หนึ่งอาทิตย์หลังจากเหตุการณ์สาดกระสุนผ่านไปด้วยความเหงาของพัทธิราและลูคัส รวมทั้งเจ้าแมวตัวอ้วน ที่คิดถึงเจ้าของตัวจริงของมัน
พัทธิรานอนหลับไม่สนิทเลยสักคืน แม้จะอยู่ในบ้านของตัวเองที่ควรจะรู้สึกปลอดภัย แต่เธอรู้สึกว่ามีคนคอยจับจ้องเธอตลอดเวลา จะออกไปไหนก็เหมือนมีคนคอยตาม เธอคิดถึงไก่กุ๊กที่ปกติจะนอนด้วยกันทุกคืน เธอเป็นห่วงว่าลูคัสจะดูแลมันตามที่พูดเอาไว้หรือเปล่า แล้วเขาล่ะ ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง แขนยังใช้งานได้แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นเพราะพิษบาดแผล หรือเขาต้องตัดแขนทิ้งหรือเปล่า ส่วนลูคัส เมื่อรู้ว่าเธอถึงบ้านอย่างปลอดภัย ก็ไม่ได้สั่งให้ลูกน้องกลับมา เพราะอยากให้คอยดูแลเธอเอาไว้ ความเจ็บปวดของกระสุนนัดนั้นไม่ได้ทำให้เขาเดือดร้อนอะไรมาก มันมีอาการเจ็บบ้าง แต่ก็อดทนได้ เขาดูแลไก่กุ๊กเป็นอย่างดี รวมทั้งเป็นคนเก็บอึและฉี่ของมันในกระบะทราย นอนกับมันทุกคืนเหมือนอย่างพัทธิราเคยทำ และมันเองก็คง
