ตอนที่ 5 เขาคนนั้นที่ทำให้หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น(NC20)
1200 Words
‘ยัง ยังไม่เชื่อเต็มร้อย’
“งั้น งั้นคุณตอบคำถาม ฉันมาสักข้อสิ”
“ลองถามมาสิ”
“คุณบอกได้ไหม ว่าฉันมีแผลเป็นตรงไหนในร่างกายบ้าง”
ทว่าชายหนุ่มไม่ตอบด้วยวาจา แต่เขากำลังลูบไล้ฝ่ามือขึ้นไปตามเรียวขาของเธอ สอดนิ้วใหญ่เข้าไปใกล้ต้นขาของเธอ แล้วลูบคลำที่แผลเป็นนั้นเบาๆ
มันทำให้หัวใจของญาลินแทบจะหยุดเต้น ทั้งวาบหวาม ทั้งอึ้งอย่างไม่คาดฝัน
แปดปี ที่รอคอยพบหน้าเขา รอเพื่อจะเอ่ยคำว่าขอบคุณอีกครั้ง ทว่าเมื่อพบหน้า เมื่อมั่นใจว่าคือเขาคนนั้น เธอกลับสรรหาถ้อยคำที่จะเอ่ยออกมา ไม่ได้เลย
แล้วน้ำตาเธอก็ไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอไม่รู้ตัวหรอกว่าตนเองกำลังร้องไห้อยู่ เพราะการรอคอยสิ้นสุดลงแล้วนั่นเอง
และญาลินก็ไม่ได้ขัดขืนเลยเมื่อเขาจัดการยกเท้าเธอไปวางที่วางพักเท้าในตำแหน่งข้างคนขับ แล้วเขาก็รัดเข็มขัดนริภัยให้ ส่วนตัวเขาเองก็เดินอ้อมไปนั่งยังตำแหน่งคนขับ
“โทรบอกญาติของคุณนะ ว่าออกมากับเพื่อนสนิท เขาจะได้ไม่ห่วงคุณ”
ญาลินล้วงเอาโทรศัพท์เครื่องเล็กในกระเป๋ากางเกงยีนขาสั้น ก็โทรบอกน้าชบาของเธอว่า
“น้าชบาคะ พอดีเพื่อนสนิทของลินมาหาค่ะ ลินขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยววันหลังลินค่อยมาสะเดาะเคราะห์ก็ได้ค่ะ” จากนั้นก็วางสายไป
“จะพาไปดูสระบัว แต่ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีจระเข้หรอก”
‘ไม่ ตอนนี้เธอไม่ได้นึกกลัวจระเข้ แต่เธอกำลังกลัวเขาต่างหาก เขาจะพาเธอไปสานต่อเรื่องราวในความฝันหรือเปล่า แล้วทำไมเขาถึงดูแปลกๆ ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป ดูลึกลับ แล้วก็หน้าตาหล่อคมแปลกๆ และที่สำคัญ ยามใดที่เขาหันมาสบตาเธอ หัวใจของเธอก็มีอันต้องหวั่นไหวทุกครั้งไป’
ญาลินเริ่มนึกสงสัยตัวเอง ตลอดเวลาที่เธอเติบโตเป็นสาว เธอไม่เคยชายตาแลผู้ชายคนไหนเลย ไม่เคยรู้สึกพิเศษอะไรกับใครสักคน และไม่เคยใจเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ผู้ชายหน้าตาดีๆ
แต่กับเขา เธอทั้งหวาดหวั่น ทั้งหวั่นไหว แถมยังตามเขามาง่ายๆ ทั้งที่เขาไม่น่าไว้ใจสักนิดเดียว
‘นั่นเพราะคำว่าเขาคือ ผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้อย่างนั้นเหรอ’ ญาลินกำลังให้เหตุผลในการกระทำของตัวเองที่ติดตามเขามาโดยง่าย
เผลอแป๊บเดียวรถแวนสีดำคันหรู ก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าสระบัวแห่งหนึ่ง มองเข้าไปก็เห็นดอกบัวชูช่อ บานสะพรั่งเต็มสระ ดูสวยงาม สดชื่นมาก
“นี่เป็นที่ของชาวบ้าน ผมเพิ่งซื้อเอาไว้เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ตั้งใจจะลงหลักปักฐานที่นี่ แต่ว่าตอนนี้มีแค่ศาลากลางน้ำหลังนั้นซึ่งเป็นของเจ้าของคนเก่า เราเข้าไปดูดอกบัวใกล้ๆกันดีกว่านะ แดดร่มลมตกพอดีเลย”
ญาลินลงจากรถ กำลังจะเปิดประตูลง แต่ชายหนุ่มไวมาก เขาเดินมาเปิดประตูให้แล้วโน้มตัวลงอุ้มเธอขึ้นสู่วงแขน แล้วเดินลิ่วๆไปยังศาลาไม้ทรงไทยกลางสระบัว โดยไม่รู้สึกหนักสักนิด ราวกับว่าเธอเป็นปุยนุ่นอย่างไรอย่างนั้น
