Chapter 25
2045 Words
It didn't take him long, he followed me in the kitchen. Napa-thank you Lord na lang ulit ako nang makita kong nakabihis na ito. I purposely avoiding him, because I cannot resist myself from looking at him to his whole being. Why he needs to be handsome even wearing only his sleepwear? His muscles are ripped, and his shirt is perfectly hugging all the right places, from his arms to his shoulder to his pecs at syempre hanggang doon sa abs niyang sumisigaw na pwedeng isawsaw sa kape o iterno sa kanin na puwedeng ulamin araw-araw.
God! Kung anu-ano na lang ang naiisip ng utak ko na para bang pinagnanasaan ko na siya sa isip ko. Kasalan niya kasi 'to eh. Makikigamit lang naman ako ng kusina kung saan na tumakbo ang isip niya. Advance yarn? Napa-iling na lang ako dahil sa direksyon ng mga iniisip ko. Narinig ko ang mahinang tawa ni Jazz kaya naman napunta ang tingin ko sa kanya.
"Ano?"
"Anong ano?" tanong niya pabalik sa akin. Ang lawak pa ng ngiti niya.
"Bakit ka kasi tumatawa?'
"Bakit ka kasi umiiling?" muling tanong niya. Sometimes, I forget how exasperating he is. And he overshadowed it how perfectly he was.
"Nothing. May iniisip lang ako na dapat hindi ko iniisip." magulong sagot ko. Pinaikutan ko pa siya ng mga mata ko sabay inom sa tasa na may mainit na gatas na kinulong ko sa magkabilang palad ko.
"Hmm. Gusto ko ba 'yang ayaw mong isipin?" tanong niya na nagpabalik ng tingin ko sa kanya. Talanding 'to nag-uumpisa na naman siya.
Dahil magkaharap kaming dalawa alam kong walang takas sa kanya kung ano man ang magiging eskpresyon ng mukha ko.
"I-I don't know." I stuttered then I gulped. The heat from the cup transfered to my cheeks.
He again let out a soft chuckle. "Why I gut this feeling that I want what we're you thinking."
Shoot! Nanigas ako nang maramdaman kong kinikiskis niya ang walang sapin niyang paa sa akin. I swear, he's teasing me the way he touch his naked feet caressing mine.
Mission abort! Uuwi na lang kami ni Sophie sa bahay ng mga magulang ko kesa sa ganito. Mas okay pa atang iuntong ko na lang ang ulo ko sa pader para makatulog kesa sa maranasan ko ang ganitong ginagawa ni Jazz sa akin.
"Jazz nga kasi." suway ko sa kanya saka ako tumayo.
"What again?" he answered laughing a bit.
Wala na ako sa tamang wisyo. Ano ba naman kasi 'tong Jazzky na 'to. I am again stuck in the Jazz fog but this time it is far far worse. Mas matindi talaga, parang kailangan ko pang mabuhusan ng malamig na tubig para ako'y mahimasmasan. Bakit ko pa kasi kailangan makita ang mala-Adonis niyang katawan? Nananadya ata ang bwisit na 'to eh.
"Stop teasing me. Di ka nakakatuwa." sabi ko bago ako tumayo at tinungo ang lababo para hugasan ang ginamit kong tasa.
Maya maya pa kunti naramdaman kong nakatayo siya sa likod ko. He put his both arms on either side by side of me trapping me in his deathly presence. My spine tingled a sensation when he pressed a kissed on the corner of my neck and my shoulder.
Alam niyo ang sumunod na nangyari?
Nabitawan ko bigla ang binabanlawan kong tasa.
"J-Jazz..." tawag ko dito. Mas tunog nagmamakaawa pa ang boses ko kaysa sa tunog na nagpoprotesta.
"Hmmm, Hun?" mahinang bulong niya saka niya pinagpatuloy ang paghalik halik sa sensitibong balak ko.
"I-I'm sleepy." I managed to blurt out.
And it was like a magic word, he stopped from nibbling my sensitive skin and he distanced himself inch away from me. I took a little while to composed my self together before I faced him. I mentally prepared that he'll be dismayed or appalled but when I saw him he was smiling.
