The Single Teacher Mommy (Railen Jazz & Kiara Celestine)

Chapter 11

"Ngiting-ngiti ka diyan ha." Sarkastiko kong sabi kay Jazz after he strapped the seatbelt for me and start the engine.

Natuloy ang pinlanong lakad nina Jazz at Sophie ngayong araw na ito. At ang isang balasobas dito sa tabi ko ay kanina pa di mapuknat ang ngiti nito sa mga labi. Kung ibang tao lang ang makakakita sa kanya baka aakalain nilang takas ito sa mental facility o baka nakasinghot ng isang kilong m*******a.

"Sino bang hindi? Tinalo ko pa ang nanalo ng jackpot sa lotto. After six years, Mommy, I got a taste of your luscious lips again." He playfully said and wink at me.

My goodness! Ipaalala pa talaga sa akin ang pagiging ninja niya sa kaharutan niyang damoves.

Di ko tuloy maiwasan na di maalala kung saan nanggagaling ang inis ko sa kanya.

"Kiss and make up, Mymy, Dydy, or else I will not come with you." Banta ng anak ko sa amin ng Dydy niya.

Natameme ako saglit sa sabing iyon ni Sophie, pero si Jazz ang lawak ng ngisi niya na nakatitig sa akin. Paanong hindi? Pabor na pabor sa kanya ang sinabi ni Sophie.

"We are not fighting, sweetie. Pinaaalalahanan ko lang siya." I defended.

"She started it baby. You heard her, right? She's accausing me without basis. How unfair is that?" Jazz reasoned out.

"Say sorry to Dydy, Mymy. Kiss him, end of argument." Utos nito sa akin.

"Sophie!" Sita ko sa anak ko habang matalim na tinignan ko si Jazz. Naletse na, dapat ako ang dinedepensahan nito eh.

"I want to go out with the both of you. Please just kiss and make peace already."

Napanganga na lang ako ng hilain ako ni Jazz palapit sa katawan niya. Pulling my head for a kiss.

"Ngsusumano na ang Sophie natin." Sabi nitong nakangisi.

Napalunok ako. Walang lakas na nagsalita at nagprotesta.

Kaya gulat na gulat ako na walang sere-seremonyang hinalikan ako ni Jazz sa labi, hindi ako nakapaghanda. Saglit lang ang halik niya pero nabuhay ang mga namatay kong emosyon para sa kanya. Biglang bumilis ang t***k ng puso ko lalo na ng tumingin sa akin ito na di man lang kumurap.

"Sorry mommy." He breath out bago kinarga si Sophie at lumayo sila sa akin.

That was obviously taken me offguard.

"GAGO!" Gigil na mura ko. Capslock talaga para ramdam niya. Sa ngayon, nangangati na ang kamao ko na dumapo sa mukha ng sinungaling na to. Friends and my fellow Countrymen, pigilan niyo ako baka mablack eye ko ang malanjutay na nagmamaneho.

Oh sweet manipulative Hunny

Drown me in your promises

Three months of ultimatum

Your master of subterfuge

Your lies was over me

Like a warm oceans tide

Left me with false hope

Like a trap that keeps me stuck

I rolled my eyes after reciting in my mind the poem I wrote for him.

"Baby oh, inaaway na naman ako ni Mymy mo." Sumbong niya kay Sophie at nakita ko itong sumulyap sa rearview mirror.

Nasa backseat kasi siya. And Jazz came prepared, binilhan lang naman niya ng bagong carseat ang anak ko para daw safe siya kung dito kami sa sasakyan niya sasakay. Kaya wala akong nairason nang sinabihan niya akong sa passenger seat ako uupo.

"Mmyyy!" Saway sa akin ng anak ko na may kasama pang buntong-hininga.

"Anak, di ba sabi ko sa'yo sa atin lang na dalawa iyon applicable? I'm kissing you to say my I'm sorry but not to others." Sabi ko sa kanya. Bumaling pa ako para makita ko ang anak ko habang nagpapaliwanag ako. Tahimik lang si Jazz na nagmamaneho.

