กรงรักมาเฟีย

“นายครับ” “ว่าไง” ลูคัส ชายหนุ่มร่างสูง หุ่นกำยำเงยหน้าจากกระบอกปืนคู่กาย ที่กำลังนั่งเช็ดทำความสะอาดอย่างสบายอารมณ์ เพราะรู้ว่าคืนนี้เขาจะได้จัดการกับคนที่พยายามขัดขวางการทำธุรกิจของเขามาตลอดหลายเดือน “แฟนของมันมาแล้วครับ” ผู้เป็นลูกน้องรายงานเจ้านายด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน มันที่พูดถึง คือนายตำรวจรุ่นใหม่ไฟแรงของเมืองไทย ที่เพิ่งเข้ามาทำงานและมีอุดมการณ์แรงกล้า จะว่าดีก็ดีอยู่หรอกนะสำหรับความคิดแบบนี้ แต่มันจะดีกว่าไหมล่ะ ถ้ามันเลือกทำตัวเป็นคนรักความถูกต้องกับคนอื่น ไม่ใช่เขา ไม่ใช่คนที่มันนำกำลังมาจับรถขนยาเสพติดล็อตใหญ่ ที่กำลังจะออกขายให้กับวัยรุ่นรักสนุกในประเทศไทย “ดี! พูดดีๆ ก็แล้ว เสนอเงินให้ก็แล้ว ยังไม่ยอมปล่อยให้กูของของสบายๆ ก็ต้องใช้วิธีนี้ กูขอดูหน้าแฟนมันตัวเป็นหน่อยๆ ได้ข่าวว่าแรดไม่เบา” ลูคัสพูดจบ พร้อมกับที่ใส่กระสุนลงในกระบอกปืนจนครบ ก่อนจะยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ และเดินออกจากห้องไป “มึงจับตัวใครมา!” เมื่อเดินออกมาถึงลานกว้างในโกดัง ซึ่งเป็นจุดรวมพลของของพรรคพวกเกือบร้อยชีวิต ลูคัสก็งงแทบบ้า เพราะผู้หญิงที่ถูกมัดมือพาดไว้กับพนักพิงเก้าอี้อยู่นี้ ไม่ใช่คนที่เขาต้องการตัว “ก็แฟนของไอ้ผู้กองไง... ครับ” ลูกน้องรีบตอบอย่างรวดเร็ว แต่ความมั่นใจนั้นเท่ากับศูนย์ “พวกมึงรีบมากจนตาบอดหรือไง! มึงดูรูปใหม่!” ลูคัสโยนรูปที่หยิบจากกระเป๋าเสื้อใส่หน้าลูกน้อง จะให้ดูอีกร้อยรอบ ยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่คนเดียวกับคนที่เขาต้องการตัว และสิ่งที่เขากังวลใจตอนนี้ คือผู้หญิงคนนี้จะเป็นใครก็ได้ แม้กระทั่งสายของตำรวจ สิ้นความคิดและความสงสัย เขาก็เดินไปแกะเทปกาวที่ใช้ปิดปากเธอไว้ “คุณ... ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ จับฉันมาทำไม” เธออยากจะยกมือไหว้ขอร้องเขาถ้าทำได้ ตลอดทางที่เธอถูกปิดหน้าปิดตาจนกระทั่งมาถึงที่นี่ เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านมานานเท่าไหร่ เธอไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเป็นใคร เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังจะไปที่ไหน พวกเขาเอาแต่พูดเรื่องการเค่นฆ่าและยาเสพติด “ชื่ออะไร” เขานั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ จ้องมองใบหน้าที่มีเหงื่อไหลพลั่ก และดวงตาสั่นเทาด้วยความหวาดระแวง “ชื่อ... ชื่อ...” “ชื่ออะไร!” ลูคัสตะคอกจนคนตรงหน้าหลับตาปี๋และตอบออกมาในทันใด “ชื่อแพทค่ะ ฉันชื่อแพท” “เป็นอะไรกับคนในรูป” คนที่มีอำนาจที่สุดในตอนนี้ยื่นมือไปรับรูปภาพจากลูกน้อง และแสดงให้เธอดู “...