The Single Teacher Mommy (Railen Jazz & Kiara Celestine)

Chapter 31

Nakaupo ako sa tabi ni Sophie, hindi na naman niya ako pinapansin dahil busy siyang mag-press sa mouse bubbles na hawak niyang laruan. Bago iyong laruan sa paningin ko na kung tawagin nila ay Push game console Pop-it fidget toy, marahil bagong bili na naman ni Jazz para sa kanya. Nagkalat pa ang ibang laruan niya sa sahig.

Napaupo naman si Kuya sa tabi ko. He place his arm on my shoulder and pulled me closer to him, "I'm sorry, lil sis. I don't know."

"It's really my fault, beshymars. I'm sorry. s**t. Hindi ko rin kasi alam. Sorry talaga." Sabad ni Shania na nakatayo na sa harapan namin mula sa paglakad-lakad pabalik balik. Kanina pa ito di mapakali, at halatang may nagawa itong kasalanan.

"Mama Ninang, that's bad word po." Suway sa kanya ni Sophie.

"Sorry, bebe. Sige na, ayusin na natin mga laruan mo tapos turo mo sa akin ang room niyo at bibihisan kita, okay?" agad namang sinunod ng anak ko. Tinuruan ko lang si Shania kung saan ang damitan ni Sophie.

"A-anong nangyari, Kuya?" tanong ko sa kapatid ko ng naiwan kaming dalawa.

"Nagkabalikan na kami kasi ni Shania kaya bumabawi din kami sa isa't-isa. Nasa condo unit niya ako nang bigla siyang magutom at pizza ang cravings niya. So I decided to take her to Pizza House, saktong nadatnan namin si Sophie na pasakay sa puting kotse kaya tinawag siya ni Shania dahil ang akala niya ay kidnap o ano. Wala siyang ideya na sasakyan pala 'yon ni Jazz, maski din naman ako."

Natawa akong bahagya kaya natapik ko si Kuya sa hita niya. "Tapos?"

"Tapos na-realized niyang wala namang mangingidnap na naka-Mercedez Benz-AMG GT R. Nang makita kami ni Sophie, dali-dali namang siyang tumakbo sa amin at umakap sa akin. Kaya agad kong tinanong kung sino ang kasama niya, ang sabi naman ni baby love, 'Dydy po, Papi Cap.'. Ako di na nagulat, pero si Shania nagulat kung bakit sino ang tinawag niya na Dydy at agad namang na-confirm ni Shania na si Jazz 'yon nang nilapitan niya kami. May hawak din siyang pizza."

"Pagkatapos?"

"He was quite surprised to see us too together. Nahiya nga lang si Shania nang makita niya si Jazz, naguluhan din. Nahiya, kasi mura daw ang huling natanggap ni Jazz na message galing sa kanya. Naguluhan kasi, papaanong Dydy ang tawag ni baby love kay Jazz. Alam naman na din daw niya na nakatira kayo kay Jazz pati ang sitwasyon niyong dalawa."

"Nakuwento ko na kasi sa kanya pati sa mga kaibigan ko Kuya. Pero wala akong nakukuwento pa sa ibang bagay dahil hindi ko pa naayos ang lahat."

"Lil sis, you should know by now that not all things should be planned. Am I right? We talked about this when you had Sophie. Do we still have to talk about it again? Sometimes, the unexpected is the most beautiful thing that will ever happen to you."

He was right. My Sophie is my forever and life eversince I carried her into my arms. Hindi ako nagdalawang isip noon, wala akong plano. Walang kahit na ano. But it went well. So, why am I beating myself up for planning everything between me and Jazz? About Sophie?

"Tama ka, Kuya. Kung hindi ko pinagpaliban ito, sana hindi ito nangyayari." Bulong ko.

He gave me a hug, then a tight squeeze before rubbing my arms. "It's our fault."

I shook my head, "No, Kuya. It's mine for not telling him soon enough." Napatigil ako bago siya tinanong kung ano ang sumunod na nangyari.

