Chapter 3
2031 Words
(ขอบคุณค่ะ พี่ทำอะไรอยู่คะ?)
(อยู่ร้านเหล้า)
(ไหนคะ ถ่ายรูปให้ดูหน่อย)ฟาริน
(รูปภาพ)
ลีวายกดถ่ายจากกล้องของไลน์ เป็นภาพของเขาที่ใส่ชุดดำทั้งชุดพร้อมหมวกแกล็บ ข้างหลังเป็นร้านเหล้าจริงๆ
(เมาหรือเปล่าคะ)
(ไม่ได้เมา เพิ่งมา)
(งั้นรินไม่กวนแล้ว ขอไปถ่ายรูปก่อน)
(ตามสบายครับ)
ลีวายกดขำก่อนล้อคมือถือแล้วเก็บมันใส่กระเป๋า แต่โฟเพื่อนสนิทที่ตาดีเห็นจอมือถือเครื่องที่ลีวายถือเป็นรุปผู้หญิงจึงเอ่ยขึ้น
"ไอ้วาย มือตั้งรูปใครเป็นภาพจอมือถือวะ?"โฟเอ่ย
"รูปฟาริน"
"เฮ้ย จริงจัง"โฟเอ่ย
"นี่มือถือฟาริน ไม่ใช่มือถือกู หยิบสลับกัน"
"อ่อ กูก็ตกใจ นึกว่าวันเดียวจะรวบน้องฟารินแล้ว มันไม่ใช่ตัวตนมึงนะเนี้ย ไอ้ลีวายตายด้าน เสือซ่อนเล็บ"โฟเอ่ย
"อยากแดกเหล้าหรือแดกลำแข้งกู?"
ทางด้านฟารินที่มากินข้าวกับพ่อแม่โดยที่ไม่มีน้องชายมาด้วยเพราะวันนี้เขาไปงานวันเกิดเพื่อน ในระหว่างมืออาหาร ฟีนผู้เป็นพ่อก็เอ่ยขึ้น
"ทำไมวันนี้หนูเอามินิขับไปเรียนครับ"ฟีนเอ่ย
"หนู..หนูแค่อยากเป็นนักศึกษาปกติทั่วไปแบบเพื่อนๆเฉยๆค่ะ"ฟารินเอ่ย
"ครับ?"ฟีนเอ่ย
"พ่อก็รู้ว่าสังคมสมัยนี้คบคนที่ฐานะหน้าตาอะไรพวกนี้ อีกอย่างถ้าหนูจะมีแฟน หนูก็อยากให้เขาชอบหนูเพราะหนูคือฟาริน ไม่ใช่ลูกสาวบ้านรวยเพราะหวังสมบัติพ่อกับแม่หนู"ฟารินเอ่ย
"หนูจะมีแฟนแล้วเหรอฟาริน"ฟีนเอ่ยอย่างตกใจ
"ยังไม่มีค่ะพ่อ"
"ลูกโตแล้วนะคะพี่ฟีน"เอมิลี่เอ่ย
"ไม่ได้ดิ พี่ต้องเห็นก่อนว่าแฟนลูกเป็นยังไง จะมีต้องรีบพามาให้พ่อรู้จักก่อนนะครับ"ฟีนเอ่ย
"พี่ก็มองลูกเป็นยัยหนูน้อยฟารินตลอดไม่ได้นะคะ ลูกโตแล้ว ลูกต้องมีสิทธิ์เลือกคนที่ลูกรักนะคะพี่ฟีน"เอมิลี่เอ่ย
"พี่ก็ไม่ได้ว่านี่ครับ พี่อแค่ขอเจอก่อน"
"พี่เจอก่อนก็บ้านแตกซิคะ ทำไมเอมจะไม่รู้ พี่น่ะหวงลุกจะตายไป"เอมิลี่เอ่ย
"สัญญากับพ่อนะว่าต้องพามา เข้าใจมั้ยครับ"ฟีนเอ่ยย้ำจนฟารินเริ่มหวั่นๆ
หลังจากกลับมาถึงบ้าน ฟารินก็ไลน์ไปหาลีวายในเวลาเกือบสี่ทุ่ม ไม่นานเขาก็ตอบกลับมา
(พี่ลีวาย กลับบ้านยังคะ)
(ยังครับ ยังอยู่ร้านเหล้า)
(รินจะเอามือถือไปคืน พี่อยู่ร้านไหนส่งโลเคชั่นมาให้รินหน่อยค่ะ)
(ไม่ต้องมาหรอก พรุ่งนี้ก็ได้)ลีวาย
(ส่งมาเถอะค่ะ รินแวะไปแล้วจะกลับเลย)
(ก็ได้ครับ ทำไมเถียงแล้วไม่ชนะ) ลีวาย
ฟารินขับรถออกจากบ้านโดยที่บอกผู้เป็นพ่อว่าจะไปนอนที่คอนโด แม้จะถูกบ่นแต่ฟีนก็ตามใจฟารินเสมอ เธอมาจนถึงสถานที่ ที่ปักหมุดจากลีวาย ก่อนเดินลงจากรถแล้วมองชื่อร้าน
"ร้าน มอมเหล้า โห ชื่อร้านน่ากลัวมาก" ฟารินเอ่ยก่อนจะกดมือถือยุกยิกๆส่งไลน์หาลีวายว่าเธออยู่หน้าร้าน
ทางด้านลีวายที่ได้รับข้อความ ก็กดเปิดมือถือขึ้น เขาอ่านแล้วรู้ว่าฟารินมาถึงหน้าร้าน จึงลุกขึ้นก่อนเอ่ยกับเพื่อนร่วมโต๊ะ
"เดี๋ยวกูมานะ"ลีวาย
"ไปไหนวะ?"
