The Single Teacher Mommy (Railen Jazz & Kiara Celestine)

Chapter 12

"You can seat here. Ako na mag-o-order." Sabi ni Jazz pagkapasok namin ng French Restaurant.

Iginaya niya kami sa isang four-saeter table di kalayuan sa may counter. Buti at di pa masyadong matao gawa na di pa naman oras ng tanghalian.

Jazz pulled out a chair for us and I settled myself to sit next to Sophie. Nakatayo si Jazz sa gilid ng upuan ng anak ko.

Pinaikot ko ang paningin sa buong lugar. And if my memory serves me right, I was on the exactly the same spot where I sitting, the first time I've met Jazz. I can vividly recall how Jazz appeared that day in his all white scrub suit uniform, standing in front of me and asked me if he can share the table with me.

"Hi Miss, I saw you eating alone. Would you mind if I can share the table with you?" I mentally recited. It was what Jazz said after politely asking me to join me in the table.

"You remember something, Mommy?"

Bumalik ang diwa ko ng magsalita si Jazz. Kumwari di ko narinig dahil may katotohanan naman ang tanong niya.

My forehead creased when I saw Jazz slightly smiled at me. It was the same smile he offered me the first time.

De ja vu! Ang tamang salitang maglalarawan sa nangyayari ngayon. Para kaming bumalik sa araw na una kaming nagkakilala. May Sophie nga lang ngayon na kasama. The feeling was surreal. Palagi naman kaming nandito na mag-ina tuwing sahod ko pero parang hindi ako makapaniwala na nandito ako kasama si Jazz kung saan nagsimula ang kwento naming dalawa.

"Huh? Wala ah." It came out from my mouth as a whisper.

Jazz stepped forward at the back of my chair.

"You're not still good in lying, Mommy. Uso din umamin minsan, you know." He whispered close to my ear.

I felt nervous when he held my shoulders. Dahan-dahan kong tiningala ito. He is staring at me at hindi ko maarok ang damdamin sa likod ng titig nito.

"Quit calling me that." I hissed under my breath. Bwisit, real quick na para tuloy akong nagkaexpress na may asawa. Daig ko pa ang remittance center sa pagkaexpress. Porket may anak na ako.Tsss.

I heard him chuckle before releasing my shoulder and move back to Sophie's side. "Okay. Mas gusto mo ba Hun na lang ulit ang tawag ko sa'yo? Endearment naman natin dati 'yon." Sa halip ay sabi nito.

Mas lalo akong ninerbyos sa sinabi niya. I knew he saw my reaction because he smirked at me before he face my daughter.

"What do you want to eat, Baby?" Masuyo niyang tanong kay Sophie.

"Anything in their menu, don't order her their Italian Gelato." Sagot ko para sa anak ko na busy na lumilinga-linga sa paligid sa sobrang tuwa at saya.

"Okay. Sa'yo ba 'yong dati pa rin?"

Tumango ako. "Add one of their Mexican crepe, please." Sagot ko na ikinalawak ng ngiti niya.

Paki niya ba. Marami akong binubuhay na anaconda sa loob ng tiyan ko alangan naman bitinin ko sila. Ako lang kawawa pag magsipag-alburuto sila. Tyaka siya naman magbabayad di lubusin ko na.

"Anything else?" Tanong niya pa ulit na di naalis ang titig sa akin.

"That would be all. Thanks, Daddy." I teased him and I saw how his face turned red like a tomato in a bit.

Tinawanan ko siya dahil sa hitsura niyang kiligin. "Ang bilis mo pa ring pakiligin, Balbastre." Naibulalas ko na siya namang ikinasingasing nito.

"Basag trip ka pa rin din, Hun, ninanamnam ko pa eh. Malay ko ba kung di na ulit mauulit 'yon." Pagsisintir nito.

"Mahal mo pa naman, kaya ayos lang din 'yan." Sabi ko na nagpatangu-tango dito.

"Wala talaga akong laban sa'yo kahit-kailan, tangina, ikaw ang katapusan ko." He pouted before he left to order food.

Ang cute pa ri niyang kiligin.

Naiiling na lang akong sinusundan nang tingin ang bulto niyang papunta sa counter.

I can't help but smile. We we're like the normal couple... just like before.

Naghaharutan.

Ilang minuto lang ay bumalik na si Jazz habang may sumusunod sa kanya na server. Jazz being Jazz to Sophie he did again all the assisted work to my daughter's food. He cut my Mexican crepe and spinach with cheese crepe into pieces before he placed my plate infront of me. I mouthed 'thank you' and savour my food heartily.

"My stomach is full Dydy. Thank you." Sabi ng si Sophie matapos siyang tumayo. Natawa si Jazz sa biglang pag-burped nito.

Natapos ang brunch namin na halos sila lang dalawa ang nag-uusap tungkol sa bibilhin nilang piano. Sinasali lang ako kung kailangan nila ng opinyon ko o approval ko.

"Tara na sa Mall?" Yaya ni Jazz sa amin. Sumunod naman ako ng tayo sa kanya saka niya hinawakan ang isang kamay ni Sophie.

I paused and just gaped at them. Naalala ko kasi bigla ang letter ng anak ko nung nakaraan. I quickly shake my head to clear my thoughts before I nodded my head, clearly not in the right state of mind. Walang saysay ang busog ko para mag-function ng maayos ang utak ko.

