Pretty Two 13 ทั้งหมดให้เธอ
1514 Words
เพราะแบบนั้นเพลงพิณเลยพยายามเป่าหูและให้ฮานิพาเธอกลับกรุงเทพด้วย ซึ่งตอนแรกฮานิก็ลังเลนิดหน่อยเพราะว่ายังไม่ได้รู้จักกันเท่าไหร่นักแต่ว่าเพลงพิณก็พยายามพูดจาโน้มน้าวยกใหญ่จนสุดท้ายฮานิก็ยอมตกลงที่จะพาเธอไปบ้านบวกกับเธอพึ่งกลับมาอยู่ไทยเลยยังไม่มีความทำความสะอาดบ้านและเพลงพิณก็เคยทำงานที่บ้านของบิ๊กไซต์มาก่อนด้วย
“แกจะไปทำไมฮะ!คุณหญิงบอกว่าไม่ให้แกไป!” พรแม่ของเพลงพิณพูดกับลูกสาวเมื่อเธอมาบอกว่าจะไปทำงานกับฮานิที่กรุงเทพ
“แม่พิณไม่ไปยุ่งกับพวกเขาหรอกแค่นี้ก็ลำบากจะแย่แล้วที่พิณอยากไปเพราะว่าคุณฮานิจะส่งเสียค่าเรียนด้วยพ่อแม่จะได้ไม่ลำบากไง พิณรู้นะว่าพิณไม่ดีแต่นั่นมันเมื่อก่อนแต่นอกจากเรื่องนั้นแล้วพิณก็ไม่เคยดื้อและไม่ฟังพ่อแม่เพราะงั้นครั้งนี้ก็ช่วยพิณเถอะ พิณแค่อยากไปทำงานและเรียนที่กรุงเทพเท่านั้นเองไม่ได้อยากไปยุ่งกับบ้านคุณหญิงนะแม่...” เพลงพิณพยายามบีบน้ำตากับแม่ตัวเอง
“เฮ้อออ!!แม่รู้ว่าพิณไม่เคยดื้อแต่ว่า...” พรพูดอย่างหนักใจ
“แม่พิณสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับคุณบิ๊กไซต์ คุณซันนี่เลย พิณไม่ได้ชอบเขาแล้วจ้ะ” เธอบอกเพื่อให้แม่ตายใจความจริงแล้วเธอยังไม่เลิกชอบบิ๊กไซต์หรอกและที่เธอไปครั้งนี้ก็เพื่อเอาคืนซันนี่และทำให้บิ๊กไซต์หันมามองเธอให้ได้
“ก็ได้...แต่พิณต้องสัญญานะว่าจะไม่ยุ่งกับพวกเขาแล้วไม่อย่างนั้นเราคงไม่มีที่ยืน”
“จ้ะแม่...” หมับ! เพลงพิณกอดแม่ของตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย
(ซันนี่)
3 วันต่อมา...
คอนโด BS
“ซันนี่ค้าบบบ~” เสียงของพี่ไซต์ตะโกนเรียกฉัน
“ว่าไงคะ?” ฉันที่กำลังนั่งทำงานในแท็บเล็บก็เงยหน้ามองพี่ไซต์ที่เดินออกมาจากห้องพร้อมผมเปียกและผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนี่เขาต้องการอ่อยฉันหรือไงเนี่ย?
“เช็ดผมให้พี่หน่อยสิ~” พี่ไซต์เดินเข้ามาและพูดกับฉันอย่างออดอ้อนสองสามมานี่อ้อนฉันเป็นพิเศษเพราะว่าอยู่ช่วงลงโทษ
“ขอทำงานแปบนึงนะคะ” แต่ถึงแม้ว่าจะลงโทษแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะเย็นชาละเลยความรู้สึกกันและกันนะ ฉันยังดูแลและทำหน้าที่ของแฟนอย่างดียกเว้นจูบแล้วก็เรื่องอย่าง...ว่า -/////- ที่ช่วงนี้ให้งดไปก่อนเป็นเวลา 7 วัน
“เช็ดให้ก่อนพี่เหมือนจะเป็นหวัดเลยอ่า~” ฉันเลยต้องวางงานลงก่อนและพี่ไซต์ก็เดินมานั่งพื้นตรงกลางระหว่างขาของฉัน ฉันรับผ้ามาก่อนจะเช็ดผมให้เขาแล้วเอามือแนบที่หน้าผากของเขาอย่างเป็นห่วงตัวก็รุม ๆ แหะ
“สงสัยวันนี้ต้องกินยาก่อนนะคะ รู้ว่าจะไม่สบายแล้วยังสระผมอีก” ได้โอกาสก็ขอบ่นหน่อยเถอะ
“มันไม่ได้สระมาหลายวันแล้วครับ”
“พี่เป็นหมอนะคะดูแลตัวเองหน่อยสิ” ฉันบอกและเช็ดผมไปเรื่อย ๆ
“ซัน...”
