มนินพัทธ์รีบเดินออกจากห้องของเขาอย่างรวดเร็ว สายตามองตามหลังร่างสูงที่รีบเดินตรงไปกดประตูลิฟต์ให้เปิดออกก่อนแทรกตัวเข้าไปด้านใน รอให้คนที่เดินตามมาเข้าไปด้านในเสร็จก็กดปิดประลิฟต์ทันที บรรยากาศในลิฟต์เงียบสนิท ไม่มีใครพูดอะไรจนกระทั่งลิฟต์เคลื่อนตัวลงมาหยุดที่ชั้นล่างสุด ทันทีที่เห็นร่างสูงเดินออกไปมนินพัทธ์ที่เพิ่งนึกอะไรออกก็รีบเดินตามออกไปทันที
“น้องชื่ออะไรคะ”
น้อง? สรรพนามเรียกที่เปลี่ยนไปทำให้ร่างสูงมองใบหน้าใสเกลี้ยงเกลาใต้กรอบแว่นสายตาอยู่ครู่หนึ่ง เรียกน้องก็ถูกต้องแล้วถ้าให้เดาเธอคงอายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี ริมฝีปากหยักสวยเอ่ยบอก
“จิน”
“พี่ชื่อมิวนะ ขอเบอร์โทรหน่อยได้ไหมเดี๋ยวตอนเอาเสื้อผ้าไปคืนจะได้โทรบอกก่อน”
“ฝากของไว้กับพนักงานที่คอนโดก็ได้”
“ขอเบอร์ได้ไหม”
“พูดไม่รู้เรื่องเหรอไง”
“…”
ยัยนี่หูหนวกหรือไง เขาเพิ่งบอกให้ฝากพนักงานของคอนโดไว้ก็ได้
จินตภัทรตวัดสายตาขึ้นมองห
