What's the status? [เราเป็นอะไรกัน!] : EP 4

1758 Words

ตอนที่ 4 เช้าวันต่อมา.. บิวตี้ยังง่วงอยู่เลย เพราะเมื่อคืน เธอนอนไม่ค่อยหลับ ..หรือให้พูดความจริง ฉันยังไม่ได้นอนเลย และตอนนี้เธอก็ง่วงนอนมาก วันนี้..เธออุตส่าห์อาบน้ำ แต่งตัว รอปริ้นซ์ตั้งแต่ตี 5 กว่า ๆ แล้วนะ เพราะวันนี้มีเรียนเช้า ก็ไม่อยากจะไปสายทุกวันไงคะ และเธอก็รู้สึกว่าตัวเองผิดปกติ จนไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วนะ เธอจะต้องวางตัวยังไงดี แล้วเธอจะตื่นเต้นอะไรนักหนา ก็แค่โดนจูบเอง ถึงกับสติหลุด คิดไม่ตกจนนอนไม่หลับ..เห้อ! ที่เธอนอนไม่หลับ เพราะนอนคิดถึงเรื่องจูบนั้นทั้งคืน และเธอเริ่มรู้ตัวแล้วว่า เธอน่าจะหลงรักเจ้าชายอสูรปริ้นซ์เข้าให้แล้ว รักเมื่อไหร่? มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน? เธอไม่รู้เลย เท่าที่รู้ มันคงจะซึมซับอยู่ในเส้นเลือดแดงที่หล่อเลี้ยงร่างกายเธออยู่ในตอนนี้ และเมื่อปริ้นซ์มาจุดฉนวน เธอจึงได้รู้ใจตัวเอง อีกอย่างเธอมั่นใจว่า..ปริ้นซ์ก็ต้องคิดอะไรกับเธออย่างแน่นอน พอได้ยินเสียงรถของปริ้นซ์ เธอก็รีบลงมา ทันที “คุณหนูคะ เอาแซนด์วิช ไปทานในรถค่ะ นี่ป้าทำเผื่อคุณปริ้นซ์แล้วด้วยนะคะ รับไปค่ะคุณหนู” “ขอบคุณค่ะ นี่คุณพ่อคุณแม่เดินทางไปแล้วเหรอคะ” “ค่ะคุณหนู “ เธอมัวแต่คิดถึง แต่เรื่องที่ปริ้นซ์จูบ จนลืมลงมาส่ง คุณพ่อคุณแม่เดินทางไปยุโรปเลยอ่ะ พวกท่านเดินทางไปเมื่อตอนกลางดึกที่ผ่านมา ครั้งนี้คุณพ่อคุณแม่คงไปหลายเดือนเลย..แต่เชื่อเถอะ ฉันชินแล้วกับเรื่องนี้ “ บิ้ว ลืมไปเลยค่ะป้า” “คุณหนูคงหลับน่ะค่ะ เพราะตอนคุณท่านทั้งสองออกไป ก็ดึกมากแล้ว เอ๊ะ! คุณหนูดูหน้าซีด ๆ นะคะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ” “บิ้ว สบายดีค่า ไม่ได้เป็นอะไรค่ะป้า..บิ้วไปนะคะ” “ค่ะคุณหนู” พอฉันเดินออกมาถึงหน้าบ้าน แค่เห็นรถของปริ้นซ์ หัวใจก็เต้นแรง..ตึก!..ตึก!..ตึก!.. ทำตัวปกติ ๆ บอกตัวเองไว้บิวตี้ ฉันเดินไปเปิดประตูรถ เข้าไปนั่ง และปิดประตูรถทันที ส่วนปริ้นซ์ก็ออกรถทันทีเช่นกัน “เป็นอะไร เมื่อคืนนอนไม่หลับ? คิดถึงปริ้นซ์ทั้งคืน?” ปริ้นซ์ถามเมือนเขารู้ “ปริ้นซ์!!” “ครับ อย่าเสียงดังดิ ปริ้นซ์ขี้ตกใจ ยิ่งขวัญอ่อนอยู่” “ย่ะพ่อขวัญอ่อน กินแซนด์วิชป่าว ป้าแกทำฝากมาให้ปริ้นซ์ด้วย” พูดจบแล้ว รีบยื่นกล่องที่ใส่แซนด์วิช ส่งให้ปริ้นซ์ “ปริ้นซ์ ยิ้มอะไร” เธอหันไปมองหน้าปริ้นซ์ที่ยิ้มแบบกวน ๆ “ก็ป้อนหน่อยสิครับ..คนสวย ปริ้นซ์ขับรถอยู่ กินเองได้ที่ไหนกันล่ะครับ” “อือ..ก็อ้าปาก” “คนสวย ป้อนดี ๆ สิครับ ปากอยู่นี่ มองด้วย เลอะเลย เช็ดปากให้ด้วยครับ” เหมือนปริ้นซ์จะกวนกว่าเดิมนะ “ทำไมวันนี้บิ้ว ตื่นเช้าจัง นี่ยังไม่ได้บีบแตรเรียกเลยนะ” “ก็ไม่อยากให้ปริ้นซ์รอนานไง” “ครับผม แต่..