“ขา?” ฉันก้มหน้าลงไปมองหน้าของเขาอย่างใกล้ชิดหน้าของพี่ไซต์ก็ใกล้ใบหน้าของฉันเหมือนกันหันมาเจอกันพอดี
“พี่ขอโทษอีกครั้งนะที่ทำให้ซันเจ็บปวดและเสียใจมันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้ว”
“ค่ะ ซันเชื่อใจพี่ไซต์นะและคนที่จะทำลายมันได้ก็คือตัวพี่เองเพราะงั้นถ้าไม่อยากให้ซันหมดความเชื่อใจก็อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกนะคะซันไม่ชอบเลย”
“ครับ พี่รักซันนี่นะ”
“ซันก็รักพี่ค่ะ จุ๊บ!” ฉันก้มลงไปจูบปากของพี่ไซต์อย่างลืมตัวอีกแล้ว
“อุ๊ย! อะไรกันครับเนี่ย?” พี่ไซต์ทำท่าทางล้อเลียน
“แค่ลืมค่ะไม่ต้องมาแซวเลยอีก 4 วันต่อจากนี้ซันจะไม่จูบพี่แล้ว!” ฉันบอกและเช็กผมแรง ๆ ให้เขาไป
“ฮ่า ๆ อยากจูบก็จูบเถอะค้าบบบ~ อย่าทรมานตัวเองเลยพี่รู้ว่าพี่มันน่ากิน^^”
“ช่ายยย!!ไม่งั้นผู้หญิงจะอยากกินพี่เหรอคะ?”
“โห่~ไม่เอาไม่พูดถึงคนอื่นนนนน~”
วันต่อมา...
“แค่ก ๆ ซะซันค้าบบบ~ ซันนี่~~อยู่ไหนอ่า~~” เสียงของพี่ไซต์ที่ตะโกนเรียกฉันทำให้ฉันวางมือจากการทำอาหารและเดินเข้าไปหาเขาทันที วันนี้พี่ไซต์ไข้ขึ้นและตัวร้อนมากเลยต้องลางานให้ก่อนฉันเลยออกมาทำข้าวต้มให้เขาเพื่อตื่นมาแล้วจะได้กินข้าวกินยาพักผ่อน ช่วงนี้เขาทำงานเยอะมากเลยฉันเป็นห่วงสุภาพของเขามาก ๆ
“ขา~ซันอยู่นี่ค่ะ!” ฉันตอบรับก็พบว่าพี่ไซต์กำลังเดินออกมาจากห้องนอนพอดี
หมับ!
“เดินออกมาทำไมคะพี่ป่วยอยู่นะ” ฉันประคองเขา
“ทำอะไรอยู่อะพี่ตื่นมาไม่เจอ T^T” งอแงซะแล้ว
“ซันกำลังทำข้าวต้มให้พี่ค่ะจะได้กินยาและนอนพักอาการไม่ดีเลยนะคะตัวก็ร้อนไปโรงพยาบาลดีไหมคะ?” ฉันเอาหลังมือแนบหน้าผาก
“เดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักก่อนแล้วกันถ้าไม่ดีขึ้นค่อยไป”
“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวอย่าทนนะคะบอกซันทันทีเลยเข้าใจไหม?” ฉันบอกกับเขาอย่างเป็นห่วงเพราะว่าอาการเขาหนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน
“ค้าบบบบบ”
“งั้นซันไปตักข้าวต้มก่อนนะพี่ไซต์ไปนั่งรอเลย” ฉันบอกเขาก่อนจะกลับเข้ามาตักข้าวต้มให้พี่ไซต์
โต๊ะทานอาหาร
ปึก!
“กินเลยค่ะแต่เป่าก่อนนะ” ฉันนั่งถ้วนข้าวต้มก่อนจะนั่งตรงข้ามเขา
“ป้อนหน่อย...อ้า” พูดและอ้าปากจะให้ฉันป้อนข้าวต้มให้
“แค่ไม่สบายไม่ได้แขนหักนิคะ”
“นะครับป้อนพี่หน่อย อ้า!!”
