ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่กลับมาในตอนดึกหลังจากที่ร่วมดื่มกับพนักงานมาพอสมควร
ดวงตาคมกริบที่เริ่มจะพร่าเลือนเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์กวาดมองไปรอบห้องท่ามกลางความมืดจนไปสะดุดเข้ากับร่างเล็กที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนโซฟาหน้าห้องนอนซ้ำยังมีเสื้อเชิ้ตที่เขาสวมใส่เมื่อตอนกลางวันคลุมใบหน้าไว้อีกด้วย
“หมดฤทธิ์แล้วสินะ” เขาพึมพำออกมาเบา ๆ ในขณะที่ออกแรงโอบอุ้มร่างนั้นไปวางไว้บนเตียงในขณะที่หญิงสาวเริ่มขยับกาย ครั้นสัมผัสว่ากำลังถูกรบกวนจากการนอนที่แสนสบาย
ดวงตากลมโตที่เหมือนจะหนักอึ้งเพราะยาแก้แพ้ที่กินเข้าไปเพื่อบรรเทาอาการเมารถปรือขึ้นเล็กน้อย มองเห็นเงาที่แสนคุ้นตาท่ามกลางความมืด ความรู้สึกที่แสนคุ้นเคยก็กลับมาหาอีกครั้งหลังจากที่ห่างหายกับมันมานาน
“นี่คุณอีกแล้วเหรอ” นิ้วเรียวจรดลงบนแผงอกกว้าง ออกแรงจิ้มมันซ้ำ ๆ เพื่อพิสูจน์ว่าภาพที่เธอเห็นอยู่เบื้องหน้านั้นมันเป็นแค่จินตนา