ปริ้นซ์ว่า เหมือนจะยังไม่ได้นอนรึเปล่านะ ดูตาคล้ำ ๆ นะเรา” “อย่ามารู้ดีนะปริ้นซ์ ขับรถไปเลย” “ครับผม ^_^” [BEAUTY TALK] ปริ้นซ์ก็ทำตัวปกติมาก เหมือนเมื่อวานไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย ยังไงของปริ้นซ์กันนะ มาขโมยจูบแรก แล้วมาทำมึนเหรอ แต่ก็ไม่ได้เสียใจที่เสียจูบแรกให้กับปริ้นซ์ เพราะรู้ใจตัวเองดี แล้วปริ้นซ์ล่ะ?? [BEAUTY END] [PRINCE TALK] เมื่อคืน ผมนอนคิดเกือบทั้งคืน ว่า ทำไมตัวเองทำแบบนั้นลงไป ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอจริง ๆ เหรอ ถึงผมกับเธอจะสนิทกันมาก ผมคงโมโหที่เธอกวนผมแหล่ะ ผมรู้สึกหวง และห่วงเธอมาก ผมไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้เธอ เหมือนตอนที่อยู่ ม.4 ซึ่งผมจำมันได้ดี ที่เพื่อนใหม่ของผมไปบอกชอบเธอ พร้อมกับดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่ ความรู้สึกในตอนนั้นมันอธิบายยากมากครับ ผมไม่พอใจมาก แต่ไม่ได้แสดงออกต่อหน้าบิ้ว แต่พอลับหลัง และที่เธอยังไม่รู้ ก็คือวันนั้น ผมคุยกับไอ้เพื่อนคนนั้น ไม่อยากเอ่ยชื่อมันครับ ผมขู่มันไม่ให้มายุ่งกับบิ้วอีก และผมบอกว่ามันไปว่า “บิ้ว..เธอเป็นของผม เธอเกิดมาเพื่อผม ห้ามใครมายุ่ง!!” "มึงจะมาห้ามกูเพื่อ! ในเมื่อมึงก็มีผู้หญิงเยอะแยะ และมึงก็ไม่ได้คิดอะไรกับบิวตี้ เพราะฉะนั้นอย่าหวงก้าง กูชอบบิวตี้" "ผั๊วะ!" วันนั้น ผมชกมันไปเต็มเหนี่ยว จนมันเซ ล้มไปนอนกองกับพื้น แต่ใช่ว่ามันจะยอมง่าย ๆ นะครับ มันพยายามลุกขึ้นมา จะเอาคืน ผมกับมันจึงแลกหมัดใส่กัน แต่ขอโทษครับ ถ้าไม่รู้จักผมจริง อย่ามาแหยมกับผม ผมเรียนศิลปะป้องกันตัวมาทุกแขนงครับ สภาพของมันวันนั้นดูไม่จืดเลยครับ "ไอ้ปริ้นซ์! มึงชอบบิวตี้ ทำไมมึงไม่บอกเค้า พอกูบอกชอบ มึงต้องทำกูถึงขนาดนี้เลยหรือวะ" "เออ! มึงก็อย่ามายุ่งกับคนของกู" คำพวกนั้นที่ผมคุยวันนั้น ผมยังจำมันได้ดี ใช่ครับ ผมไม่เคยบอก ว่าชอบบิ้วเลย จนทุกวันนี้ก็ไม่เคยบอก หรือแสดงออกใดๆ ในเชิงชู้สาวมาก่อน รู้แค่ว่า จะเสียเธอให้ใครไม่ได้ทั้งนั้น ในขณะที่ผมก็มีผู้หญิงมากมายจริง ๆ และผมก็ยังไม่พร้อมที่จะหยุดมันด้วย ผมยังอยากมีชีวิตที่อิสระ ไม่อยากจะผูกมัด และอยากใช้ชีวิตแบบนี้ไปนาน ๆ เพราะมันคือรสชาติของชีวิตครับ ใครจะว่าผมเห็นแก่ตัว เออ! ใช่ ผมเห็นแก่ตัว แล้วมันหนักหัวใครครับ เมื่อวานที่ผมจูบเธอ ผมรู้สึกดีมาก จูบผู้หญิงสวย ๆ มาก็เยอะ แต่ผมรู้สึกว่า จูบของบิ้วรู้สึกดีที่สุดเลย อีกอย่างหนึ่ง มันคงเป็นจูบแรกของเธอ แต่ผมอยากจูบอีกครับ ทำไงดี เช้านี้ เธอไม่สายครับ ผมจอดรถรออยู่แค่แป๊ปเดียวเอง เธอก็เดินออกมาจากบ้านทันที เหมือนจะรอผมอยู่ อย่างนั้นแหล่ะ ยิ่งเห็นตาที่คล้ำกับใบหน้าที่ดูซีด ๆ แล้วนั้น ผมก็พอจะเดาออกว่า เธอคงยังไม่ได้นอนแน่ หลังจากที่เธอป้อนแซนด์วิชให้ผมแล้ว สงสัยว่าทำไมเธอเงียบผิดปกติ หันไปอีกที เธอหลับไปแล้ว ผมเดาถูกครับ ที่ว่า..