"First was Jazz asked Shania if she's still angry with him. Ang sagot naman ng isa hindi, namura lang naman daw niya si Jazz sa text dahil sa inis niya sa ginawa niya sayo. Tapos tinanong din niya kung bakit ganoon ang tawag ni baby love kay Jazz. Tumawa lang siya at sinabi niyang mas mabuti daw na manggaling mismo sayo ang kuwento. Tapos tinanong niya kami kung saan kami pupunta after namin sa Pizza House. Nang sinagot ko siya na uuwi din kami ni Shania sa condo niya ay inaya niya kami dito sa bahay nila. He lead us the way going there, para daw sa susunod na gusto namin kayong makita o gusto naming bumisita alam namin ang daan at ang bahay nila."

"And then?"

"Nang dumating kami dito ay nagku-kuwentuhan pa kami tungkol sa inyo. Siyempre masaya ako sa mga nalaman ko mas naman ang kaibigan mo. At dahil sa tuwang-tuwa ang kaibigan mo para sayo at sa inaanak niya nasabi niya ang, "Buti na lang mahal na mahal mo si Bebe Sophie kahit di talaga siya anak ni Kiara." Pero sinigurado niya na hindi maririnig ni Sophie 'yon, dahil tinaon niya nang pumunta siya sa kusina kasama ang tinawag niyang Nana Emma. Iyon pala pati rin pala si Jazz hindi alam ang sikreto. Wala pa palang siyang alam tungkol sa tunay na pagkatao ni baby love."

"A-anong sinabi niya pagkatapos niyang marinig 'yon kay Shania?"

"Nothing. His demeanor never changed. We thought, he knew. He acted so cool while entertaining us. He served us some snacks before he asked permission to Sophie that he'll go somewhere."

I untangled myself from our hug then burried my face on my palms. "s**t. This is all my fault, Kuya. Why do I hid it from him? I should have come clean on the first place."

Kuya gave me a soft pat on my back and getly carressed it. "Hey, lil sis no reasons to cry because nothing ended, okay? Baka naman may binili lang siya sa labas o kaya naman ay may nakalimutan lang siya sa opisina nila na binalikan niya. Why don't you text or call him?"

I raised my head and looked at him. "What should I say?"

"Naku naman, 'pag nandito lang si Nanay sigurado ginamit na naman niya ang pagiging Counselor/Psychologist niya sayo. Edi 'yong mga dapat na sinabi mo noon pa, Kiara Celestine."

I playfully punched him on the arm and laughed with him despite of the impending doom comeback of my relationship with Jazz might suffer.

"Mymy, Papi Cap we're done po!." tawag ni Sophie at tumakbo papunta sa aming nakaupo pa rin sa sofa sa receiving area. Kasunod nito si Shania na bitbit ang bagpack ng anak ko at halos di makatingin sa akin ng diretso.

"Kunin namin siya pansamatala ngayong gabi para maayos ang problema mo sa kanya." Sabi ni Shania. Delivering it in pure tagalog so Sophie can't follow the conversation.

I looked at to my daughter. I know I can't sleep peaceully again without her next to me. Hindi ko rin kayang malayo sa kanya kahit isang gabi lang pero kailangan kong tiisin at gawin para maayos ko ang sa amin ni Jazz. I can't lose him again. I just can't.

"Sweetheart, come here." I called her, pulling her into a hug while trapping her in between my legs. "You want to have a sleepover to Mama Ninang place with Papi Cap?"

She bobbed her head in rapid movements clearly showing me that she approved the idea.

"Okay, sige. You'll go with them for tonight. I heard they bought boxes of pizza."

"Yes, and we can order some more if it's not enough for the three of us." Natatawa namang dagdag ni Shania.

"But how about Dydy po?"

"Umm. I will be the one to tell him that you will sleep in Mama Ninang's condo, he will not get angry. Then tomorrow, we will pick you up from there."

I said with all the positivity I can muster even though I'm not sure what tomorrow holds for the both of us.

"Okay po, Mymy!" my daughter exclaimed with glee before I checked her bag to the things she'll bring to her sleep over.

Before they left, Kuya and Shania hugged me and reminded me that I should call Jazz and that everything will be alright.

Praying and hoping the same too. Because if not, I don't know what to do. Worst, I will lost Jazz forever and it's all my damn fault.