ตอนที่ 6 สนามอารมณ์
1648 Words
ก็อก ก๊อก
เรต้าชะงัก สาวเท้ามาเปิดประตูห้องนอน เห็นคนงานชาย ยืนอยู่ด้านหน้า เธอคุ้นหน้าดี เพราะเขาเป็นคนรับใช้ของนายท่าน หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมาในทันที
“มีอะไรคะพี่ดีออน”
“นายท่านให้มาตามน่ะ”
“ตอนนี้เหรอคะ!” เธอร้องถาม น้ำเสียงตื่นเต้นระคนดีใจ
“ใช่!”
รีบแทรกตัวออกมา รอยยิ้มแต่งแต้มใบหน้า ดีออนจ้องมอง เบือนหน้าหนีแล้วระบายลมหายใจ สาวเท้านำหญิงสาว ที่เจ้านายให้มาตามตัวยามวิกาลเช่นนี้ เรต้ามาหยุดยืนหน้าห้อง ดีออนเคาะประตูแล้วเปิด เรต้าก้าวเข้าด้านในพร้อมกับดีออน เธอเหลือบมองอีกฝ่ายเล็กน้อย เห็นเขากำลังนั่งอยู่หน้าจอคอม บนเตียงนอน ในลักษณะสวมชุดคลุม เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอด เลยไปจนเกือบถึงหน้าท้องแบนราบ
ผิวแก้มคนมองแดงปลั่ง รู้สึกขัดเขิน เมื่อนึกถึงค่ำคืนอันแสนเร้าร้อนระหว่างกัน ในช่วงเวลาเกือบปีที่ผ่านมา ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่า ท่านดีทริสจะเรียกพบในวันนี้ สุดท้ายแล้ว คุณเซเนีย ก็คงคาดการณ์ผิด เพราะต่อให้เธอคนนั้นจะขึ้นมาเป็นนายหญิง นายท่านก็ไม่มีทางทอดทิ้งเธอแน่นอน ดีทริสวางมือจากคอมพิวเตอร์ แล้วลงจากเตียง มาหย่อนกายตรงโซฟา เรต้าอดสงสัยไม่ได้ เหตุใดเขาถึงไม่ให้ดีออนออกจากห้องนี้ไป
“นั่งลงก่อนสิเรต้า”
เรต้าชะงัก สีหน้าท่าทางนายท่าน ไม่ได้แสดงออกถึงความต้องการ เรื่องแบบนั้นเลย
“ค่ะ” เธอรับคำ แล้วหย่อนกายลงตรงข้าม
“ฉันให้เธอไปรับใช้คุณเซเนีย เป็นยังไงบ้าง”
เรต้าชะงัก “ก็ดีค่ะ คุณเซเนียใจดีกับฉันมาก”
“ฉันไม่ได้ถามถึงเรื่องนั้น ฉันหมายถึง เธอพูดอะไรบ้าง ทำอะไรบ้าง ระหว่างที่ฉันให้เธอไปดูแล”
สีหน้าคนถูกถามเผือดลง นี่ท่านดีทริส เรียกมาเพราะต้องการถาม เรื่องนี้น่ะเหรอ ไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น
“คุณเซเนียบอกว่า ไม่อยากแต่งงานกับคุณท่านค่ะ อยากไปจากที่นี่ และบอกว่า คุณท่านได้สัญญาว่า ถ้าคุณเซเนียแต่งงานกับคุณท่านแล้ว จะไม่มีคนอื่นนอกจากคุณเซเนีย และผู้หญิงที่อยู่ในปกครองของคุณท่าน ต้องออกไปจากที่นี่ทั้งหมดค่ะ!” เธออยากรู้ความจริงในข้อนี้ ท่านดีทริส เป็นคนเอ่ยปากเรื่องนี้จริงไม่
สีหน้าคนฟังเรียบนิ่ง แววตาวูบไหว จนถึงตอนนี้ เซเนียก็ยังต้องการไปจากเขาอยู่ดี เรต้ากำมือแน่น กัดริมฝีปาก อย่างไรเสีย ก็อยากรู้ว่านายท่านคิดเห็นเช่นไร
“ท่านดีทริส จะทำเหมือนที่คุณเซเนียบอก จริง ๆ เหรอคะ!” เธอโพลงออกมา ทำเอาดีออนชะงัก คนถูกถามช้อนสายตามอง แววตาเยือกเย็น
“ใช่!”
“ทำไมคะ?” เธอย้อนถาม น้ำเสียงสั่น
ดีทริสขมวดคิ้ว เห็นสีหน้าแววตา ของสาวใช้แล้ว รู้สึกว่าตนเองคิดผิด ที่ให้เธอคนนี้ขึ้นเตียง ทำหน้าที่ยามค่ำคืน
“ทำไมถึงย้อนถามฉัน หรือเธอต้องการอยู่ที่นี่ ในฐานะสาวใช้เหมือนเดิม โดยไม่มีเรื่องอื่นเกี่ยวข้อง”
เรต้ากัดริมฝีปาก “ฉันไม่มีโอกาส ดูแลคุณท่านเหมือนเดิมเลยเหรอคะ ฉันไม่เรียกร้องอะไรเลยค่ะ ขอแค่ยังรับใช้คุณท่าน!”