Pagkatapos ng ilang liko at tigil sa daloy trapiko, we found ourselves parking at mall's car park. I was walking silently following them entering the Mall.

I almost forgot the reason why we're here. Though I have this urge to ask, I don't want to interrupt and disturb the both of them from chatting. I thought Jazz will get iriritated to my daughter, but from the look on his face I think he doesn't mind at all. Mukha ngang na-e-enjoy niya pa ang mga kwento at kadaldalan ng anak ko.

We entered a musical instrument store and he called a saleslady right away.

"Yes ,Sir? Tanong agad ng Saleslady. Fluttering her lashes to Jazz. Nagkasalubong ang kilay ko kapagkuwan ay napairap ako sa kawalan. Ang landi ng bobitang 'to! Ang sarap dukutin ang mga mata at pang-regalo kay Shrek.

Lumayo ako sa kanila at napapailing-iling na lang. Inabala ko ang sarili ko na nagtitingin-tingin na iba pang mga instrumento.

"We're looking for a piano for my daughter." Ang baritonong boses ni Jazz ay umalingawmgaw sa loob ng music store. Napalingon ako sa kanya, sa kanila. Biglang kumalampag ang puso ko sa sinabi nito. Did he just say 'my daughter'? Or I misheard it.

"We have a lot here in our store, Sir! Sa tamang lugar ka nagpunta." Sabay ngiti ng haliparot nitong babaeng boba na 'to. Gusto ko tuloy i-testing sa kanya ang hawak kong drum stick.

I do not know why I suddenly feel annoyed at her. Naiinis ako na ewan.

"Sir, ang Casio SA76 po ang maganda na piano para kay baby. Since, bata pa po siya at nag-uumpisa pa lang ang interest niya na matuto. Ang 44 key Casio SA-76 mini size keye will be much easier to play on kaysa po sa adult size. It offers to your kid the essentials for playing the first tunes. May 100 tones, 50 rhythms and 10 integrated songs provide variety. At ang LSI sound source nito ay 8-note polyphony na natitiyak kong klaro at maganda ang kalabasan ng tunog . The LC display helps with selecting different music options. It includes also a striking change-over switch making it easy to switch between piano and organ modes. Mas madali po siyang matuto dito at di po hassle sa kanya kasi tama lang ang size ng piano sa edad niya."

Nasa kabilang dulo ako ng store pero rinig na rinig ko ang pag-sa-sales talk nito. Panay pa ang ngiti nito at halatang nagpapa-cute na hindi naman napapansin ni Jazz dahil busy siyang nakikinig sa demo na ginagawa niya.

"Kunin niyo na, Sir. Pero kung di po papasa sa gusto niyo, meron pa pong kaming iba na maiioffer." Muling udyok pa nito.

"Wait Miss, I will ask my wife's opinion about it." Tugon ni Jazz saka lumingon sa akin. "Mommy, take a look on this piano. Do you think, this is okay to our Sophie?"

Tinignan ko ang expression sa mukha ng salesladay. Okay, hindi nga ako nagkamali na tinawag niya ngang 'my daughter' si Sophie. But did he just call me 'wife' and 'mommy' again?

"Umm..." Kapagkuwan ay nasambit ko.

Una, gusto kong tawagin si Jazz na sitahin kung bakit tinawag niya ulit ako nang ganon. Pero ang di makakapagmatwid na parte ng isip ko ang nangibabaw at desididong sumunod sa agos. Para ipamukha ko sa saleslady na off limits si Jazz. Kahit 'di naman totoo. Kahit wala namang kami at mas mas lalong wala naman akong karapatan. I just want to savour this 'if only' once in bluemoon moment. So I just go with the flow.

"Let our Sophie try to hammer the keyboard, how her fingers interact with the keys, how she can play and create a sound expression and a vast dynamic range. And if she's comfortable, then we take it." I finally form a words to answer him.

Sumilay ang ngiti sa labi ni Jazz bago siya bumaling pabalik sa saleslady. Nawala ang ngiting 'yon at bumalik sa dating blangkong ekspresyon ng kanyang mukha. Sungit at Maldito talaga.

"We'll try it first."

The saleslady didn't say anything and she nodded her head. Hinila niya ang piano bench at inadjust iyon saka niya tinulungan si Sophie na makaupo sa harap mismo ng digital piano. Lumapit ako sa kanila para siguraduhing abot ng mga daliri ni Sophie ang piano. To see how her fingers arc over the keys. Sophie's fingers was dancing on the keys while the saleslady is explaining to us how to setting up the piano at home. She did instructed us also to remember some important details while doing the assembly.

Ilang sandali pa lang ay nagdesisyon na si Jazz na bilhin ito nang matiyak niyang ayos at kumportable ang anak kong gagamit.

"Baby, kay Mymy ka muna. Dydy will pay it." Paalam ni Jazz sa amin saka niya sinundan ang saleslady sa counter.

Hindi maitago ni Sophie ang labis na kasiyahan sa kanyang mga labi habang inaantay namin si Jazz na matapos magbayad. She keeps on telling me how excited she is to play the piano that his Dydy bought for her. Wala naman akong ibang nagawa kundi tumango at sabihin sa kanyang ingatan niya ito at pag-igihang mabuti ang pag-aaral niya sa pagtugtog ng piano.

I guess, I cannot do anything if Jazz wants to be a part of Sophie's life now. Seeing my daughter at the moment, I don't want to burst the happy bubble she's in. My heart could not take it.