IKA-LIMANG KABANATA
2154 Words
IKA-LIMANG KABANATA
Walang katumbas na halaga ang makapagbigay ng kasiyahan sa iba. Sabi nga nila when it comes to love you don't need to count on cost.
" Ang saya-saya niya kuya." aniya ni JP sa kuya Adrian nila habang nakamasid sa mga batang nasa kalinga ng ampunan na itinatag ng mga magulang nila way back then.
" Tama ka JP. Look at them kahit siguro sinong pinakamagaling na pintor ay hindi kayang iguhit ang saya na nakabalatay sa kani kanilang mukha." tugon ng binata.
Kasalukuyan nilang pinagmamasdan ang mga bata na halos mapuno ang buong gymnasium ng ampunan dahil dami nila idagdag pa ang mga bagahe na dala dala nila.
" Bakit kaya may mga magulang na ganyan kuya? Hindi naman sa ayaw ko sa kanila dahil ang ampunang ito ay para sa lahat ng nangangailangan pero sa tuwing nakikita ko ang mga bata na kahit ilang pares lang ng damit, laruan, kakanin ay tuwang-tuwa na sila. Naisip ko kuya ano kaya ang buhay nila na walang magulang na kumakalinga sa kanila kapag nagkataon na wala ang ampunan na ito?" bakas sa tinig ang hinagpis para sa mga ito.
" Sis anong opinaglalaban mo? Kaya nga ipinahintulot mo BOSSING na maitatag ang ampunan na ito para may kumalinga sa kanila and from the word ampunan kaya ganyan." sabad ng bagong sulpot na si Joy.
" Manahimik ka palaka dahil hindi ikaw ang kinakausap nila! " mariing aniya ni BC sa dalaga.
Bulong man ito kung tutuusin pero sapat para marinig ng mga ito.
" Alam mo Mr Sungit este Mr Harden mas guwapo ka sana kung matuto kang ngumiti pero para kang si Miss Elizabeth Ramsey na ibinabad sa suka dahil lagi kang nakasimangot." patay-malisyang tugon ni Joy.
" Kuya Christoph abah may inililihim ka na sa amin ah. Kayo na ba ni ate Joy?" CJ asked with matching giggling style.
" No way! Never!" sagot naman ng binata na lukot na ang mukha.
" Pa no way no way ka diyan kuya alam ko namang kayo na ni ate Joy ah." panunukso pa si JP.
" Oo naman sis. Kami naman talaga ng kuya BC mo eh. Iyun nga lang kami ang magkasama ngayon." pangggagatong ng dalaga na wala na yatang kasawaan sa pang-iinis sa binatang tumatawag sa dito ng palaka.
Inis na inis ang binata at akmang ibubuka na nito ang bibig para sagutin pero hindi nito nagawa dahil may nagsalita sa stage ng gymnasium kung saan nagaganap ang annual gathering ng THE SURVIVORS ORPHANAGE.
Nabaling ang pansin nilang lahat sa bandang unahan ng lugar. Sa kinatatayuan ng nagsasalita.
" Magandang araw po sa ating lahat. Muli po namin kayong pinapasalamatan sa inyong pagdalo sa annual gathering ng tahanan ( apmmpunan ) natin. Lalo na po sa inyo Mr Marc Joseph Mckevin and Mrs Allien Grace Cameron Mckevin at lahat na po sa inyong lahat. Ang Diyos na po ang bahalang magbalik sa inyong kahabaitan at sana po dadami pa ang mga tulad ninyo dahil marami ang mga nangangailangan sa tulad ninyo. At bilang pasasalamat po namin sa walang sawang pagtulong sa amin, atin pong panoorin ang aming munting handog." aniya ni Issa.
Bahagyang tumigil ang dalaga sa pagsasalita at inilibot ang paningin sa kinaroroonan ng mga bata na nagkakasiyahan saka siya nagpatuloy sa pagsasalita. With a huge smile covering her face.
" Hello kids. Ang sasaya natin ah." agaw pansin ni Issa sa mga ito.
" Hello din po. Magandang araw po sa iyo." the kids answered in unison.
" Bilang pasasalamat sa ating mga bisita ano ang dapat nating gawin?" masayang aniya ni Issa.
Hindi na sumagot ang mga ito pero iniwan sa mismong mga upuan nila ang kani kanilang laruan at nagform ng line sa harapan.
Then the instruments started to play.
Kagaya ng napag usapan at napagpractisan nila ay maghahandog sila ng awitin bilang pasasalamat sa mga ito at ang mga bata ang aawit
❤ TANGING YAMAN ❤
Ikaw ang aking Tanging Yaman
Na di lubasang masumpungan
Ang nilikha mong kariktan
Sulyap ng 'yong kagandahan
Ika'y hanap sa t'wina,
Nitong pusong
Ikaw lamang ang saya
Sa ganda ng umaga,
Nangungulila sa'yo sinta
" Kambal si kuya oh." bulong ni JP kay CJ.
