The Single Teacher Mommy (Railen Jazz & Kiara Celestine)

Chapter 20

We spent all the day hanging out. The Balbastre's couple joined us when their awake from their siesta time. I can't contain my happiness seeing how my daughter so close and comfortable around them. Sa paraan nang pag-trato nila sa anak ko ay para bang bumabawi sila sa isang apo na nawalay sa kanila sa mahabang panahon. Walang koneksiyon sa isa't-isa pero agad silang nakapalagayan ng loob.

During dinner napag-usapan nila ang planong pamamasyal sa kabilang probinsiya sa mga susunod na araw. Bagay naman na ikinatuwa nang anak ko dahil mamamasyal siya na kasama ang Dydy niya. Marami din kaming napag-kwentuhan sa mga bagay- bagay katulad ng mga trabaho nila sa Canada, doon ko nalaman na halos sila ay nasa field ng medisina. Kung paano sila nakapag-migrate lahat sa bansang 'yon. Pero ang mas ikinatuwa at the same time ay ikinagulat ko sa mga naging paksa namin ay ang malamang kilala ni Daddy Raiden ang mga magulang ko.

Matapos ang mahabang kwentuhan. We call it a night. Sophie requested to spend the night in his Dydy's room as I occupied their guest room across to Jazz's room. May limang kwarto naman kasi ang buong bahay

Dahil na rin sa pagod ng anak ko kakalaro kasama si Jazz ay maaga siyang nakatulog. Sinundan ko pa sila ng pumasok si Jazz sa kuwarto niya buhat si Sophie. Di man lang ako kumurap as I focused on Jazz tucking my daughter in bed. Malalim na talaga ang tulog ng anak ko dahil sa pagod. She didn't squirm or flinch when her Dydy put her down. She's in too deep sleep going to dreamland.

Kanina pa niya ako naihatid dito sa kuwarto na tutulugan ko pero mailap sa akin ang antok. Kanina pa ako pabaling-baling ng higa sa di ko malamang posisyon paano ako makakatulog. Natapos ko na lang ding i-re-read ang lovestory ng mga magulang na The Other Half of Me sa Dreame App baka sakaling antukin na ako ay wala pa rin talaga. Alam kong hindi ako namamahay, di lang talaga ako sanay na natutulog na di katabi si Sophie kung alam kung nasa iisang bahay lang kami. Gusto kong mag-protesta kanina nang hingiin niya sa akin ang permiso ko na gusto niyang makatabi ang Dydy niya sa pagtulog niya sa tabi ni ngayong gabi, pero di ko ginawa dahil sa excitement na nakapaskil sa maganda niyang mukha na mangyayari ang gusto niya. Ako talaga ang kailangang mag-adjust kung paano din ako makakatulog ng mahimbing.

I stared up at the ceiling as I thought how will I doze off to sleep. Minsan pa akong bumaling sa bakanteng parte ng kama nang biglang bumukas ang ilaw. Kumunot ang noo ni Jazz nang makita pa akong nakadilat. Di ko tuloy maiwasan na titigan siya habang naglalakad papunta sa kama. Nakasando lang ito ng puti at nakaitim na knit cotton short.

"Why you're still up?" He asked languidly. Sa boses palang niya alam kong hindi niya nagustuhan ang nadatnan niya.

Napanguso ako. "I can't sleep."

Umupo ito sa kama na hindi nawawala ang titig sa akin habang ako ay nanatiling nakahiga lang. His mischievous grind was playing on his lips as he extend his arm. Iba ang uri ng ngiti niya pero di ko binigyan nang pansin.

"Di kasi ako sanay na walang Sophie na katabi kong matulog." I honestly whispered.

Jazz's laugh vibrated through my words. "Get up." He grinned coyly at me and pulled my hand with him. "Bakit di mo sinabi? Di sana kinausap ko siya na di ka nakakatulog na wala siya sa tabi mo." Dugtong nito nang makaupo ako.

Napayuko ako. "Ayaw kong sirain ang excitement niya na makatabi ka sa pagtulog kaya di na lang ako umangal kahit alam kong ganito ang kakabagsakan ko."

Natawa ulit siya sa sinabi ko saka siya ngumisi. "Come on, I'll tuck you to bed." Aya nito saka siya tumayo at nilahad ang kamay sa harap ko.

I shook my head. "No. Paki-lipat na lang si Sophie dito sa guest room." I pleaded.