บิ้วยังไม่ได้นอน หรือไม่เมื่อคืนก็นอนไม่หลับ เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนหลับปุ๋ยเป็นเด็กน้อยเลยครับ ผมปรับเบาะรถให้เพื่อจะให้เธอนอนหลับได้อย่างสบายขึ้น ผมมองบิ้ว แล้วเผลอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่...ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก ผมยังสับสนเหมือนกัน ว่า สถานะเราทั้งคู่ เป็นอะไรกัน? เพราผมเป็นเหมือนพี่ชาย ที่คอยดูแลน้องสาว เป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิท เป็นญาติ เป็นบอดี้การ์ด หรือเป็นอะไรกันแน่วะ แต่ที่แน่ ๆ เราทั้งคู่ไม่เคยห่างกันเลยตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ตัวก็ติดกันยังกับฝาแฝด เมื่อตอนเด็กๆ บิ้วหวงผมมาก ไม่ยอมให้ผมไปเล่นกับเด็กผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากเธอ เวลาเธอไม่สบายเธอก็จะให้ผมอยู่ใกล้ ๆ จะไปไหน จะทำอะไร ก็ผม และผม ทั้งนั้นครับ พอคิดถึงเรื่องเก่า ๆ ผมก็อมยิ้มแบบนี้ทุกครั้ง พอเราทั้งคู่เริ่มโต เราก็ยังเหมือนเดิม แต่ตัวไม่ติดกันเหมือนเด็ก ๆ สักเท่าไหร่ เพราะบิ้วเป็นผู้หญิง และบางที่ ที่ผมไปก็ไม่สามารถพาเธอไปได้ ซึ่งผมก็ไปกับไอ้แม็ค ไอ้เค และไอ้อันวา ไปเที่ยวกันตามประสาผู้ชายลั้ลล้า.. ผมก็ออกไปหาสาว ๆ บ้างก็นัดสาว ๆ พวกที่ชอบให้ท่าผม ก็สาว ๆ ในมหา'ลัยนั่นแหล่ะครับ แล้วแต่ใครจะเข้ามาในชีวิตช่วงนั้น ๆ ครับผม เรื่องสำคัญอีกอย่างที่บิ้วยังไม่รู้ ก็คือ ผมขอให้คุณพ่อซื้อคอนโด แถวทองหล่อให้ผมปีกว่าแล้ว ไว้เวลาตอนผมไปเที่ยวผับจะได้นอนค้างที่นั่น คุณพ่อซื้อให้เพราะเป็นห่วงเรื่องเมาแล้วขับของผมด้วย เอาเป็นว่าท่านเข้าใจผู้ชายด้วยกัน คุณพ่อผมก็เคยเอาเรื่องใช่ย่อย แต่พอเจอคุณแม่จากเสือ ก็ แมวดี ๆ นี่เองครับ ย้ำว่า..คุณพ่อซื้อคอนโดให้ ซึ่งคุณแม่ก็ไม่รู้ คงกลัวคุณแม่ดุมั้งครับ เลยยังไม่บอกคุณแม่ แต่สักวันก็ต้องบอกคุณแม่อยู่ดี และทุก ๆ วันศุกร์ พอผมมาส่งบิ้วกลับบ้านแล้ว ผมก็ออกไปลัลล้า..บิ้วไม่เคยรู้เรื่อง เพราะเธอเป็นคนค่อนข้างเรียบร้อยนะครับ ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ถึงบางครั้งเธอจะแสบเอาเรื่องอยู่บ้าง แต่ก็แสบแบบใสซื่อ และ วันนี้ ผมจอง Sky Lounge ที่ใบหยกสวีทไว้แล้ว เพราะผมจะพาเธอไปทานมื้อค่ำด้วย กะว่าจะทำเซอร์ไพรส์ด้วยครับ @มหาวิทยาลัย "ถึงแล้วครับคนสวย" ผมจอดรถเสร็จ แล้วเอื้อมมือไปเขย่าเธอเบา ๆ “ถึง มหา'ลัยแล้วครับ คนสวย” “อือ..ง่วงจัง ขอนอนต่อได้ไหมปริ้นซ์” “ตื่นๆ ยัยขี้เซา” เธอเป็นอย่างนี้แหล่ะครับ เวลานอน “หรือจะให้อุ้มลงไป หึ!!” “ไม่! ไม่! ไม่ได้นะ” ดูสิครับ ผมแค่แกล้งพูดว่าจะอุ้มแค่นี้ เธอก็รีบดีดตัวขึ้นมา รีบลุกแล้วเปิดประตูรถออกไปอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่มองตาม แล้วอมยิ้มกับการกระทำของเธอ ยิ่งดูก็ยิ่งหลงเสน่ห์เข้าทุกทีแล้วนะ ******************************** To be continue ❤

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more