His face covered with a subtle smile but full of warmth. He reached out my body and embraced me with a tight hugged before he planted a three soft kisses on my forehead.
"Iwan mo na sa akin ang hugasin. Ako na ang maghuhugas niyan. Pumasok ka na sa kuwarto niyo at matulog ka na." utos niya.
I just nodded my head and walk as fast as I could to get inside our room. But before I totally step my foot from the door to get in he called me again.
"Rest well, Hun. I swear to all God's, soon, I won't let you rest at all." he said with a wink.
Di ko alam kung ang sinabi niyang 'yon ay pangako o pagbabanta o pareho lang. But one thing is for sure, with only his words I felt a sudden wetness in between my legs. f**k it! This is not good. The effect he has on me is getting stronger and stronger each day. And with us living on one roof, I know myselft it's my dead end.
I didn't knew what exactly time I slept but I know I woke up early. Kahit gustuhing ko mang matulog pa, minabuti ko na lang na bumangon at simulan ang panibagong araw.
Di ko rin alam kung anong oras kami babalik sa unit namin para makita ang aftermath ng sunog. Para makapaghakot na rin ng mga gamit namin. Napahinto ako nang bubuksan ko sana ang pinto saka ako napatingin kay Sophie na mahimbing pa ring natutulog. Am I finally giving my daughter what she wants?
Napailing na lang ako at tuluyang lumabas. Nakadalawang hakbang pa lang ang mga paa ko nang saktong-sakto naman ang paglabas ni Jazz sa kuwarto niya.
Humihikab pa nga ito nang binati niya ako ng good morning. Akala ko nga kung saan ang tungo niya pero umakap muna siya sa baywang ko at humalik sa noo ko.
"We need to leave early so we can pack all your things. And check also your unit." he said.
Napatango lang ako paano ba naman kasi di pa niya ako pinakakawalan mula sa pagkaka-akap niya sa baywang ko.
"Tulog pa si Sophie." sagot ko dito.
"Just let her sleep. Ibibilin na lang natin siya kay Nana Emma at tawagan na lang tayo kung sakaling hanapin tayo pagkagising niya." sabi nito, humalik pa minsan sa noo ko bago niya ako pinakawalan.
Wala kaming sinayang na oras dahil baka abutan pa kami ng traffic sa daan. Nakiusap din ako kay Nana Emma na bantayan muna si Sophie habang wala kami.
Di naman matagal ang naging biyahe namin dahil maluwang ang daan. Sinalubong kami ng manager at ilang staffs at pinaliwag ang eksaktong nangyari. Si Jazz kalimitan ang sumasagot o kaya ay nagtatanong ako naman ay tanging tango lang ang nagawa ko.
When we entered the unit I immediately went to the area where the fire was detected. The state of the kitchen is quite okay except the burned ceiling and table. May lawa pa rin ng tubig dahil napilitan daw ang mga staff at manager na buhusan na lang ng tubig ang kusina dahil hindi daw gumana ang sprinkles. Despite the mess that happened it still look stiff. Perpektong perpekto pa rin ang pagkakaayos ng mga kagamitan namin.
Malungkot kong nilibot ang paningin ko sa lahat ng sulok ng unit namin. Napaupo ako sa kama at binaon ang mukha ko sa mga palad ko. I let my tears gush out like falls. Di ko lubos maisip na lilisanin namin ang naging tahanan namin ni Sophie sa mahabang panahon. Saksi ang bahay na 'to sa mga maraming pagsubok na pinagdaanan naming mag-ina.
Mayamaya pa't naramdaman kong lumundo ang tabi ko saka pumulupot ang braso ni Jazz sa akin.
"I know this not going to be easy. Just let it out, Hun. Take your time."
We stayed like that for a few minutes.
Iniyak ko ang puwede kong iiyak bago ko naalala na may Sophie na maghahanap sa amin kung magtatagal kami.
Nagpunas ako ng luha saka muling luminga sa paligid.
"We'll start the packing." I croaked.
Jazz looked at me for a while before he held the back of my head and planted a soft kiss in my forehead. I let myself savor the moment as I clutch on his shirt.
When I let go he started opening the cabinet where our clothes kept.