Tinaasan niya ako ng kilay. "I can't do that. Either or you will transfer in my room and sleep with us o mapupuyat ka."

"Please!"

Napabuntong hininga ito. "What if she will steer up in the middle of the night and she will look for me? Magagambala mo lang ang pagtulog niya ng mahimbing, may pupuntahan pa tayo bukas."

Di ako nakaimik. Tama nga naman kasi siya sa rason niya, ako lang talaga ang di kumportable na matutulog kami sa iisang kwarto. Wala pa rin palang silbi ang pamimilit ko kanina na dito ako sa guest room nila.

"Fine. Sasama na po Kamahalan." Sarkastiko kong tugon.

Labag man sa loob ko ay pumayag na lang ako. Mag-iisip at mag-iisip lang din siya ng mga idadahilan niya para mapapayag ako.

Palagi na lang siya'ng tama sa pabor na gusto niya. Ano ba kasi ang pinakain nito kay Sophie ko na halos di na rin ako kausapin ng anak ko kung nandiyan siya.

He succeeded to make me transfer to his room. And with that, he was wearing now a very mischievous and arrogant smile on his face when I agreed. He looked like he just received a very prestigious award that he could brag about.

Akala ko mauuna na siyang lalabas pero kinuha niya pa muna ang unan saka siya nag-puppy eyes sa akin. Si Jazz mukhang abnormal.

"Let's go and sleep, misis. Magigising ang anak natin na wala siyang makapang katabi." Sabi niya wrapping his arm around my shoulder and pulling me closer to him.

Siniko ko siya sa tagiliran niya. Mas lalo naman niyang dinikit ang katawan naming dalawa hanggang makapasok kami sa kuwarto niya.

Mahimbing na mahimbing pa rin ang tulog ng anak ko nang malapitan namin. Kaagad inayos ni Jazz ang unan na hawak sa kaliwang banda ni Sophie bago niya ako inakay at inalalayang humiga sa kama.

He pulled the duvet sheet and I slipped under it. I yawned as soon as my head hit the softness of the pillow.

"Sleep tight, Hun. I love you." He cupped my face and placed a long kiss in my forehead. "Dream of me, please.

Ngumiti ako at tinitigan ko ito nang mataman saka ko hinawakan ang kamay niyang nasa mukha ko. I could feel it in my soul. "See you in my dreams. Hang on, I'm almost there."

Uspoken tears brimmed in his eyes at nakita ko na tumingin siya sa taas para hindi iyon mahulog. It made my lips formed into a thin smile that this selfless man has still tears to shed.

Minsan pa niya akong hinalikan sa noo bago siya tumabi ng higa sa kanang banda ni Sophie.

Humarap ako nang higa kay Sophie. Mabilis akong dinalaw ng antok nang maakap ko ang anak ko.

Nagising ako ng madaling araw dahil masakit ang tainga at pisngi ko. Gagalaw sana ako at ibabaling ang mukha ko nang maramdaman kong nakaunan ako sa matigas na dibdib ni Jazz.

Paanong kay Jazz ako nakaunan eh hindi naman kami magtabi bago kami matulog? Don't tell me, nilipat niya si Sophie nang pwesto para makatabi siya sa akin?

His right arm draped around my shoulders. Yakap-yakap niya ako nito habang ang isang paa naman niya ay nakapatong sa hita ko. I can smell his manly scent. Nararamdaman ko pa ang pagtama ng mainit niyang hininga sa tuktok ko.

Dahan-dahan akong gumalaw para umalis sa pagkakaakap niya dahil hindi ako masiyadong makahinga pero mas lalo niya lang itong hinigpitan ang yakap niya sa akin. This time his other hand is holding my waist.

"It's still early, Hun. Sleep some more." he said huskily ang tightened his hold on me more, unwillingly to let go.

His heart so closed to me. Rinig na rinig ko ang dagundong ng puso niya. And my heart beats as well. It took forever for me to sleep again in that position.

Boses ni Jazz ang gumising sa akin. I can hear his huskily voice enveloped my ear as I felt his hot breath on my neck.

"Hun, wake up now."

Kahit inaantok pa ako ay napangiti ako saka tumingala sa kanya habang nakapikit. "Five minutes, please." I said in sleepy tone.

He chuckled not even three seconds had passed I felt his lips on my forehead. He gave me three kisses there, then three kisses on my nose and then three kisses on my lips. Everything was so natural like we were ready together for the second time around.

