียงเข้ม สายตาดุดันจนมินนี่ยอมปล่อยพร้อมสีหน้าบูดบึ้ง
“มึงจะไปไหนไอ้คลาส” นิกกี้ถามเก้อเพราะคลาสไม่ตอบแต่รีบตามควีนออกมา
หญิงสาวหยุดกึกเพราะไม่รู้เพื่อนเดินไปทางไหน ข้างนอกมีแต่รถจอดเรียงรายแต่ไร้ซึ่งคน จะมีก็แต่การ์ดชุดดำร่างสูงใหญ่เดินไปมาจึงได้หันกลับ
ปึก
“หาเพื่อนไม่เจอเหรอ”
“นี่พี่!”
“ชู่ววว ฉันไม่ได้ตามเธอมาหรอกน่า” ควีนปรายตามองเขาอย่างดูแคลนก่อนจะเดินเลี่ยงแต่ก็ถูกมือหนาคว้าเข้าที่แขน และเธอก็รีบสะบัดให้หลุด
“อย่ามาแตะ!”
“เฮอะ”
“ทำเป็นหยิ่งไป เอากันก็เอามาละ”
- Writer