Adrian Joseph Mckevin is straightly looking to the lady who's talking infront of the crowd. Ni hindi nito pansin ang pagbubulungan ng kambal niyang kapatid.
In his mind, for the first time in his life after the failure of his love life. A woman captured his attention once again.
" Mukhang tinamaan si kuya ah." ganting bulong naman ni CJ.
" Pero infairness maganda siya kahit simple lang kasuutan niya at walang make up." aniya ni JP.
" Do the moves kambal." sulsol naman ni CJ sa kapatid.
Sa kasutilan ng kambal ay pinulot nila ang straw sa marahil ay nahulog mula sa mga ginamit ng mga taga ampunan upang maikabit ang decorations at bahagyang pumunta sa likod ng binatang si Adrian si JP.
" What a hell fuc----" pagmumura sana ni Adrian pero agad namang sinita kuno ni CJ.
" Quiet your in a sacred place you know." aniya nito.
Muling itinuon ng binata ang paningin sa dalaga sa harapan na umaawit kasama ang mga bata.
Ng mapansin ni JP na muling nakatutok sa harapan ng gymnasium ang paningin ng kuya nila ay ikiniliti na naman nito sa binata ang straw saka pumagitna kina Joy at BC.
" Ikaw JP hindi mo man lang naiwan sa Baguio ang kalokohan mo. Pasalamat ka at nandito tayo sa ampunan kung hindi makakatikimka sa akin ng wala sa oras." mahinang aniya ni Adrian pero nag puppy eyes lamang ang dalaga kaya't napapailing na lamang ito at muling pinakatitigan ang mga nasa stage.
Ika'y hanap sa t'wina,
Sa kapwa ko
Kita laging nadarama
Sa iyong mga likha,
Hangad pa ring masdan
Ang 'yong munting yaman
Masigabong palakpakan ang sumalubong sa mga batang umawit o nag alay ng awit pasasalamat sa mga bisita nila.
" Maraming salamat kids. You did it very well." aniya ni Issa after the noise subsided.
" As a part of the program, may we call on to the founder of this orphanage to have their speeches. Sir Bryan Mckevin, ma'am Donna, Sir Marc Joseph, and in behalf of Cameron family ma'am Allien Grace Cameron together with her niece Shainar Joy Calvin Cameron. " anunsiyo niya.
Bahagya itong tumigil ng parang may nakalimutan bagay na sinigundahan ng madre sabay abot sa isang papel na halatang listahan. Pinasadahan naman ito ng dalaga bago nagpatuloy sa pagsasalita.
" I'm sorry po muntik ko na pong makalimutan, nandito po pala ang buong pamilya nila. Ang mga anak po ni sir Marc ay nandito, sila po sina Adrian Joseph, Crystalline Jamellah, Janellah Pearl, at ang anak po ni ma'am Florida Bryana na si sir Bryan Christoph. Please come forward ma'am, sir." aniya ni Issa.
Kumbaga sa isang platon, nakalinya ang mga tinawag na nagtungo sa stage ng gymnasium.
" Sir Bryan?" aniya ng dalaga sabay abot sa microphone na hawak niya.
" Maraming salamat miss?" tugon ni grandpa B.
" Clarissa po sir." tugon ng dalaga.
The great Bryan Mckevin, paused for a moment and started to talk.
" I've nothing much to say guys 'cause in every year that we are celebrating this occasion I'm always here but thanks God for more than two decades this orphanage still operating and it's growing stronger only the difference now is one of my best buddy's gone. Anyway enjoy the day and thank you for coming." aniya nito.
Lahat sila ay nagtalumpati hanggang sa madatnan ang turn ni Adrian Joseph pero umugong lang ang kantiyawan sa kanila dahil halatang nagulat ito. Paano kasi nakatingin ito sa dalaga.
" Una sa lahat gusto ko pong magpasalamat sa inyong lahat dahil sa walang sawang pagsuporta ninyo sa buong ampunan. Isipin at angkinin ni'yo po na sa inyo ang lugar na ito. Huwag po kayong mag alinlangan sa mga hakbang na gagawin ninyo lalo na kapag para sa ikakabuti ng lahat. Magtulungan po tayong lahat para din po sa ikabubuti ng lahat. Lahat po tayo ay pantay pantay dito kaya huwag kayong mahiya o mag alinlangan. Let's continue the party and enjoy the moment. " impronto man ang speech nito pero nagawa pa rin niyang e deliver ng maayos.
Muli niyang iginala ang paningin para masilayan sanang muli ang dalaga pero kantiyaw lang ang inabot niya sa mga ito dahil kitang kita ng mga ito ang pagtitig niya sa dalagang nasa isang sulok ng stage.
" Ang guwapo naman niya." aniya sa isip ni Issa na pasimpleng pinagawi ang tingin sa grupo ng mga ito. Pero bago niya mapagpantasyahan ang binatang panauhin nila ay mas minabuti niyang ipagpatuloy ang pagiging emcee bilang panimula sa kanyang trabaho. Pero ang hindi rin niya alam ay pinagmamasdan siya ng taong nakakuha sa atensiyon niya.