"As much as I want to let you sleep, I can't let you stay in bed," he said. "Mamasyal tayo di ba?"

Napadilat naman ako sa narinig ko at agad akong naupo sa kama. Halos makalimutan ko ang mangyayaring pamamasyal namin ngayon. On the other hand, Jazz was quietly watching me with an amuse stare. There was a ghost of a smile on his lips. Napapadalas ko nang makita itong nakangiti. Lalo na kung kami ni Sophie ang kasama niya.

"Bihis na ang anak natin na kay Mommy siya kanina. Get yourself ready too, I'll wait for you outside." he said still in a very soft tone though he was like commanding me.

"Okay." I simply yield to him. Napangiti naman siya at mabilis na pinatakan ng halik ang aking labi bago siya lumabas ng kuwarto at makapaghanda rin ako.

Everyone is already at the dining area. Dumulog ako sa mesa at binati ko rin ang mag-asawa. Humalik ako sa ulo ng anak ko bago ako umupo sa tabi ni Jazz.

We ate breakfast planning our iterinary. Mommy Lillien wants to experience the North so she almost squealed when all of us agreed.

Pagkatapos naming kumain ay handa na kaming mamasyal. Gamit ang sasakyan ni Jazz na siya mismo ang nagmaneho binagtas namin ang daan papuntang Norte.

Ang una naming pinuntahan ay ang Malacañang of the North. Malacañang ti Amianan kung tawagin naming mga Ilocanos. Malacañang of the North is a presidential museum in Paoay Ilocos Norte. It was the old residence of the family of Marcoses when he was the President of the Philippines. He was the 10th President of the country.

After Malacañang of the North we went to St. Agustine Church o mas kilala sa amin na Paoay Church. Then to Marcos Museum and the legendary Paoay Lake na tanaw na tanaw mula sa una naming pinasyalan.

"Wala ka bang dalang kwento diyan, Ma'am, para naman mas aware kami sa nililibot natin." Banat ni Jazz sa akin na kumindat pa. Katatapos lang naming manguha ng mga litrato. Wala kaming pinalagpas na anggulo sa bawat destinasyon na pinuntahan namin.

Abala ang mag-asawa sa kaka-picture kasama ang Sophie namin.

Tinaasan ko siya ng kilay na ikinatawa nito pero pinagbigyan ko pa rin ang banat niya. "Well, alam mo bang may alamat ang Paoay Lake?" Tanong ko bilang umpisa.

Umiling naman ito kaya nagpatuloy ako. "Tatlong buwan daw ang lumubog kaya malawak ang lake na iyan," sabi ko sabay turo sa tinutukoy ko. "Tuwing kabilugan ng buwan marami kang maririnig na iba't-ibang uri ng tunog na galing sa lake at mula sa tanglaw na buwan makikita mo ang mga lumubog ng mga bahay." Pagtatapos ko.

Napailing ako dahil ang seryoso niya. Dinaig pa niya ang estudyanteng masunurin na nakikinig sa guro nito. Sabagay, kung guro ang nagsalita o nag-kwento laging kapani-paniwala ang datingan.

Dahil sa nakikita kong seryoso sa mukha niya ay biniro ko siya. "Dapat nagdala ka ng papel at ballpen mo para may take down notes ka. Dahil mamaya pag-uwi natin bibigyan kita ng pagsusulit patungkol sa mga pinasyalan natin."

Kita ko ang pag-iba ng reaksyon sa mukha niya. "For what?" He probed. "Ano ako estudyante mo."

Tunog may reklamo ang boses ni Jazz kung paano niya ako sagutin kaya binigyan ko siya ng dahilan para magsisi siya.

"Sayang naman. One correct answer is equivalent to one kiss pa naman sana kung makakatama ka sa mga isasagot mo sa mga tanong ko."

Umawang ang kanyang mga labi at napabagsak ang kanyang mga balikat. Di niya inasahan ang sinabi ko. Napahalakhak ako sa itsura niyang parang nalugi.

Our next stop is Kapurpurawan. It was named after the Ilocano word "puraw" ang ibig sabihin ay "white”, in reference to the the magnificent white limestone formations formed over time. We stopped also sa ipinagmamalaki ng Norte na Sand Dunes.

We have fun experience. It was like a live, roller coaster which was good for everyone. Kahit nga si Sophie ay sobrang nag-enjoy. The time was so perfect because the sun wasn't too hot yet. If you want a thrill ride experience must try it to do the extreme 4x4 and sandboarding with West Philippine Sea as its backdrop.