ชายหนุ่มสาวเท้าหย่อนกายเคียงข้าง เรต้าชะงักยิ้มกว้าง ผิวแก้มแดง มือจับไหล่บางแล้วบีบเบา ๆ
“เธอมีโอกาส ได้เจอผู้ชายอีกมาก อย่าจมอยู่กับฉันเลยเรต้า ถ้าเธอยังรับใช้ฉันอยู่แบบนี้ เธอจะไม่มีวัน ได้เป็นอื่นนอกจากสาวใช้ที่นี่หรอกนะ”
“แต่ฉันยินดีค่ะ!”
เขาส่ายหน้า “เรต้าไม่ว่าเธอยอมหรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่การตัดสินของฉัน เพราะหลังจากฉันแต่งงานกับเซเนียแล้ว ฉันจะปล่อยให้เซเนีย จัดการเรื่องภายในคฤหาสน์ทั้งหมด ส่วนเซเนีย ต้องการให้เธออยู่หรือไปนั้น ฉันคงตอบไม่ได้”
ร่างกายสั่นเท้า ช้อนสายตามอง คนที่ตัวเองรักแววตาปวดร้าว เธอไม่อยากไปจากที่นี่ อยากอยู่เคียงข้างชายคนนี้ ไปตลอด
“ฉันรักคุณท่านค่ะ ฉันถึงอยากอยู่ที่นี่ต่อ!” เธอโพลงออกมา
เขาส่ายหน้า หัวเราะในลำคอ
“สำหรับเรา ไม่มีคำว่าความรักหรอกเรต้า ที่ฉันให้เธอขึ้นเตียง มันเป็นเพราะหน้าตาเธอพอใช้ได้ แล้วตอนนั้น ฉันก็อยากเรื่องแบบนั้น แค่นั้นเอง”
คนฟังดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าปวดร้าว พยายามเก็บซ่อนมันเอาไว้ น่าจะรู้ว่าเป็นแบบนี้ เธอคาดหวังอะไร
“ถึงคุณท่าน ไม่ได้รักเอ็นดูเรต้า ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเรต้า รักท่าน”
“เธอจะคิดแบบนั้น ฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่ขอบอกไว้อย่างหนึ่ง มันจะทำให้เธออยู่ที่นี่ยากขึ้นไปอีก เพราะตอนนี้ สำหรับฉันแล้ว ไม่มีใครสำคัญมากกว่าเซเนีย!”
เขาลุกยืน สาวเท้าไปยังหน้าต่าง แล้วหันกลับมาทอดสาวตามอง
“กลับไปได้แล้วล่ะ ถ้ามีเรื่องอะไร ฉันจะเรียกถามอีกที”
เรต้าลุกยืน ก้มศีรษะ แล้วสาวเท้าออกจากห้อง แววตาหม่น น้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาด ดีออนหยุดยืนด้านหลัง แล้วบีบไหล่เบา ๆ
“เธอรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอเรต้า ว่ามันเป็นแบบนี้” ดีออนบอกเสียงเบา
“ถึงรู้ เรต้าก็รับไม่ได้ค่ะ มันเจ็บมากเลยพี่ดีออน!”
ดีออนถอนหายใจออกมา แล้วรั้งให้ก้าวตาม เพราะไม่อยากให้นายท่านได้ยินเสียง หยุดยืนหน้าห้องพัก ดีออนทอดสายตามอง แล้วลูบศีรษะแผ่วเบา
“เข้าไปพักผ่อน แล้วคิดให้ดี ว่าจะเอายังไงต่อไป ดีกว่านะ”
“ฉันอยากอยู่ที่นี่”
“เรื่องจะเป็นไงต่อไป เรต้าจะได้อยู่ที่นี่หรือเปล่า พี่ไม่รู้หรอกนะ”
มือหนาถูกดึงมากุมไว้ “พี่ขอร้องท่านดีทริสให้หน่อยได้ไหม!”
เขาคลี่ยิ้ม สีหน้าเห็นใจ “เอาไว้พี่จะลองคุยดู”
“จริงเหรอคะ!”