" Maraming salamat po sa inyong lahat ma'am, sir. Pagalain po kayong lahat ng Panginoon. And I'm happy to be a one of you. Thank you." aniya ng dalaga at tuluyang ibinalik sa superior head ng mga madre sa ampunan ang microphone.
Then, the party went on successfully.
Days and weeks have been past. At hindi na rin muling nagsangga ang landas o hindi man lang nagkakilala ng formal ang dalawa.
One day, habang busy si Adrian Joseph sa mga pinagtagpi aakalang papeles ng biglang bumukas ang pinto ng opisina niya.
" Hi baby how are you?" malambing na aniya ni Jasmine at agad na lumapit at yumapos sa binata.
Dahil sa kabiglaan at hindi inaasahang bisita ay hindi agad nakahuma ang binata.
" I miss you baby." muli ay aniya ni Jasmine sabay pulupot sa mga braso niya sa hindi nakahumang binata lalo ng siniil nito ng halik ang binata.
" What are you doing here Jasmine?" sabi ng binata ng siya'y makahuma.
" It's just simple baby I miss so much kaya kita sinundan dito sa Pilipinas." mas pinalambing pa nito ang boses at akmang hahalikang muli ang binata pero iniiwas na ng binata at bahagyang inilayo ang katawan dito at nagpalakad lakad sa harapan ng babaing minsan ng naging part buhay niya.
" Bakit Jasmine nagsawa ka na naman ba sa kanya? O ikaw na naman ang walang kakuntentuhan sa kanya? Kung plano mo ang manggulo huwag mo ng ituloy dahil hindi na ako ang dating Adrian na laging uto uto." aniya ni Adrian Joseph.
Pero walang naging kaso ito sa dalagang banyaga este ang americanang hilaw bagkos muli siyang nangunyapit sa binata at inilapit ang mukha dito.
" I realised baby that I love you even more than him kaya kita sinundan dito para ipagpatuloy ang nasimulan natin." ani ng dalaga.
" Hindi ako isang bagay Jasmine na kung ayaw mo na ay puwedi mong isinantabi at puwedi mong balikan sa anumang oras. Naka usad na ako mula sa panloloko mo sa akin matapos ang lahat. Just leave me alone and continue your life." malamig na aniya ng binata.
" No I won't do that baby dahil ikaw ang mahal ko. And besides we never have a break up so ibig sabihin niyan tayo pa rin hanggang ngayon baby ko." tugon naman ng dalaga.
" Well nabulag man siguro ako sa angkin mong kagandahan pero hindi pa naman ako tuluyang nasisiraan ng bait para hindi maisip na matapos mo akong ipagpalit at pinagsawaan ng iba ay muli kitang tatanggapin. Closure ba kamo Jasmine? Para saan pa ang closure natin eh kitang-kita ng mata ko kung paano kayo nagpakasarap sa mismong bahay ko ngayon may gana ka pang magpakita sa akin? Get out of my office bago man kita ipakaladkad sa mga guard ay umalis ka na habang may natitira pa akong pasensiya sa iyo baka makalimutan ko na babae ka!" mariing aniya ni Adrian at kinalas ang mga brasong nakapulupot sa kanya.
" You know me so well baby ko. Aalis kao ngayon pero hindi ibig sabihin no'n na hindi na ako babalik. Nais ko lang naman makipag ayos sa iyo lalo at may naiwan kang alaala sa akin. I'll be back baby ko. You are mine. Mine and mine alone." aniya ni Jasmine sabay halik sa labi ng binata bago tuluyang nilisan ang opisina nito.
Naiwang hindi makahuma ang binata. Hindi niya akalain na susundan siya ng PhilAm ex live in partner niya way back then at nagbabantang babalik. Alam niya at sigurado siya na nakamove on na siya mula dito. Pero ang pagbantaan siya nito na hindi titigil hangga't hindi sila nagkakablikan ay hindi na iyun katanggap tanggap.
" s**t! Ang malanding babae! Hayop mukhang gulo na naman ang maidudulot niya sa akin . Fuckin' s**t of her! Damm it!" he cursed upon thinking that someone is pestering his life.
At dahil nawalan na siya ng concentration sa kanyang ginagawa ay binilinan na lamang niya ang secretary niya na ito na muna ang bahala sa opisina niya dahil aalis siya.
Isang gabi habang pauwi si Lito galing sa panonood ng live concert sa mismong bayan ng San Vicente.
" Huh! Kung kailan walang liwanag galing sa buwan saka naman walang ilaw. Halos hindi na makita ang daa------"
Hindi na natapos no Lito ang ininubulong dahil binangga na siya nh isang humahahibis na sasakyan dahilan para tumilapon ito sa isang tabi. Walang nakakaalam kung nawalan ba ito ng malay o tuluyan ng nawalan ng buhay.
ITUTULOY
- Writer
