ตอนที่ 8
1193 Words
เวลาผ่านไปถึงตีสองเธอก็เปลี่ยนชุดแล้วขับรถไปในเส้นทางเปลี่ยวที่ขึ้นชื่อเรื่องอันตรายแต่เป็นทางลัดเร็วที่สุดแล้ว ภายนอกรถคันนี้ดูเก่าแก่จะพังแหล่มิพังแหล่แต่ใครจะรู้ดีเท่ากับเธอว่าตัวเครื่องรวมถึงฟังชันต่างๆที่ติดตั้งมานั้นทันสมัยและมีราคามากในตลาดมืด
ผ่านไปสองชั่วโมงก็มาถึงเมืองที่จองห้องพักเอาไว้ก่อนจะออกเดินทางอีกหลายชั่วโมงกว่าที่จะหยุดพัก ธุระของเธอเกี่ยวพันนับความมั่นคงของตระกูลแอลและมีความลับที่ซุกซ่อนไว้ไม่ให้ใครรู้ได้อีกด้วย
กว่าจะถึงที่หมายก็ฟ้ามืดแล้ว
"เดินทางมาคนเดียวเดี๋ยวก็ได้ตายเปล่าหรอก"
"ถ้าฉันตายสักคนจะเป็นอะไรไป"
"ไหนละเงินของฉัน"
"นี่ไง ลองนับดูสิ" เธอส่งซองสีน้ำตาลที่บรรจุเงินภายในไว้ก้อนใหญ่มากก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่มให้รู้สึกสดชื่นขึ้น ใบหน้าสวยหวานทอดสายตามองบรรยากาศชั้นที่สี่สิบแสนห่างไกลบนตึกร้างนี้ด้วยความรู้สึกว่างเปล่า
คนขายข่าวเรื่องพี่ชายเป็นหนึ่งในลูกน้องปลายแถวที่บังเอิญว่าถังแตกไม่มีเงินใช้หนีจนต้องหารายได้พิเศษแบบนี้ ริมฝีปากสวยเหยียดยิ้มเล็กน้อยไม่ได้รู้สึกอะไรต่อแววตาเปร่งประกายของอีกฝ่ายที่แอบมองด้วยความหื่นกระหายและกำลังนับเงินด้วยมือสั่นเพราะไม่เคยได้สัมผัสธนบัตรเยอะขนาดนี้
เงินกับยาพิษมาคู่กันเสมอ
ตายไปพร้อมกับความโลภเถอะ!
"กะ…แก…"
"ค่าทำศพไง"
"ตายซะเถอะนัง…อ๊าก…"
เธอเอียงตัวหลบชายตัวสูงใหญ่ที่วิ่งด้วยขาที่ใกล้จะหมดแรงเข้ามาหาก่อนจะยกเท้าถีบกลางหน้าท้องจนอีกฝ่ายร่วงลงสู่เบื้องล่างพร้อมกับเงินเคลือบยาพิษโปรยปรายลงอย่างสวยงาม
ยาพิษที่เคลือบนั้นจะออกฤทธิ์เพียงยี่สิบสี่ชั่วโมงนั่นเลยทำให้ต้องรีบเอามาเพราะไม่ต้องการให้ฤทธิ์มันเสื่อมลงไปตามเวลาแต่ล่ะวินาทีที่เคลื่อนผ่าน แววตาสวยทอดมองบรรยากาศรอบๆอีกครั้งถึงได้เดินลงไปยังปล่องทางพิเศษที่ทำขึ้นใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็ถึงพื้นแล้ว
แต่ธุระของเธอยังไม่จบแค่นี้
เหนื่อยจัง!!
ในขณะเดียวกันที่เขตหนึ่งเต็มไปด้วยความมึนงงเมื่อผู้บริหารระดับสูงที่มีข่าวว่าหายตัวไปได้ปรากฏตัวขึ้นด้วยสภาพที่จัดว่าปรกติมาก ใบหน้าดุดันของทั้งคู่มีรอยช้ำเล็กน้อยเพียงเท่านั้นเองและนี่ทำให้กลุ่มคนที่ตั้งใจมาเพื่อสร้างเรื่องต้องชะลอแผนการที่วางเอาไว้แล้วแยกย้ายกันออกไปรอเวลาเหมาะสมกว่านี้
"ลาเบลละไค?"
"ยังไม่กลับมาตั้งแต่คืนก่อนแล้วครับ"
"รายงานมาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น?"
พ่อบ้านประจำโรงแรมแอลรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดแต่ก็ดีที่ยังไหวตัวทันนั่นเลยทำให้คนตายไม่ใช่คุณหนูคนสุดท้องแต่กลับเป็นสาวใช้ที่ถูกหลอกให้มาทำงานแล้วตลบหลังจนบาดเจ็บไปหลายคน
กลุ่มดาวตกต้องการตัวคุณลาเบลเพราะอะไรยังไม่มีใครรู้สักคนส่วนคนที่ถูกหมายหัวก็หายตัวไปโดยที่ไม่บอกกล่าวอะไรเลยสักคำแต่การกลับมาของนายใหญ่อย่างปลอดภัยก็น่าจะเป็นฝีมือคุณลาเบลแน่นอน
ถ้าอยู่เขตเจ็ดจริงๆไม่น่าจะรอดแบบนี้หรอก
ต้องการอะไรกันแน่?