เป็น” “เป็นอะไร!” “เป็นพี่สาวค่ะ เป็นพี่สาว อย่าทำอะไรฉันนะคะ” เธอไม่ได้อยากถูกเขาตะคอกอีกครั้ง แต่จะให้ตอบยังไง ในเมื่อเธอมีศักดิ์เป็นพี่สาว แต่เป็นพี่สาวคนละแม่ และคนในรูปก็ไม่ได้นับเธอเป็นญาติมิตรเลยสักนิด “พวกมึงได้ยินแล้วใช่ไหม... มึงยังจะยืนยันว่าเป็นแฟนไอ้ผู้กองอยู่ไหม” ลูคัสลุกจากเก้าอี้และเดินไปหากลุ่มลูกน้องที่ทำงานพลาดอย่างใจเย็นที่สุด “พวกผมขอโทษครับนาย พวกผมเข้าใจผิดเพราะเห็นผู้หญิงคนนี้นัดเจอกับผู้กองทุกวันเลยครับ” “มึงเอาเหี้ยอะไรให้กิน?” ผู้เป็นเจ้านายได้ฟังความจากลูกน้องก็ไม่รู้จะเชื่อดีหรือเปล่า และสิ่งที่ดึงความสนใจเขาตอนนี้คือร่างกายของผู้หญิงคนนี้ที่นั่งตัวสั่น เหงื่อออก ขยับขาไปมาแม้จะพยายามห้ามให้มันอยู่นิ่ง “ยาปลุกเซ็กส์ครับ... พวกผมกะว่าพอนายคุยกับเธอเสร็จ ยาจะได้ออกฤทธิ์พอดี พวกผมจะได้...” “พวกมึงทำงานพลาด แล้วยังทำตัวอดอยากอีกเหรอวะ” ลูคัสสุดจะทนกับความโง่เง่าของลูกน้อง เขาหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นอย่างพิจารณา แม้ผมเพ่าจะฟูฟ่องไม่เป็นทรง หน้าตาซีดเซียวเพราะความกลัว เนื้อตัวมอมแมมจากการเดินทางมาที่นี่ แต่เธอก็ยังมีเค้าโครงความสวยสะท้อนออกมา เขาไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ลูกน้องเขาจะอยากทำอะไรต่อมิอะไรกับผู้หญิงที่ไร้ทางสู้อย่างเธอ ผู้ชายทุกคนต้องหลงใหลในรูปลักษณ์อันสวยงามของสตรีอยู่แล้ว “เอาไปที่ห้อง” เขาหันไปสั่งด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ จะไม่มีใครได้แตะต้องผู้หญิงคนนี้ จนกว่าเขาจะแน่ใจว่าเธอไม่ใช่บุคคลอันตราย และหากว่าเธอร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว เขาจะเป็นคนสนองอารมณ์ที่เธอกำลังต้องการให้เอง “ครับนาย” เหล่าลูกสมุนก้มหน้ารับคำสั่งก่อนที่เจ้านายจะเปลี่ยนใจมาลงโทษพวกเขาที่ทำงานผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย และพาเธอไปยังห้องขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ที่มีทุกอย่างพร้อมสรรพพอที่จะอยู่อาศัย เมื่อได้โอกาสอยู่ในเพียงลำพัง เธอก็ใช้เรี่ยวแรงอันน้อยนิดที่มี พาร่างตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำมาลูบใบหน้า ลำคอ และแขนของตัวเองเพื่อดับความร้อนในร่างกายที่เธอไม่คุ้นชิน มันร้อนจนไม่สามารถจะควบคุมจิตใจให้อยู่สงบๆ ได้ “ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” ลูคัสเปิดประตูเข้ามาในห้องและมองผู้หญิงที่เสื้อเปียกปอนไปด้วยน้ำ “ค่ะ... คุยเลยค่ะ” เธอกลัวจนไม่คิดจะปฏิเสธหรือขัดใจอะไรเขาแม้แต่น้อย เธอเดินตามเขาไปนั่งบนโซฟาในส่วนของห้องนั่งเล่นเล็กๆ “เธอชื่ออะไร” “แพทค่ะ” “...” “ชื่อจริงชื่อพัทธิราค่ะ” เธอรีบพูดต่อ เพราะเห็นเขามองเธอด้วยโดยไม่พูดอะไร “เธอทำงานอะไร” “ฉันเป็นเจ้าของร้านอาหารค่ะ” “อาหารแบบไหน” “อาหารไทย อิตาเลียน ญี่ปุ่น มีเครื่องดื่ม มีเบเกอรี่ มีอาหาร มี...” “อายุเท่าไหร่” “ยี่สิบหกค่ะ” เธอพูดจบก็ใช้สองมือลูบแขนตัวเอง จากที่ร้อนแทบไหม้เมื่อครู่ ทำไมตอนนี้มันหนาวจนขนลุก “ขายดีไหมที่ร้าน” “...