“เฮ้อ! นี่ซันกำลังจะได้สามีหรือว่าลูกชายคะ?” สุดท้ายก็ทนความขี้อ้อนของเขาไม่ไหวเลยต้องยอมป้อนข้าวต้มให้เขา
“ฝึกไว้ไงครับในอนาคตเรื่องอาจจะมีลูกกันสัก 2-3 คน”
“2-3 คนเลยเหรอคะ?” ฉันถามและตักข้าวต้มป้อน
“ใช่ครับ พี่ว่าการเป็นลูกคนเดียวมันเหงาไปหน่อยไม่มีใครให้เล่นหรือว่าคุยด้วยเลย อ่ำ!” ก็จริงอย่างที่พี่ไซต์ว่าฉันเองก็เป็นลูกคนเดียวเหมือนกันเวลาอยู่บ้านคนเดียวก็แอบเหงาเหมือนกัน
“อืม...ก็จริงนะคะ”
“ถ้าเห็นด้วยแบบนี้มีสักเท่าไหร่ดี ^0^”
“ยังค่ะ...ยังไม่ใช่ตอนนี้ถ้ามีก็คง 2 คนพอแล้วไหมคะ?”
“ไม่เอา ๆ เอา 3 คนขึ้นไปดีกว่า”
“เยอะไปค่ะ รีบกินและจะได้กินยาค่ะ”
“อ้า~”
3 วันต่อมา...
หมับ!!!
“ฟอดดดด!!จุ๊บ!!จุ๊บ!!”
“ว้ายยย!!พี่ไซต์ทำอะไรคะเนี่ยยย อื้อออ!!” ฉันกำลังยืนแต่งตัวอยู่พี่ไซต์ก็เข้ามากอดจากด้านหลังและกอดรัดฟัดเหวี่ยงแถมยังหอมแก้มและจูบปากของฉันด้วย
“คิดถึงปากหวาน ๆ กลิ่นหอมของซัน ฟอดดด!!จุ๊บบบ!!”
“ครบกำหนดแล้วเหรอคะ?”
“ช่ายยยย~” ตอบและกอดฉันแน่นกว่าเดิม
“ซันนี่...”
“ว่าไงคะ?” ฉันถามและใส่ต่างหูไปด้วยส่วนพี่ไซต์กอดฉันไม่ยอมปล่อย
“วันนี้จะมีทนายเข้ามาหาเรานะ”
“เข้ามาทำไมคะ?” ฉันหันมาถามพี่ไซต์อย่างสงสัย
“มาทำสัญญาครับ”
“สัญญา?” งงหนักเข้าไปใหญ่เลยทีนี้
“สัญญาว่าพี่จะยกทุกอย่างของตัวเองให้ซันทั้งหมดและพี่ก็เตรียมเอกสารทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ทรัพย์สินของพี่จะตกเป็นของซันทั้งหมด”
“วะว่าไงนะคะ0.0” ฉันตกใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน
“พี่ยกทรัพย์สินของตัวเองทั้งหมดให้ซันครับ ^^”
“บะบ้าไปแล้วเหรอคะยกให้ซันทำไม?”
“พี่อยากให้อะทำไมละ” เดี๋ยวนะทำคำตอบมันกวนประสาทแบบนั้นละ?
“พี่ไซต์เอาดี ๆ พี่ไม่ได้เป็นโรคร้ายกำลังจะตายใช่ไหมบอกซันมาเลย!!” หมับ! ฉันจับหน้าของเขาเค้นถามหาความจริงของเหตุผลที่ยกทรัพย์สินให้ฉัน
“พี่ไม่ได้กำลังจะตายแต่พี่อยากให้ซันเชื่อมั่นว่าพี่ไม่มีทางทิ้งซันอย่างแน่นอนเพราะถ้าทิ้งก็หมดตัวไง”
“พี่ไซต์ไม่เอาซันไม่เอาอะไรของพี่ทั้งนั้นแหละ”
“ไม่รู้สิทำเรื่องโอนทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ซันแค่รับไปก็พอและซันอยากเอาเงินที่มีไปทำอะไรก็ตามสบายเลย ส่วนเรื่องบริหารจัดการ การทำงานพี่จะทำเหมือนเดิมซันก็ให้เงินเดือนมาแล้วกัน” พูดอะไรออกมาง่าย ๆ โอ๊ยย!!
“งั้นวันละ 300 ดีไหมคะ?!” ประชดซะเลย
“ตามใจเมียครับ^^”
“พี่ไซต์!”
- Writer