“จริงสิ”
เรต้ายอมปล่อยมือ กลับเข้าห้องตนเอง ดีออนระบายลมหายใจ เพราะรู้ดีว่า ไม่มีทางที่ท่านดีทริส จะยอมกลับคำแน่นอน เรต้าคงต้องเจ็บปวด
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตู แล้วเปิดออก เรต้าก้าวเข้าด้านใน เห็นเจ้านายสาว กำลังลุกจากเตียง เธอรีบเตรียมน้ำสำหรับอาบ เซเนียเหลือบมอง ยกยิ้มมุมปาก
“น้ำได้แล้วค่ะคุณเซเนีย” เรต้าบอกเสียงเบา
เซเนียเข้าห้องน้ำ แล้วปลดเสื้อผ้า ลงแช่ในอ่างอาบน้ำ กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ลอยคลุ้ง
“ไปรอด้านนอกก่อนเรต้า ฉันจัดการเอง”
“ค่ะคุณเซเนีย”
อาบน้ำเรียบร้อย ออกมาด้านนอก นั่งตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง โดยมีสาวใช้คอยปรนนิบัติ สีหน้าของเรต้าทำเอาคนมองยกยิ้ม สีหน้าพึงพอใจ ดูท่าคงเกิดเรื่องอะไรบางอย่าง เซเนียหยิบน้ำหอมมาขวดหนึ่ง
“รับไปสิ ฉันให้เธอ” หญิงสาวบอก แล้วหันมองสาวใช้
“ฉันไม่กล้ารับไว้หรอกค่ะ!”
“ทำไมล่ะ นี่มันของฉัน ฉันให้เธอจะเป็นไรไป”
“ฉันไม่กล้าใช้หรอกค่ะ ฉันเป็นแค่สาวใช้เท่านั้น!”
คนฟังชะงัก แล้วช้อนสายตามอง แววตาเยือกเย็น
“น้ำหอมที่ฉันให้เธอยังไม่กล้าใช้ แต่ทำไมกับผู้ชาย ที่กำลังจะกลายเป็นสามีฉัน เธอถึงยังอยากได้อยู่ล่ะ!”
เรต้านิ่งงัน เหมือนหินหล่นทับร่าง กัดริมฝีปากแน่น แววตาไหววูบ
“ฉันบอกเธอไว้แล้วนะเรต้า ถ้าเมื่อใดฉันแต่งงาน และเป็นนายหญิงของที่นี่ จะไม่มีผู้หญิงคนไหน ได้ยุ่งกับดีทริสอีกแน่ แม้กระทั่งเธอ!”
คนฟังทรุดกายลงคุกเข่าทันที น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ฉันขอร้องล่ะค่ะคุณเซเนีย! ฉันรักท่านดีทริสจริง ๆ ให้ฉันได้ปรนนิบัติท่านด้วยนะคะ!”
เซเนียชักสีหน้าไม่พอใจ “นี่เธอกำลังขอบ้าอะไร!”
มือบางถูกดึงมากุม “ฉันไม่อยากไปจากที่นี่ ฉันอยากเป็นข้ารับใช้ของคุณกับคุณท่านเหมือนเดิม!”
“อ๋อ! เธออยากรับใช้ฉันในฐานะสาวใช้ ส่วนกลางคืน ก็อยากรับใช้ดีทริสในฐานะนางบำเรอสินะ!”
ไม่มีอะไรเถียงได้เลย ในเมื่อตนเองต้องการแบบนั้น ต่อให้อยากแย่งชิง ก็ไม่อาจสู้คุณหนูตระกูลราชวงศ์เก่าได้หรอก คุณเซเนีย มีความลับมากมาย ที่ทำให้ชายหนุ่มหลายคนอยากครอบครอง ทั้งที่ทำเหมือนไม่รับรู้อะไรเลย
“ฉัน... ทำแบบนั้นไม่เหรอคะ”
เธอยิ้มเยาะ แล้วเชยคางมน เพื่อสบตา
“มันมีทางเลือกที่ง่ายกว่านี้เรต้า ไม่ว่าเธอจะเลือกทางไหน เธอก็ต้องถูกผลักไสให้ไปจากที่นี่อยู่ดี ทำไมไม่ลองเสี่ยงดูล่ะ บางทีถ้าหากฉันไปจากที่นี่แล้ว เธออาจไม่ถูกไล่ออกไปก็ได้”
“ตะ.... แต่ว่า” สีหน้าคนพูดสับสน กังวล
“เชื่อฉันสิเรต้า ดีทริสไม่ฆ่าเธอหรอก”
ริมฝีปากสั่นระริก ควรทำเช่นนั้นดีหรือไม่ ในเมื่อท่านดีทริสย้ำกับเธอหนักหนา แต่ถ้าไม่ทำอะไร เธอคงถูกไล่ไปจากที่นี่แน่ เป็นอย่างที่คุณเซเนียว่า ไม่ว่าเลือกทางไหน ก็ต้องจากที่นี่ไปอยู่ดี ถ้าเป็นแบบนั้น สู้กำจัดศัตรูหัวใจออกไป อาจมีหนทางรอดก็เป็นได้
“ฉะ...ฉันควรทำยังไง”
เธอยกยิ้มด้วยความยินดี แล้วดึงมือสาวใช้มากุมไว้
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะบอกแผนการให้เธอฟัง ดีไหม...”
“ค่ะ คุณเซเนีย”
- Writer