"เอามือถือไปให้ฟาริน น้องรออยู่หน้าร้าน" พูดจบลีวายก็เดินออกจากโต๊ะไป
ไม่นาน ฟารินก็เห็นลีวายในชุดสีดำสนิททั้งตัวเดินออกจากร้านมาพร้อมกับยังใส่หมวกแกล็บอยู่ เขาเดินตรงมาหาเธอทันที ตอนนี้ลีวายเหมือนเป็นอีกลุคที่ต่างจากลุคชุดนักศึกษานิดหน่อย
"รอนานมั้ย"ลีวายเอ่ย
"ไม่นานค่ะ นี่ค่ะมือถือพี่" ฟารินเอ่ยก่อนส่งมือถือให้เขา
"นี่ครับ" ทั้งคู่ส่งมือถือแลกกัน
"ไอ้วาย"
เสียงเรียกของโฟดังขึ้น ทำเอาทั้งคู่หันกลับไปมอง นอกจากโฟยังมีผู้ชายอีกสองคนที่เดินตามออกมาด้วย
"ออกมากันทำไม"ลีวายเอ่ย
"น้องสาวคนสวยนี่ใครไอ้วาย มึงมีแฟนใหม่แล้วเหรอ"เพื่อนคนนึงของลีวายเอ่ย
"นี่น้องรหัสกู"
"พี่ชื่อเติ้ง นี่ไอ้ตั้มครับ ชื่อน้องอะไรครับ"เติ้งเอ่ย
"ฟารินค่ะ"
"ไหนๆก็มาแล้ว ไปนั่งดื่มด้วยกันก่อนมั้ยครับ พวกพี่ไม่น่ากลัวนะ"เติ้งเอ่ย
"พวกมึงหยุดเลย นี่มายังไง นั่งรถมาหรือขับรถมา"ลีวายพยาบามกันเพื่อนออกเพื่อให้ฟารินกลับ
"รินขับรถมาค่ะ"
"เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่รถ พวกมึงเข้าร้านไปก่อนเลย"ลีวายเอ่ย
"อย่าหวงกางดิครับเพื่อน น้องฟาริน เชิญครับ"ตั้มเอ่ย
"มึงก็อยู่ ไม่เป็นไรหรอก ไอ้สองคนนี้มันไม่เคยมีประวัติสักหน่อย"โฟเอ่ย
"งั้นรินนั่งแปปนึงก็ได้ค่ะ เดี๋ยวค่อยกลับ"
ลีวายกรอกตามองบนก่อนถอนหายใจแล้วเดินคุมหลังฟารินเข้าไปในร้าน ที่นี่ไม่ใช่ผับ จึงค่อนข้างสว่าง เพราะมันเป็นร้านนั่งดื่ม ดนตรีสบายๆ และร้านเปิดโล่งมาก
"พวกมึงสามคน กลับแล้วเจอแข้งกูแน่"ลีวายเอ่ย
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ลีวาย รินไม่ได้กลัวสักหน่อย ขอค็อกเทลสักแก้วได้มั้ยคะ" ฟารินเอ่ย
"ขอโค้กครับ"ลีวายเอ่ยสั่งแทนฟารินที่จะดื่มค็อกเทล แต่ลีวายกลับสั่งโค้กให้เธอ
"อ้าว"
"ขับรถมาจะดื่มทำไม"ลีวาย
"เบาหน่อยไอ้เสือ"โฟเอ่ย
"เดี๋ยวกูมา ไปเป่าควันแปป มึงเอามั้ยไอ้วาย" ตั้มเอ่ยพรางยกซองบุหรี่ให้ลีวาย
"มึงเอาเลย" ตั้มเดินออกไปก่อนที่ฟารินจะหันกลับมาหาลีวายแล้วเอ่ยถามขึ้น
"พี่สูบบุหรี่ด้วยเหรอคะ?"