"Dydy is an exemption, Mymy. You can kiss him also to say you're sorry. Or better, do not fight to Dydy so that I will not ask you to kiss him. That's easy and simple." Sabi nito. Laglag ang aking panga sa mga narinig ko kay Sophie habang humalakhak naman si Jazz.

He brushed me a second glanced. "That would be not a problem to me, Baby. I love kissing you're Mymy." He trailled off. "Even before." He's grinning ear to ear now.

I just sighed and surrendered my defeat. Mas lalo talagang nag-iinis to pag pinapatulan eh. May kalalagyan ka din sa akin.

"Where do you want to eat, Baby?" I heard Jazz asked as he steered us to the traffic.

"La Creperie Glazik Dydy!" My daughter energetically answered.

"You love also crepes, Baby?" Jazz immediately followed up question to Sophie. Tahimik lang akong nakikinig sa kanilang dalawa.

Alam ni Jazz kung gaano ako katakaw sa pagkain na 'yan. Minsan dati ginagawa pa niyang peace offering sa akin kung may usapan kami tapos di siya makakarating gawa ng extension ng duty niya sa ospital. O kaya minsan kung wala siyang reliever.

"Yes, Dydy, same with Mymy. But she loves both, crepes and crepe suzette."

"I know, Baby. She hates that crepe filled with meat."

"You know, Dydy?" My daughter asked astounded.

Di ko tuloy napigilan na bumaling ako sa kanilang dalawa dahil sa bakas na surpresa sa boses ng anak ko sa sabi ni Jazz.

Jazz chuckled. "Yes, so well baby. Because the love she have to that food, I also forced myself how to make one before." He replied, the smile to his face not faltering.

Nilingon ko siya sandali. 'Yong ngiti sa mukha niya ganun na ganun ang mga ngiting pinupukol nito sa akin dati 'pag magkasama kami lalo na kung nilulutuan niya ako ng paborito kong crepe suzzette.

"Dydy can cook for us sometime, Mymy. I want to see how he will make. I'd love to taste his cooking." She said enthusiastically. Halos mabulol at mawalan na siya ng hininga sa ginawa niyang pagpapahayag.

"If Dydy is not busy, Sweetie. P-pwede naman siguro. Basta ba good girl ka palagi." Halos mautal ako sa pagsagot sa anak ko. Ayaw ko lang kasing kontrahin ang gusto niyang mangyari dahil sa nikikita kong saya sa mukha niya.

"Of course, I'd love to do that though... to cook for my girls." Jazz supplied, matching the smile my Sophie had plastered on her cute face.

"Yehey. Can't wait Dydy." Walang anu-anong sambit niya. Umiwas ako nang tingin. The more I stare linger to my daughter, the harder the emotions are to control.

"We're here." Anunsiyo ni Jazz dahilan na naabala ang saglit kong riyalisasyon.

Dinikit ni Sophie ang mukha niya sa binatana ng sasakyan totally zooning out. Halos hindi niya maitago ang pananabik kahit ilang beses na kaming nagpupunta sa lugar na ito at ilang beses na rin niya natikman ang mga pagkain dito.

"Ready to taste your crepe again, Baby?" She called out Sophie in the back, and my daughter nodded her head with her wide smile.

Nang makapagpark siya ng maayos, pinatay na niya ang makina saka siya tumingin sa akin.

"This is the start, Mommy. I will take you back to the where the first time we've met." Sabi nito nang mabuksan niya ang pinto ko, tinanggal niya lang ang seatbelt ko bago siya inasikaso si Sophie at inalalayan pababa ng sasakyan niya.

What he meant by that? Trying to rectify things?

Iwinaksi ko ang mga naglalarong tanong at ideya sa aking isipan at tahimik na sinusundan ko sila. I was walking behind them, as I stared at my daughter's hand which are safely secure inside Jazz's. I kept in my mind the idea that maybe he wants reconcile things, so he go back to how we started.