"พี่ไคโรงั้นเหรอ?"
"ครับ ตอนนี้นั่งรออยู่ที่บาร์ด้านล่าง"
"เดี๋ยวฉันลงไป" ไม่คิดมาก่อนว่าคนที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าจะมาหาถึงที่นี่แต่เหตุมันอาจจะเพราะลาเบลหรืออยากจะถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมรับมือ เขาหยิบเสื้อผ้ามาแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดข้อความอ่านแล้วก็รู้สึกแปลกใจหน่อยๆแต่เรื่องส่วนตัวจะไม่ยุ่งเด็ดขาด
โดยเฉพาะเรื่องส่วนตัวของลาเบลยิ่งห้าม!!
ไม่อยากมีเรื่องกับน้องสาว
เขาลงจากลิฟท์ไปที่บาร์นั่งลงข้างพี่ไคโรพร้อมทั้งสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ดีกรีแรงเพื่อดับกระหาย คนที่มีใบหน้าดุดันก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยไม่ว่าจะนานขนาดไหน
"รู้ตัวไหมว่าเป็นใคร?"
"แค่ตัวเล็กๆแต่ตัวใหญ่ยังไม่รู้"
"ได้ข่าวแปลกๆที่เขตห้าไหม?"
"เขตห้า?"
"เมื่อวานตอนค่ำประมาณสองทุ่มมีคนพบศพชายกระโดดตึกตายแล้วก็มีเงินกระจายอยู่รอบๆพื้นที่อยู่หลายแสน หลังจากนั้นประมาณสี่ทุ่มกว่าๆจนถึงเช้าวันนี้ก็มีรายงายเรื่องคนตายมาเกือบสามสิบคนยังไม่รวมกับที่กำลังรักษาอยู่เกือบสิบกว่าคน ทุกอย่างมันแปลกว่าไหม?"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?"
"ทุกคนมีเงินแบบเดียวกันแล้วสายของพี่ก็รายงานมาแล้วว่าธนบัตรทุกใบเคลือบด้วยยาพิษชนิดพิเศษน่าจะเป็นการทำขึ้นมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ เหตุการณ์นี้มีคนตายหลายสิบคนแล้ววันนี้แกก็โผล่หัวกลับมาส่วนลาเบลก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย"
"ผมไม่รู้แต่ที่แน่ๆมันคงจะเกี่ยวข้องกัน"
"งั้นเหรอ?"
"จริงอยู่ที่ผมต้องไปธุระที่เขตเจ็ดแต่เรายังไปไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ ผมกับคิมหันต์ถูกรมแก๊สในรถที่เขตห้าพอตื่นขึ้นมาก็อยู่ในห้องขังแล้ว ผมกับคิมหันต์ไม่เจอใครนอกจากกล้องที่มองพวกเราตลอดเวลา จนเมื่อคืนมีลูกน้องบุกเข้ามาช่วยแล้วก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยไม่พูดไม่บอกกล่าวอะไรสักคำแล้วตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นคนของใครกันแน่ คิมหันต์ตรวจสอบฝั่งตัวเองอยู่ส่วนผมก็ตรวจสอบลูกน้องอยู่เหมือนกัน"
"เดาออกไหม?"
"ไม่ออกเลยว่าเป็นใคร"
"เรื่องกลุ่มดาวตกละ?"
"ถ้าลาเบลต้อนรับขนาดนั้นก็แสดงว่าเจ้าตัวรู้อยู่แล้วว่าจุดประสงค์คืออะไร"
"ตอนนี้ลาเบลอยู่ที่ไหน?"
"ไม่รู้สิ! ตั้งแต่กลับมาก็ยังไม่เจออะไรนอกจากข้อความที่บอกว่าไปทำธุระด่วนแค่นั้น"
"ธุระด่วนงั้นเหรอ?" น้ำเสียงครางแผ่วเบาพยายามคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับเป็นห่วงไม่รู้ว่าเกิดอะไรบ้างแต่ก็แอบหวั่นใจว่าเงินเคลือบยาพิษมาจากตระกูลแอล
เขาแอบมองท่าทีของเลโอแต่ไม่เจออะไรที่น่าสงสัยนอกจากความกังวลที่ฉายชัดในแววตายามพูดถึงลาเบลและกลุ่มดาวตก เมื่อวานก็แอบตามเธอไปสถานที่นัดแต่กลับไปเจอไคแทนซะอย่างนั้นส่วนลูกน้องคนอื่นที่ให้ตรวจสอบก็ถูกหลอกหมดทุกคน ลาเบลตั้งใจหลอกล่อส่วนตัวเธอก็หายเข้ากลีบเมฆแม้แต่สัญญาณโทรศัพท์ยังตามตัวไม่ได้เลย
ทุกอย่างถูกวางแผนมาหมดแล้ว
แม่ตัวแสบ!!
- Writer