"นานๆที ไม่ได้ติด สูบได้ แต่ก็ไม่ได้อยากถ้าไม่มี"ลีวายเอ่ย
"เดี๋ยวปอดดำหมดค่ะ"
"ก็ไม่สูบนี่ไงครับ"ลีวายเอ่ย
"สาบานว่านี่น้องรหัสมึงจริงไอ้วาย?"เติ้งเอ่ย
"ก็เออดิ"
"เออ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้า ไปดื่มต่อที่ห้องมึงนะ"โฟเอ่ย
"ทำไมต้องห้องกู?"ลีวายเอ่ย
"กูอยู่บ้าน มึงจะไปกินบ้านกูมั้ย แม่กูได้เขวี้ยงฝาหม้อใส่อีก"โฟเอ่ย
"ไอ้สัส ไม่เอาหรอก ครั้งก่อนฝาหม้อเฉียวหัวกูด้วย"เติ้งเอ่ย
"ห้องมึงเหมาะสุด จบครับ 5 ทุ่มเคลื่อนพลย้ายฐานทัพ"โฟเอ่ย
"นี่โค้กครับ"
ลีวายวางแก้วโค้กน้ำแข็งให้ฟารินในขณะที่พนักงานเพิ่งเอามาเสิร์ฟ แต่ฟารินที่ขี้เล่นก็แอบมองหน้าโฟที่กำลังขำ เธอแอบรินเหล้าใส่แก้วตัวเองในขณะที่ลีวายไม่เห็นแล้วขำคิกคัก
สนุกตอนแรก สักพักก็เริ่มออกอาการว่ากำลังเมา เธอนั่งไม่ตรงก่อนที่จะเริ่มซบลงกับไหล่ของลีวายที่นั่งข้างๆ
"ฟาริน"
"เมาแล้วอ่ะ..ไม่ควรเลย งืออออ"
"เมา? เมาอะไร?"
ลีวายยกแก้วโค้กของฟารินขึ้นดม ก่อนจิบเข้าปาก พบว่ามันขม มีกลิ่นเหล้า ในแก้วนี้คือเหล้าผสมโค้ก ทันทีที่รู้ ลีวายสาดสายตามองเพื่อนร่วมโต๊ะทันที แต่ทุกคนนั่งห่างเข้ากับฟารินหมด
"เฮ้อ..หาเรื่องแล้วมั้ยวะ"ลีวายเอ่ยพรางมองฟาริน
ทั้ง5คนเดินออกมานอกร้านพร้อมกับลีวายที่ประครองฟารินที่เดินไม่ตรงออกมา แน่นอนว่าสภาพนี้เธอขับรถไม่ได้แน่
"ไอ้วาย มึงเปิดกระเป๋าน้องฟารินดิ ว่ากุญแจรถอยู่ไหน"โฟเอ่ยในขระที่ลีวายถอนหายใจเพราะไม่อยากค้นของๆฟาริน แต่ก็หยิบสมาร์ทคีย์ยี่ห้อหรูขึ้นมา
"โห นี่บ้านรวยขนาดไหนวะเนี้ย"เติ้งเอ่ย
"มึงกดดิไอ้วาย คันไหน"
เมื่อลีวายกดปลดสัญญานล็อค รถหรูที่จอดมุมสุดก็มีไฟกระพริบ สุดท้ายลีวายต้องเป็นคนขับ ให้ฟารินนั่งเบาะหน้า ส่วนสามคนต้องอยู่ด้านหลังซึ่งค่อนข้างแคบเพราะรถเป็นแบบคูเป้สองประตู
"เอาไงดีวะเนี้ย"ลีวายเอ่ยพรางมองฟารินที่นอนหลับที่เบาะข้างๆ
"ไปห้องมึงก่อน ตอนนี้กูสามคนจะได้เสียเป็นผัวเมียแล้วเนี้ย"โฟเอ่ย
สุดท้ายลีวายก็ขับรถฟารินมาที่คอนโดของตัวเอง เขาพาเธอขึ้นไปข้างบนพร้อมกับเพื่อนๆ เมื่อไปถึง เขาพาเธอเข้าไปนอนในห้องนอนซึ่งมีห้องเดียว
"พวกกูนอนโซฟาแหละ"โฟเอ่ย
"เออไง จะนั่งกินก็นั่งไป ห้ามใครเดินเข้าห้องนอนกูเด้ดขาด เข้าใจมั้ย"ลีวายเอ่ยในขณะที่ยืนท้าวเอวบอกเพื่อนๆ
"ครับเพื่อน ไม่เข้าครับ แล้วมึงละนอนไหน"เติ้งเอ่ย
"ก็นอนกับพวกมึงไง"