"Are you okay, Baby? You don't feel dizzy?" I heard Jazz asked to Sophie. Pinunasan niya ito ng bimpo ang buong mukha at likod nito saka niya pinainom ng tubig.

"That was fun, Dydy. I had a slamming good time though I can't hear my own voice from screaming." My daughter happily sharing her andrenaline rush experience.

Natawa na lang kami sa sinabi ng anak ko.

Di rin namin pinalampas ang isang nakakamanghang tanawin na kapag makita mo ay parang hindi ka maniniwala na mayroon ang ganitong enerygy source ang Pilipinas.

The Windmills in Bangui was a breathtaking site. The twenty units with seventy meters height windmills ay dumadagdag sa energy resource ng buong Ilocos Norte. While our yes are feasting on the gigantic structure, Jazz requested to his mom that she'll take us a photo.

Masaya namang pinaunlakan ni Mommy Lillien ang anak saka kami kinuhanan ng litrato gamit ang cellphone ni Jazz.

Halos dalawang oras ang ginugol namin sa pagkain namin ng tanghalian sa Yatch Club Restaurant. Lahat ata ng klase ng native food na nasa menu nila ay sinubukan naming tikman isinali ko rin ang famous in their menu ang chicken curry.

After lunch we headed to Saud Beach. Whilst Saud beach in Pagudpod is a splendid and anadultererated almost white sand picturesque beach kisses the West Philippine Sea.

Going back home from the whole day exploring the North we traveled also the magnificent Patapat Bridge where the ocean meets the mountain. Nasa gilid ng bundok ang mahabang tulay na nagdurugtong sa Ilocos Norte at Cagayan. At sa ilalim ng tulay ay parteng karagatan na.

We took pictures again and this time Jazz shared a story about the place how memorable it was for the two of us.

"This is the place where we celebrated the little steps we are making towards our future together. And I can't believe that we're here again. Remind us so much with our plans, dreams and promises. Ayaw kong maging madilim ang lugar na ito dahil sa mga salitang di ko napanindigan. Gusto kong magsimula ulit tayo dito. Gusto kong dito sa lugar na ito, itutuloy lang natin kung saan tayo tumigil. Kasi naniniwala ako na sa lahat ng nangyari sa'tin dati ay nakatulong para maging ganito tayo ngayon." Sabi ni Jazz at hinaplos-haplos ang buhok ko.

I felt my heart thumping so wildly. His words were so explicit yet nerve wrecking. Hindi ko mapigilan ang bugso ng dugo sa puso. Alam kong sa mga oras na ito ay handa na akong bumigay at sumugal ulit pero hindi ito ang tamang oras.

Yumakap ako sa kanya. "Balang araw maiintindihan din natin. Remember, may purpose ang lahat kung bakit nangyayari ang nga bagay-bagay na hindi naman natin inexpect na mangyayari sa buhay natin. May plano ang Diyos, magtiwala lang tayo, tapat siya sa lahat ng panahon."

"I love you." He simply answered with a smile. He closed his eyes for a moment, then a satisfied grin erupted on his lips. I never thought that there will become a time like this that a more beautiful smile will creep on his face. This smile is different new. Ngayon ko lang nakita and it's become my favourite now.

Our private bubbled got disturbed nang tawagin kami ni Mommy Lillien para umuwi na para hindi raw kami gabihin sa daan. Natawa na lang si Jazz sa mommy niya at pabulong pa niyang sinabi ang salitang 'isturbo'.

Dahil lahat kami ay pagod sa buong mag-hapong pamamasyal nagpahinga na kami pagkatapos ng dinner. Nauna na akong nagbihis ng pantulog. Paglabas ko ng banyo ay nasa silid na rin si Jazz at Sophie at nakapantulog na. Sophie told me that his Dydy helped her to took a bath and changed her clothers to sleepwear.

Hindi rin nagtagal ay nakahiga na kaming tatlo sa kama. Just like last night, I squeeze mysleft beside Jazz and Sophie.

"You both sleep now, for tomorrow will not be the same as today." Sabi ni Jazz matapos niya kaming halikan ni Sophie sa noo.

"Tomorrow is a time when all things are possible for those who dream today." I replied half sleeping.

"You two are my dream today so what are you on the marrow?" Jazz asked.

"Malay mo bukas mag-change na ulit ang status mo from single to taken." I said smiling and dozed off.