“วางลินลงได้แล้วค่ะ”
“ชอบจังที่แทนชื่อตัวเองแบบนี้”
เขาวางเธอลงพื้นเบาๆ แต่ก็ยังพยุงเธอไปจนถึงที่นั่งตรงราวระเบียง
“ลินยังไม่รู้จักชื่อของคุณเลย”
“เรียกผมว่าพี่ปราบ ดีกว่านะ เพราะลินอายุน้อยกว่าพี่หลายปี”
เขาบอกพลางสบตาเธอนิ่ง แต่ญาลินรู้สึกขวยเขินจึงเมินมองสายตาไปทางดอกบัวแทน
ความจริงมีหลายอย่างที่เธออยากจะถามเขา แต่ว่าไม่ถามจะดีกว่า
“ลินรู้ไหมว่าเมื่อก่อน พี่ถูกมองเหมือนตัวประหลาด ไม่มีใครกล้าคบพี่เลย และพี่ก็พาตัวเองออกจากหมู่บ้านไป เพื่อไปบวช ทว่าต่อมา พี่กลับชอบศึกษาพวกเวทมนต์คาถา แรกๆก็เพื่อป้องกันตัว เพราะพี่เห็นผีบ่อยๆ แต่ต่อมาพี่ก็ไปพบตำรามหาเสน่ห์ พี่ศึกษาและลองใช้กับผู้หญิงหลายคน”
“ที่แท้พี่ปราบก็เป็นพวกหมอผี แต่ว่าตอนนี้ชาวบ้านต่างก็รอพี่ปราบอยู่นะคะ”
“พ่อหมอที่ชาวบ้านพากันไปขอหวยน่ะ เป็นอาจารย์ของพี่เอง ส่วนพี่เป็นแค่ลูกศิษย์”
“เป็น... ลูกศิษย์”
“ใช่”
“ละ...แล้ว พี่ปราบจะใช้มนต์คาถา ทำเสน่ห์ใส่ลินหรือเปล่า”
เธอถามด้วยสีหน้าหวาดหวั่น จนชายหนุ่มรู้สึกได้ เขายิ้ม แล้วเดินมาจับราวระเบียงทั้งสองข้าง โดยกักขังร่างเล็กของเธอเอาไว้ในวงแขน แล้วโน้มหน้าลงมาใกล้
“แล้วลินคิดว่า พี่ควรทำเสน่ห์ใส่ผู้หญิงที่ไม่เคยหวั่นไหวกับชายใดมาก่อนอย่างลินหรือเปล่าล่ะ”
“มะ...ไม่ค่ะ ลินกลัว”
“กลัวพี่ หรือว่ากลัวมนต์คาถา”
‘ตอนนี้ เธอกลัวทั้งสองอย่างเลย ว่าแต่เขาได้ใช้มนต์เสน่ห์กับเธอหรือยังนะ หรือว่าใช้ไปแล้ว เธอถึงตามเขามาง่ายๆแบบนี้’
ขณะที่คิด ใบหน้าหล่อคมก็โน้มต่ำลงมา เอียงทำองศาเหมือนกำลังจะจูบเธออยู่ร่อมร่อ โดยที่หญิงสาวก็เอียงหน้าหนี แต่จะหนีไปไหนได้ เมื่อเขากักกันร่างเธอเอาไว้ทุกทิศทางแบบนี้
เขาอยู่ใกล้มาก จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่ริรดพวงแก้มเธออยู่ และได้กลิ่นโคโลญจ์อ่อนๆจากกายเขา ก็ทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว
แล้วเธอก็แทบลืมหายใจทีเดียว เมื่อริมฝีปากอุ่นจัดของเขาประกบลงมา บดเคล้าริมฝีปากเล็ก จุมพิตเธอเบาๆ อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อ้อยอิ่งแสนหวาน
ญาลินรู้สึกซาบซ่าน จนขนอ่อนลุกเกลียวไปทั่วสรรพางค์กาย
‘จูบนี้เหมือนในความฝันไม่มีผิด ละ...แล้ว เขาจะทำมากกว่าจูบไหม เขาจะ...คุกคามเธอเหมือนในความฝันหรือเปล่า มะ....ไม่เอาหรอก เธอกลัว....’
เพราะในฝันเขาช่างใหญ่โต เขารุนแรงกับเธอ เข้าขั้นซาดิสต์ ป่าเถื่อน แม้ว่าเธอจะร้องประท้วงยังไง เขาก็ไม่ฟัง เขายังคงประสานร่างกับเธออย่างเร่าร้อน และเธอก็แทบจะต้านทานไม่ไหว ขณะที่เขาออกแรงโหมโรงเธอหนักขึ้นจนร่างของเธอสะท้านสะเทือน ทั้งตื่นตระหนก ขอให้เขาหยุด แต่เขาก็ไม่หยุด เขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกหวาดกลัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยอาการขวัญผวาทุกครั้ง
แล้วตอนนี้ ที่ไม่ใช่ความฝัน เขากำลังเริ่มต้น ‘จูบ’ เธออย่างดูดดื่มไม่ต่างกัน แล้วเขาจะ...
ญาลินใจเต้นกระหน่ำ เหมือนหนูน้อยที่ตัวสั่นอยู่ในกรงเล็บของพญาราชสีห์ แล้วเธอจะรอดไหม
- Writer
