The Single Teacher Mommy (Railen Jazz & Kiara Celestine)

Chapter 19

Pagkatapos nang pagtanggap na eksena sa hapag ay sabay-sabay kaming tatlo na lumabas at tinungo ang living room nila kung saan nanonood si Jazz at si Sophie. But Mommy Lillien opted to stay dahil mag-u-unpack pa siya ng luggage nila para maibigay ang mga pasalubong nila kay Sophie.

"Hiramin muna namin ang apo namin. Kailangan ng mahal ko ang katulong, ayaw kong napapagod siya. Kiara, anak, feel free, bahay mo na rin 'to. Bahala na kayong dalawa sa buhay niyo." Natatawang paalam ni Daddy Raiden na buhat si Sophie. Hinapit ang baywang ang asawa nito, saka sila naglaho papasok sa kwarto nilang mag-asawa.

I saw how Jazz shook his head at his dad's blatant sweetness. I inwardly giggled at the sight.

I was about to occupy the seat beside Jazz when he yanked my hand, making me fall on his lap. He adjusted us both until he found the perfect position. "Hmmm, missed you." He whispered, nuzzling my neck.

"Ano ka ba, nasa kwarto lang ang mga magulang mo." Suway ko sa kanya pero pabulong.

Tinignan niya ako. "So?" I stared at him and he didn't waver.

"I wasn't gone long." I slapped him on the chest. I attempted to raise from his lap but he stilled my movements by banding his arms around me tightly and securely.

"Hun." Bulong nito sa akin.

"Hmm."

"Anong pinag-usapan niyo nina Mommy? Di naman siguro nila ako siniraan sa'yo no?"

I laughed. "Hindi naman, pero marami akong nalaman tungkol sa'yo. And I intend to keep it to myself." I replied, raking my fingers on his hair, earning me a gratifying rumble.

"Ang daya naman ng Hunny ko. Di ba kita pwedeng piliting sabahin sa akin?" Lambing ulit nito.

"No! 'Wag kang magkulit."

"Okay. I'll stop, just don't keep on moving. May nasasagi kang tumitigas, Hun." He quietly said.

I abruptly moved, making me grind my ass on his buddy. True enough, he is hard as rock. He stifled a groan.

"Manyak! Kung may el niño ang mga itlog mo 'wag mo akong dinadamay na nilalandi." singhal kong reklamo na tinawanan lang niya.

"Kaya nga sabi ko 'wag kang galaw ng galaw. Stay still in my lap but don't move." He continued murmuring low.

A tint of heated redness creeping on my cheeks so I gave him a playful smack on the arm making him chuckle again.

"Matagal ba ang bakasyon nila Mommy mo dito?" Pag-iiba ko nang usapan at umayos ulit ako ng upo sa mga hita niya.

"Just a short vacation. Their presence needs on the paper of the property they bought. And they wanted to meet you and our daughter too that's why they flew here no time." He answered before he rested his chin on my shoulder.

Pinigilan ko ang sarili kong mapanganga sa huling sinabi nito.

"Kaya sila lang at wala ang mga kapatid mo?" saka ko siya tinignan, my face of a quizzing look.

"Yeah. Tsaka busy pa ang mga 'yon sa mga trabaho nila at may pasok pa ang mga pamangkin ko." Paliwanag nito.

There was a moment of silence before we heard Sophie squealed.

She was holding both her hands a duty free bags. Behind her is Mommy Lillien holding also paper bags from different branded stores. Ang laki nang ngiti nitong naglalakad papunta sa gawi namin. Inalalayan ako ni Jazz na makatayo mula sa hita niya at siya na rin mismo ang sumalubong sa anak ko.

"She cannot wait to see the pool at the backyard when her Grandpa told her that we have one here." She said smiling and handed me the paper bags.

Bigla akong nahiya dahil sa dami ng pasalubong nila kay Sophie na galing sa iba't-ibang mamahaling brand.

"Thank you po, Mommy. Di na lang po sana kayo nag-abala." Sabi ko sa mahinang boses. Di naman ako ganito sa ibang tao kung may regalo o bigay sa anak ko pero pagdating sa kanila ewan ko ba.

Ngumiti lang naman ito sa akin. "Anong abala, kung alam ko lang kung gaano siya kalaki pati katawan niya baka mas marami pa akong nabili na pasalubong para kanya." Sabi nito. "Some of the bags is for you too. I hope you can use them, anak." She added.

Muli ulit akong nagpasalamat bago niya ako iniwan at matutulog daw siya. Sakto namang nakita kong lumabas sa unahang kuwarto sina Jazz at Sophie.

"Sa backyard tayo gusto niyang makita kung gaano daw kalaki ang pool." Imporma ni Jazz na hawak ang kamay ni Sophie.

I just shook my head and proceeded to do just that. Mula sa living room tumagos kami sa kusina bago kami nakalabas sa bakuran nila. Lumawak ang ngiti ng anak ko nang makita niya ang malaking bakuran nila Jazz kung nasaan ang swimming pool. Dahil sa kasabikan kumawala siya sa pagkaka-hawak ni Jazz at dire-diretso ang labas.

