THE HUSBAND OF AN OBSESSED MAFIA BOSS

FIRST HURT

By: Joemar Ancheta

Chapter 2

Dahan-dahang naglapat ang kanilang mga maiinit na katawan hanggang ang kanilang mga labi ay tuluyan na ring nagdampi. Dati na silang nakapaghalikan ngunit mabilisan lang iyon noon. Hindi kagaya nito ngayon na bahagya pang nakabuka ang labi ni Alyana. Napapikit silang dalawa. Sinasamyo nila ang mabangong hininga ng bawat isa. Pinagsaluhan ang tamis ng halikan nilang iyon. Hanggang sa nararamdaman na rin ni Alyana ang dila ni Angelo at ang marahan ditong pagsipsip sa kanyang pang ibabang labi. Nagiging marahas na ang kamay nitong pumipisil sa kanyang s**o at paghaplos nito sa kanyang hita.

Natigilan siya nang maramdaman na niyang pwersahan nang ipinapasok ni Angelo ang tigas na tigas na iyon sa gitna ng kanyang mga hita. Ramdam nito ang ang may kalakihan iyon at ang malaki nitong ulo. Nasalat niya muli ito nang pigilan niyang tuluyang itong papasok sa lagusan niya.

“Angelo, huwag! Huwag!”

Ngunit hindi na nakikinig si Angelo sa kanya. Tinanggal niya ang kamay ni Alyana. Napasandal na lang si Alyana sa pader. Pilit niyang itinutulak si Angelo. Halos kalahati na sa ari ni Angelo ang nakakapasok sa masikip niyang lagusan. Nagwawala na siya. Sinampal niya nang malakas si Angelo. Hindi pa siya handa. Bata pa sila para gawin iyon.

Nahimasmasan si Angelo. Bumalik siya sa kanyang katinuan.

Mabilis na kinuha ni Alyana ang nakasabit na tuwalya. Ibinalabal niya iyon sa kanyang katawan. Kinuha niya ang kanyang mga damit na bibihisan at lumabas na nakabusangot. Hindi niya gusto ang ginawa ni Angelo sa kanya kahit pa sabihing gusto niyang maglambingan sila pero wala sa hinagap niya na pwersahang ipasok ni Angelo iyon sa kanya.

Naiwan si Angelo. Nahihiya sa kanyang pwersahang pagpasok kay Alyana. Ramdam na niya ang sikip at init ng lagusan ni Alyana at inaamin niya nabitin siya pero ang mas iniisip niya ay muntik na niyang nagalaw ang babaeng pinakamamahal niya. Paano kung mabuntis niya si Alyana? Paano pa ang buhay nila?

Mabuti na lang at nakaisip si Alyana. Siguradong galit ito sa kanya. Binilisan niyang mag-shower at lumabas na rin siya. Hindi na niya naabutan si Alyana. Ipinagtanong niya sa mga kaklase nila at sinabi nilang nagmamadali na raw siyang umuwi. Nagtatanong pa ang mga ito kung anong nangyari pero hindi na niya sila sinagot.

Naabutan niya si Alyana na naglalakad malapit na sa kanilang bahay. Lakad-takbo kasi ang ginawa ng dalaga habang si Angelo ay purong mabilis na pagtakbo para mahabol niya lang ang dalaga.

“Sandali lang,” mabilis na hinawakan ni Angelo ang braso ni Alyana. “Pag-usapan naman natin ito.”

“Ano ba! Ayaw ko munang makipag-usap. Bastos ka! Naipasok mo na kanina eh! Paano kung nabuntis ako.”

“Hindi naman ako nagpalabas eh! Pumasok lang yung kalahati. Sorry na!”

“Bastos ka! Lumayo ka sa akin at huwag na huwag mo muna akong lalapitan! Huwag na huwag mo akong kakausapin!” Itinulak siya ni Alyana.

“Nadala lang ako. Hindi ko sinasadya! Sorry na!”

“Diyan ka lang!” Pumulot na si Alyana ng bato. “Subukan mo akong sundan o lapitan ibabato ko sa’yo ‘to!”

Walang magawa si Angelo kundi ang pagmasdan na lang ang dalagang lumayo. Paikot-ikot siya. Iyon ang unang pagkakataon na nag-away sila ng kasintahan niya dahil sa kanyang kapusukan. Wala siyang magawa kundi ang umuwi na rin. Itinuloy na lang niyang inilabas ang malabnaw-labnaw niyang init sa katawan sa kanilang banyo habang iniisip niya ang naudlot na nangyari kanina sa kanila ni Alyana.

Kinabukasan, dinaanan niya pa rin si Alyana sa bahay nila pero sinabi ng Tatay niya na nauna na raw itong pumasok.

“Nag-away ba kayo ng anak ko, Gelo?” tanong ng nanay ni Alyana.