ก็ไม่ขาดทุนค่ะ” “ก็แปลว่าขายดี... หนาวไหม” ลูคัสเห็นท่าทีของเธอก็พอจะรู้แล้วว่าเธอกำลังรู้สึกแบบไหน เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้เธอ “ไปอาบน้ำ เสื้อผ้าอยู่ในตู้ พักผ่อนให้สบาย ไม่มีอะไรต้องกังวล เธอจะได้กลับบ้านแน่นอน” เขาพูดจบก็ยื่นผ้าเช็ดตัวให้เธอก่อนจะเดินออกจากห้องไป เมื่อพัทธิราแน่ใจว่าเขาออกไปแล้ว จึงวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนเนื้อตัวตัวเปล่าเปลือย น้ำอุ่นๆ ที่ไหลลงกระทบผิวกาย ช่วยดับความหนาวเมื่อครู่ แต่เมื่อมือสัมผัสกับร่างกาย เธอกลับรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าเล็กๆ มาถูกตัว และเมื่อลูบคลำต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับฟองสบู่ก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดที่ดีเหลือเกิน “คุณ!” หญิงสาวที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับเนื้อกายของตนสะดุ้งตกใจ เมื่อชายหนุ่มคนเดียวที่เธอเริ่มคุ้นตามากที่สุดในสถานที่แปลกใหม่นี้เดินเข้ามาในห้องน้ำ พร้อมกับร่างกายที่เปลือยเปล่าไม่ต่างจากเธอ เขาไม่พูดอะไรนอกจากกระตุกยิ้มมุมปากและเดินมาโอบกอดเธอจากเดินหลัง อกกำยำของเขาแนบชิดติดกับแผ่นหลังของเธอ ก่อนจะสอดแขนเข้าไปที่ใต้รักแร้และวางมือลงบนก้อนเนื้อนุ่มกลมกลึงขนาดใหญ่กว่ามือเล็กน้อย และใช้ปลายนิ้วสะกิดปลายยอดถันที่แข็งและชี้เด่ กายสาวสะดุ้งเล็กน้อย แต่หากความตกใจที่เกิดขึ้นนั้น มันทำให้เธอรู้สึกดีเหลือเกิน “ชอบไหม...” ลูคัสถามเธอด้วยน้ำเสียงยั่วยวนชวนฟัง มือก็บีบคลึงสองเต้าอย่างเมามัน ถ้าจะให้ประเมินหน้าอกของเธอกับผู้หญิงที่เขาเคยจับ หน้าอกของเธอนั้นจัดว่าอยู่ในระดับที่ทำให้เขาพึงพอใจอย่างมาก เพราะมันไม่หย่อนยานไปตามแรงน้อมถ่วงของโลกและเด้งรับกับมือของเขาดีเหลือเกิน “หยุด...” พัทธิราเริ่มเข้าใจแล้วว่าอาการที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร เพียงแค่เขาสัมผัสเธอก็ยิ่งเสียวซ่านไปทั้งกายอย่างควบคุมไม่ได้ ต้องเป็นเพราะน้ำที่ลูกน้องของผู้ชายคนนี้เอาให้เธอดื่ม เมื่อมาถึงที่นี่แน่ๆ เธอไม่น่าเห็นแก่ความกระหาย แต่ถ้าตอนนั้นไม่ดื่ม เธออาจจะหมดเรี่ยวแรงจนไม่มีลมหายใจจนถึงตอนนี้ก็ได้ “อยากให้ฉันหยุดก็อย่าแอ่นนมให้ฉันจับ แล้วก็อย่าแอ่นก้นมาถูกับน้องชายด้วย” “หยุด... นะ” พัทธิราแทบยืนไม่ไหว เมื่อเขาหอมที่ซอกคอของเธอเบาๆ ทำไมร่างกายถึงต้องการให้เขาทำแบบนี้กับเธอทุกที่บนร่างกาย แต่ปากกลับไม่กล้าพูดแบบนั้นออกมา “ฉันจะอาบน้ำให้เธอเอง ยืนอยู่เฉยๆ ก็พอ” ลูคัสละมือจากสองเต้าและหันตัวเธอให้มาเผชิญหน้ากับเขา