Nanlaki ang mata ko at medyo nataranta ako. Parang malalaglag ang puso ko sa pagkakataong ito. Kahit na agad siyang hinabol ni Jazzz, wala sa sarili rin akong napatakbo sa kanila hanggang sa di mangyari ang di inaasahang mangyari.

Napatakbo nang mabilis si Jazz para pigilan si Sophie. Gayunpaman, di namin nahulaan ang bigla niyang paghinto sa gilid ng swimming pool para yumukyok. Gusto lang niyang makita ng malapitan ang pool, pero si Jazz ay handang-handa siyang pigilan si Sophie papunta sa tubig. Hindi agad napreno ni Jazz ang sarili. Napalangoy siya agad sa swimming pool at naiwan ang anak ko na nagulat sa biglaang pagtalsik ng tubig kung saang parte siya bumagsak ng talon. Pati ako ay nagulat.

He immediately get up from the water to search for my daughter. Basang-basa siya mula ulo hanggang paa. Napatulala na lamang siya nang makitang nakaupo ang anak ko sa labas ng pool at napapantastikohang nakatingin sa kanya.

"Dydy wanna swim?" Inosenteng tanong ng anak ko.

May kunting katahimikan sa maikling sandali bago humalakhak si Jazz. Umalingawngaw iyon sa buong kabakuran. He laughed heartily that his eyes rarely formed into a cresent moon. He then brushed his wet dripping hair up with his fingers before looking at to our Sophie.

Ako naman ay namangha at may lumukob na saya sa puso ko sa pagtawa niya. I didn't heard him laughed that loud not even once before. This is the first time. It almost seemed to me that he's really happy.

"Do you wanna swim with Dydy, Baby?" He extended his stronng arms to my daughter.

"Yes Dydy. I want to swim. I want to swim." Sophie replied without hesitation.

Wala sa plano ang pagsu-swimming dahil una palang wala naman akong alam sa lahat ng mangyayari ngayon. Tanging extra lang talaga na damit ang naiimpake ko kaya wala kaming kahit anong swimswear na dala. At ang anak ko ay nakasuot ng flutter dress na may pizza slice design pa.

"I didn't bring any swimwear for her." I informed Jazz when Sophie stood up so ready to dive in the pool.

"Wala naman problema, Hun. She can swim in her dress just like my own Ariel of The Little Mermaid," he said, and his eyes locked up to Sophie. "Can you jump to Dydy, Baby?"

"Yes! Yes Dydy!" she bravely and repeatedly answered. Walang kahit anumang pag-alinlangan.

"Really? Talagang talaga?"

"Yes, Dydy!"

I bit my lower lip. Kahit ilang beses ko na siyang dinadala sa swimming pool para mag-swimming, di ko siya hinahayaan na mag-isa sa pool. Kahit nandoon pa ako para saluhin siya, natatakot ako na madulas siya at masugatan kung bumagsak siya. Pero ang bugso nang damdamin ko ang nagtutulak sa akin na hayaan ko siya. Gusto ko siyang makita gaano siya katapang na tumalon sa mga kamay ng Dydy niya.

"Dydy will count in three!"

I went closer to her immediately, held her arm and guided her back to support her.

"In two!"

Nagtatalon-talon ang anak ko kung saan siya nakatayo, sabik na tumalon at lumangoy sa pool. Napangiti ako na makita kong sabik siya at punong-puno ng tapang.

"In one! Jump Baby!"

I barely lifted my daughter to help her to jump. Jazz was in a right position and came closer to catch her. At nang makatalon na ito sa swimming pool, hindi hinayaan ng Dydy niya na lumubog ang ulo nito. He lifted Sophie up and let her snake her small arms around her Dydy's neck. Katulad kanina ni Jazz, napahalakhak din ang anak ko nang magtampisaw siya sa pool sa bisig nang Dydy niya. Pinapadyak niya ang mga paa nito sa ilalim ng pool. Sobrang tuwa niya habang ginagawa niya 'yon na lalong nagpahalata sa malalim nitong dimple.

"Good job. That' my daughter, my Sophie baby." bulong ni Jazz na may pagmamalaki habang hinahalikan nito ang ulo ng anak ko.

"We'll do it again Dydy. One more, please!" she demmanded.

Jazz laughed at her. "Okay, okay."

Walang pagdadalawang isip si Jazz sa pagsunod sa gustong mangyari ni Sophie. Inangat niya pabalik ang anak ko at muling pumuwesto ito para tumalon. Hinayaan ko siya na gawin iyon sa sarili niya. Alam kong kung kayang-kaya niya Tiwala ako na magiging ligtas siya anuman ang mangyari dahil andun ang Dydy niya na maninigurado sa kaligtasan niya.

Hinayaan ko lang ang sarili kong panoorin silang dalawa na nagpatuloy sa paglalaro sa swimming pool.

I averted my gaze and turned my back on them as I realized how much the extent of Jazz presence and efforts in making my daughter happier.