“Nagkatampuhan po pero aayusin ko ho.”

“Himala na antagal na ninyong magkaibigan eh, ngayon lang yata kayo nagkatampuhan. Baka mamaya iba na ‘yan ha? Baka hindi na lang tampuhang magkaibigan ‘yan.”

“Hindi ho, tampuhang magkaibigan lang ho,” sagot niya.

Hindi pa sila handang aminin na may namamagitan sa kanila ni Alyana. Disisyete lang kasi siya at disisais pa lang si Alyana. Usapan naman nilang maging sila pero hindi pa dapat nila iyon aaminin tutal nasanay naman na ang mga magulang ni Alyana na magkaibigan sila mula pagkabata dahil halos magkapit-bahay lang naman sila.

Naabutan ni Angelo sa paaralan si Alyana ngunit umiiwas ang dalaga. Ayaw pa rin siya nitong kausapin. Kahit anong ginagawa niyang pagpapansin, hindi talaga siya kinakausap. Panay ang iwas nito sa kanya. Pinapalayo. Hinahampas. Napapahiya na siya pero okey lang. Kahit nang uwian na, sa iba nilang mga kaklase sumama si Alyana at para siyang tanga na sumusunod lang kay Alyana. Ipinaparinig niya sa mga kaibigan nila na ayaw siyang makausap. Nalulungkot siya at nasasaktan. Napapahiya kapag sinusungitan siya ni Alyana ng harapan. Iyon ang unang pagkakataon na nag-away sila ng ganoon katagal at kagrabe. Dati oras lang at walang nakakapansin pero ngayon mukhang araw na ang bibilangin niya dahil sa kanyang ginawa.

Sa gabi, sinasadya niyang tumambay sa silong ng kanilang mangga kung saan siya nakikinig ng transistor radio habang hinihintay niya si Alyana. Baka lang puntahan siya kagaya noon. Baka lang naisip niyang hindi lang naman niya kasalanan kung bakit nangyari iyon. Saka nag-sorry na rin naman siya pero bakit parang napakatigas naman ng puso ni Alyana na hindi siya napatawad. Nang lamok na ang pumapapak sa kanya ay bumangon na. Alas-onse na rin lang naman ng gabi at tanaw niya mula sa tinatambayan niya na patay na ang gasera sa bahay nina Alyana. Wala pa kasing kuryente ng panahong iyon sa kanilang lugar kasi nasa liblib silang barangay at malayo pa ang linya ng kuryente. Hindi pa sila inaabot. Mukhang patay na rin ang gasera sa kuwarto ni Alyana. Wala na. Matatapos na naman ang gabing hindi sila nagkaayos.

Kinabukasan, inagahan na niyang gisingin ang mga kapatid niya para maaga silang makaalis. Idinaan niya si Andrew sa bahay ng lola niya kasi hindi pa ito noon nag-aaral at si Angie naman ay grade 1 noon. Kaya ihahatid na muna niya ang kapatid niya sa school nito bago siya dadaan kina Alyana. Mahirap ang buhay niyang parang ama at ina ng kanyang mga kapatid ngunit kaya niya iyon, ang hindi niya kinakaya ay ang nagkakaganito sila ng kanyang pinakamamahal na si Alyana.

Naabutan pa rin naman niya si Alyana sa bahay nila. Sabay silang nagpaalam sa mga magulang ni Alyana. Hindi ipinahalata ni Alyana sa mga magulang niya na may sama siya ng loob kay Angelo. Nang nasa daan na sila ay doon na niya pinalayo si Angelo sa kanya.

“Huwag mo na akong daanan ha? Maghiwalay na tayo! Ayaw ko na! Tigilan mo na ako!” singhal ni Alyana. Ikinagulat iyon ni Angelo. Hindi niya napaghandaan. Hindi niya inakala na doon mauuwi ang kanilang pagmamahalan.

“Sigurado ka? Gano’n mo lang ako kadaling bitiwan? Alyana naman!”

“Oo. Kaysa naman hayaan lang kitang gawin uli iyon?”

“Hindi na nga. Nagso-sorry naman na ako hindi ba? Please?” Sa tanang buhay ni Angelo, noon lang siya nakiusap.

“Basta. Tama na! Ayaw ko na! Hiwalay na tayo!” Mabilis na humakbang si Alyana palayo sa kanya.

Nakaramdam siya ng panginginig ng tuhod. Dahan-dahang umupo si Angelo paharap sa dagat. Naramdaman niyang may luhang umaagos sa kanyang pisngi. Noon lang siya umiyak sa babae. Ang huling iyak niya ay nang sabay na nalunod ang kanyang mga magulang sa laot na nangingisda. Hindi niya alam pero parehong masakit. Sobrang sakit ang sinabi ni Alyana sa kanya na wala na sila.