ก่อนจะใช้มือปัดฟองสบู่ออกจากตัวของเธอไปเรื่อยๆ จนสายตาได้เห็นทุกสัดส่วนอย่างชัดเจน อกสวยได้รูปกลมกลึงอย่างธรรมชาติ เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผาย ขาเรียวยาวไร้รอยแผล และจุดซ่อนเร้นตรงนั้น ที่ดูแต่ตาคงประเมินไม่ได้ว่าเป็นอย่างไร เมื่อสิ้นความคิดการวิเคราะห์ ลูคัสก็ใช้นิ้วกลางแทรกกลางเข้าไปในกลีบดอกไม้นั้น ก่อนจะเลื่อนนิ้วลากยาวทักทายทุกจุดเสียวเพื่อทำความรู้จัก “อย่า... ทำ...” เธอบอกเขาด้วยเสียงที่เหลือสติน้อยลงทุกที “ได้...” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เพราะภาษาพูดกับภาษากายนั้นตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง ร่างกายต้องการเขาให้เขาใกล้ชิด แต่ปากกลับบอกให้เขาหยุดทำอะไรแบบนี้ ลูคัสอุ้มเธอออกจากห้องน้ำและวางเธอลงบนเตียง เขายืนมองผู้หญิงที่ร่างกายเปลือยเปล่าอย่างพิจารณา แต่ไม่มีความคิดของความดีใดๆ เกิดขึ้น เพราะหากเขาปล่อยของสวยงามแบบนี้ให้พวกลูกน้องเขาได้เชยชม เขาคงโง่เต็มทน ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ขึ้นมาบนเตียง จับขาเรียวทั้งสองข้างแยกออกจากกัน กลีบดอกไม้ถูกแหวกออกให้เห็นภายในอย่างเต็มตา มันสวยงามเกินกว่าที่เขาคิดไว้ หากไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนผ่านเข้ามา ก็คงจะผ่านการใช้งานมาน้อยครั้ง เขาเริ่มหายใจติดๆ ขัดๆ เพราะยิ่งมองก็ยิ่งเกิดอารมณ์ร้อนรุ่มไปทั้งกาย เขาโน้มตัวไปสูดกลิ่นหอมจากสบู่ที่เขาเพิ่งล้างออกจากตัวเธอเมื่อครู่ ก่อนจะระดมจูบและสร้างรอยแดงไปทั่วทั้งเนินอก ดูดดื่มสองเต้าของคนที่นอนบิดไปมาและสองมือกำผ้าปูที่นอนเอาไว้ โดยไม่มีคำปฏิเสธใดๆ เพราะฤทธิ์ยาซึ่งกำลังทำหน้าที่ของมัน มีแต่เสียงครางที่ออกมาจากปาก ที่ช่วยกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ดีเหลือเกิน “เธอรู้จักผู้หญิงคนนั้นจริงหรือเปล่า” เขาถามพร้อมกับไล่ปลายจมูกไปตามแก้มนวล ที่ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดทำให้ดูหมองคล้ำเหมือนก่อนหน้านี้ได้ “จริง... ค่ะ” เธอตอบออกไปเหมือนโดนมนต์สะกดจากสายตาของเขาที่มองมาอย่างรอคำตอบ “เธอไม่รู้จักฉันใช่ไหม” ลูคัสพลิกตัวเธอมาไว้ด้านบน เขานอนมองหน้าผู้หญิงที่ชื่อพัทธิรา (ถ้าเขาจำไม่ผิด) และยื่นสองมือไปขยำอกอูม ตัวก็ขยับไปมา ให้เธอเคลื่อนไหวร่างกายตามจังหวะที่เขาเป็นคนกำหนด “ไม่...” พัทธิราตอบเสียงกระเส่า เพราะเวลาเดียวกันนี้เขายกตัวเธอวางไว้ที่ต้นขา ปลายหัวสีแดงระเรื่อของเขา ผ่านปากทางสวาทของเธอไปอย่างเฉียดฉิว แต่เธอไม่ได้ต้องการแบบนั้น เธออยากให้เขาเอามันเข้าไป “พรุ่งนี้ฉันจะเปิดปากเอาความจริงจากเธอ” ลูคัสไม่อยากจะสอบสวนอะไรตอนนี้แล้ว เขาพลิกร่างเธอมาไว้ด้านล่างและแยกขาเรียวออกจากกัน