ลีวายเดินเข้าห้อง ก่อนค่อยๆกระชับผ้าห่มให้ฟาริน ก่อนปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องนอนแล้วปิดประตู ชายหนุ่มนั่งลงดื่มกับเพื่อนต่อ ก่อนที่จะคอยมองเป็นระยะๆว่ามีใครแอบเข้าไปในห้องนอนหรือไม่ หรือฟารินเดินออกมามั้ย
"จะว่าไปน้องฟารินที่น่ารักมากเลยนะ ไม่ลองจีบสักหน่อยวะ"ตั้มเอ่ย
"บอกใคร บอกกู?"ลีวาย
"ก็มึงไง หรือให้ไอ้โฟจีบ"ตั้มเอ่ย
"อย่าเสือกเรื่องกูเยอะ จะดื่มก็ดื่มไป เดี๋ยวไล่แม่งกลับหมดเลย"ลีวายเอ่ย
"ของขาดดิ จะแอบเข้าไปนอนกับน้องฟารินดิมึงน่ะ"เติ้งเอ่ย
"กูไม่ได้มีความคิดอุบาทเหมือนพวกมึงหรอก"ลีวาย
"ให้มันจริง อย่าให้กูเห็นนะว่าแอบเข้าไป กูไม่เมานะบอกก่อน"เติ้งเอ่ย
"กูจะคอยดู"ลีวายเอ่ยพรางกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก เติ้งกับตั้มเป็นเพื่อนต่างคณะที่คบกันมาพร้อมโฟทั้งหมดสี่คนตั้งแต่เรียนมัธยม ทำให้แม้เรียนต่างคณะกันก็ยังคงสนิทและนัดเจอกันอยู่บ่อยๆ
"ไอ้วาย กูถามจริงๆ สมมตินะ ว่าน้องฟารินไม่มีแฟน แล้วน้องก็ชอบมึง มึงจะจีบน้องมั้ย"เติ้งเอ่ย
"ทำไมถาม?"
"ไม่รู้ดิ กูเห็นมึงมองน้องมันแปลกๆ"เติ้งเอ่ย
"ไม่รู้ซิ"ลีวายตอบตรงๆ นี่เขาเพิ่งเจอฟารินได้วันเดียว แต่กลับสนิทกันไวขนาดนี้ ทั้งๆที่เขาไม่ได้มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีอะไรแม้แต่น้อย แต่อาจจะเป็นฟารินที่ดูเป็นธรรมชาติเข้ากัยคนง่ายมาอยู่ใกล้ๆเข้ามากกว่า
"คือถ้ามีโอกาสก็จะจีบ"
"ก็กูบอกไม่รู้ มันก็แค่เรื่องสมมติไม่ใช่หรือไง"ลีวายเอ่ย
"ไอ้เวร"
ทั้งหมดนั่งคุยกันไป ดื่มไป โดยที่ในห้องนอนของลีวายมีฟารินนอนหลับสนิทอยู่ที่นั่น ไม่นานหนุ่มๆก็เริ่มพากันเมาไม่น้อย โดยเฉพาะโฟ ที่เมากลิ้งลงนอนกองกับพื้นเรียบร้อย
"ไอ้วาย บุหรี่มั้ย"เติ้งเอ่ยพรางยื่นบุหรี่ให้ลีวานที่ยืนอยู่ข้างๆตรงระเบียง
"ไม่อยากว่ะ"ลีวายเอ่ย
"อะไรวะ แค่น้องฟารินบอกเดี๋ยวปอดดำแค่นี้ มึงเลิกสูบเลย?"
"ปกติกูก็ไม่ได้ติด"
"เออๆ คณะมึงไปรับน้องที่ไหนวะ"เติ้งเอ่ย
"ชุมพร"
"ของกูไปเชียงราย ไอ้ห่าคนละฝั่งเลย"
"ไอ้โฟนู่นตัวต้นคิด"
"แล้วกับลูกแพรละวะ ยังไงกัน สรุปเลิกกันแล้ว?"เติ้งเอ่ย
"อืม"
"ไม่เห็นเศร้านี่หว่า"
"หึ"
ลีวายที่เดินเก็บแก้วเหล้าเพราะเป็นเจ้าของห้องและเป็นคนเดียวที่เมาน้อยสุด เขาเก็บแก้ว เก็บจาน ขวดเหล้าจนเสร็จ หันมาสภาพเพื่อนทั้งสามที่นอนเกลื่อนเหมือนซากศพที่สงครามเพิ่งจบไม่มีผิด
- Writer