"We can pack first the more important things that you need. Saka na lang ang iba. Puwedeng sina Nana Emma na ang gagawa sa mga maiiwan. Maghihire na lang ako ng mover para malipat lahat ng gamit niyo."
Ilang beses akong kumurap habang pinapanood ko siyang ilabas sa cabinet ang mga damit ni Sophie.
"A-ako na dito, Jazz. 'Yong gamit na lang na nasa living room ang uunahin mong i-pack. Mga gamit ni Sophie sa school nakalagay doon pati mga teaching books at lesson plans ko. 'Yon na lang siguro. May mga empty storage box sa storage room."
"Okay I'll be back." he said leaving a kiss.
We worked silently apart. Inuna kong nilagay sa suitcases ang mga uniform namin ni Sophie. Iniwan ko na ang mga damit ko na di ko naman na ginagamit. Mostly damit ni Sophie ang naimpake ko.
Siguro kung maiayos na lahat ng mga gamit namin at may mover na na maghahakot ipapadiretso ko na lang sa bahay namin ang ibang gamit. Para kung sakaling aalis kami sa bahay nila Jazz di masyadong hassle dahil wala akong iisipin na bitbiting gamit.
Isinara ko ang pang-apat at huling maleta saka ako tumayo. Inilagay ko na lamang sa stripe bags ang iba sa mga gamit na hindi nagkasya sa mga bag.
"Jazz, I'm done." I called him.
Nakarinig ako ng ingay sumunod ang mga yabag niya na papalapit sa akin.
Agad ko naman siyang nilingon at nakitang hawak niya ang mga photo albums at naka-frame na pictures ni Sophie na nakakaligtaan kong isabit sa pader ang mga 'yon dati. I have this habbit before documenting my little one the first year of her life. So every monthly celebration I took a picture of her because I don't want to missed any of her development. I smiled those times, though it was a black and white photo, but it's lifeless color dind't mask the beautiful face, the growth changes that bundle of joy had.
"Wala kang picture na buntis sa kanya, ano?" tanong niya na di man lang nag-angat ng ulo para tiganan ako.
Biglang binundol ng kaba at kumabog ng mabilis ang puso ko. Sa daming bagay na umuukupa sa utak ko dumagdag pa ito.
"Ah-eh. O-oo." nagkanda utal-utal na na sagot ko dahil di ko alam ang isasagot ko. Hindi pa kasi ako ready na sabihin sa kanya. Hindi ko pa napag-practisan ang mga dapat kong ilatlaha.
Muli niyang inisa-isa ang mga naka-frame bago siya nagtaas ng tingin sa akin saka ako nginitian. "Sayang, gusto ko pa naman sanang makita ang itsura mo with your pregnant belly."
"Ha? For what?"
"Basta gusto ko lang." sagot niya.
Umiling na lang ako. "Kakasya ba lahat ng inimpake natin sa sasakyan mo?" pag-iiba ko sa usapan.
"Maybe we'll take home first your clothes and your school stuffs and for our daughter. Maiiwan na lang ang iba at ang mga di pa nakaayos. The mover will handle everything afterwards."
Napairap na lang ako sa kanya. Natawa naman siya bago bumalik sa may sala na sinundan ko lang ng tingin.
Inilagay niya sa loob ng storage box ang mga photo album at photo frame na hawak niya saka iyon sinara. Pinagtabi-tabi niya ang mga naimpake niya sa tabi ng sofa bago niya binitbit ang school bag ni Sophie.
"One of the officer called me and he wants to meet us to your coffee shop." he informed me.
Hinatak ko ang dalawa sa apat na maleta na inayos ko palabas sa sala.
"They might found anything regarding the fire. Baka malaman natin sa kanya ang dahilan ng sunog. Kung sinadya ba o may nasirang pumutok lang." saka niya ako tinulungan sa mga maleta pang naiwan.
"Sige. Tamang-tama para makumusta at mabisita ko din sila roon."
Napatango siya. "Ready ka na? Baka andoon na rin ang officer na nag-aantay sa atin." nakingiting sambit niya.
Nilingon ko ang mga bag na akay-akay ko sako binalik ang titig ko sa kanya. "Yes. I'm ready."
I saw how he smiled sweetly. "Then let me take my family totally home."
- Writer