ก่อนจะดันลำกายที่พร้อมรอทำหน้าที่อยู่ก่อนหน้านี้เข้าไปในโพรงสวาทอย่างใจเย็น เนื่องจากมันเล็กเสียจนลำกายขนาดใหญ่ของเขานั้นเข้าไปได้อย่างลำบาก และหากใจร้อนเกินไป อาจจะเป็นเขาเองที่หมดสนุก ไม่ใช่ผู้หญิงที่นอนกัดปากอย่างยั่วยวนและส่งสายตาแสนปรารถนาในตัวเขาจนแทบทนไม่ไหว ลูคัสออกแรงที่สะโพกอย่างเป็นจังหวะ จนในที่สุดแก่นกายของเขาก็เข้าไปด้านในนั้นได้อย่างไม่ยากเย็นนัก เขาต้องขอบคุณน้ำหวานจากดอกไม้แสนสวยนี้ที่ไหลรินออกมาช่วยเขาได้เป็นอย่างดี ลูคัสมองเธออย่างผู้ชนะ และออกแรงเสพสมผู้หญิงคนนี้อย่างเพลินใจ จะจูบ จูบดูด จะหอม จะออกแรงกระแทกมากเพียงใด เธอก็ไม่ปริปากบ่น เสียงที่ออกมามีแต่ความเสน่หา กระเซ่าครางชวนฟัง จนเขาอยากจะฟังแบบนี้ทุกวัน “บอกฉันอีกทีซิว่าเธอชื่ออะไร?” เขาถามหลังปากทางรักของเธอขมิบตอดแก่นกายของเขา จนเขาแทบจะทนไม่ไหว เขาออกแรงมากกว่าเก่า เสียงกระทบกันของจุดที่เชื่อมคนสองคนเป็นคนเดียวกันดังตับๆ จนลูกน้องที่เดินผ่านไปผ่านมาได้แต่มองหน้าและยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ “แพท...” “แพท...” ลูคัสยิ้มมุมปาก ก่อนจะออกแรงล็อตสุดท้ายและดึงลำกายออก ก่อนที่มันจะปล่อยน้ำรักไว้ในตัวของผู้หญิงคนนี้ เขาต้องการเพียงความสนุกชั่วครู่ ไม่ได้อยากจะผูกพันกับใคร หรือรับผิดชอบใครในตอนนี้ “แดน... ไปสืบมา ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” ลูคัสเดินออกมาจากห้องโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเอาไว้ และยื่นกระดาษที่มีชื่อเล่นและชื่อจริงของผู้หญิงที่นอนหลับไปแล้วในห้อง “ครับ” ลูกน้องรับมันมา และยิ้มให้เจ้านาย “ยิ้มอะไรของมึง” เขาถามกลับด้วยเสียงที่แม้จะฟังดูโมโห แต่หน้าตาไม่ได้คิดจะเอาผิด เพราะลูกน้องคนนี้ เป็นลูกน้องคนสนิท เป็นคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด “ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่สงสัยว่าเสียงเงียบไปนานแล้ว แต่ทำไมนายเพิ่งออกมา” “ถ้าอยากเสือกมาก วันหลังก็ตามกูเข้าไปเลยสิ... พวกมึงด้วย” เขามองหน้าแดน รวมทั้งคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ “ขอโทษครับนาย” “ห้ามใครเข้าออกห้องนี้ ถ้าตั้งใจฟังอย่างอื่นได้ ก็ตั้งใจคำสั่งกูด้วย” “ครับนาย” เสียงรับคำสั่งดังขึ้น พร้อมๆ กับที่ลูคัสเดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง และเมื่อเจ้านายเดินพ้นไป บรรดาลูกน้องบ้างก็หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา บ้างก็แบมือรอรับเงินจากเพื่อน “กูบอกแล้วว่านายชอบ” “เออ! กูก็คิดว่านายจะนอนแล้วก็จบๆ ไปเหมือนคนอื่น แต่นี่กว่าจะออกมาก็ผ่านไปเป็นชั่วโมง” คนที่แพ้พนันต่างออกความเห็น หลังจากเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง ว่าเจ้านายของตัวเองไม่มีทางใส่ใจผู้หญิงคนไหนแน่นอน