ตอนที่ 4 คับแค้น
1192 Words
สามคนพากันเดินออกมา ปิดประตูลง แววตาหม่น เรต้ากำมือแน่น น้ำตาคลอ เธอไม่อยากเชื่อเลย ว่าท่านดีทริสจะให้ความสำคัญ กับว่าที่นายหญิงถึงเพียงนี้ มันทำเอาหัวใจแทบระเบิดเพราะความริษยา
“ฉันบอกแล้ว ว่าเธอไม่มีวันสำคัญไปกว่าคุณเซเนีย!” เรต้าเย้ยหยัน
คนฟังหันกลับมา “มันก็ไม่ต่างกันหรอก ขนาดเธออยู่ใกล้แค่นี้ ท่านดีทริสยังลงทุนมาเรียกฉัน มันหมายความว่ยังไงไม่ได้ นอกจากเบื่อเธอแล้วน่ะสิ!”
“กาเร็ต!”
“เธอก็คงเป็นได้แค่คนรับใช้ ของผู้หญิงที่ท่านดีทริสเทิดทูนเท่านั้น” กาเร็ตเย้ยหยัน
“แต่อย่างน้อย ฉันก็ยังได้อยู่ ได้เจอท่านทุกวัน แต่คนอย่างเธอ ถ้าหากนายท่านแต่งงานไปแล้ว คงไม่มีวันได้โผล่หัวมาอีก!”
“นังเรต้า!” กาเร็ตง้างมือ
“หยุดทั้งคู่! แยกย้ายกันไปได้แล้ว!” แม่บ้านตำหนิ สองสาวเลยพากันแยกย้ายไป
ในห้องร่างบางยังคงถูกกอดรัดแน่น เซเนียพยายามเบือนหน้าหนี เพื่อให้พ้นจากใบหน้าคมเข้ม ซึ่งกำลังโน้มเข้าหา
“ปล่อยฉันนะดีทริส!” เธอร้องบอก อึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก หมอนี่ต้องการแกล้งกันใช่ไหม
“เธอทำให้ฉันไม่มีที่ระบาย เธอต้องรับผิดชอบเซเนีย!”
เซเนียถูกอุ้มเหนือพื้น แล้วโยนลงบนเตียง พยายามกระโจนหนี แต่กลับถูกรั้ง แล้วพลิกกายให้เผชิญหน้า ร่างสูงใหญ่คร่อมทับลงมา ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้าง มือดันแผงอีกไว้ทันที
“อย่านะดีทริส!”
“ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้!”
“รับผิดชอบบ้าอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย!”
“เธอทำให้ผู้หญิง ที่ฉันต้องการ โดนฉันไล่ออกจากห้องไปไง!”
“คุณก็ให้แม่บ้านไปตามกลับมาใหม่สิ!” หญิงสาวย้อนเสียงแข็ง
เขาส่ายหน้า “ไม่ล่ะ เพราะคุณสวยกว่าเป็นไหน ๆ”
รอยยิ้มช่างน่ากลัว มันแฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์ แถมยังสีหน้าท่าทางเหมือนไม่รู้ร้อนหนาว ต่อให้เธอพยายามหลีกหนีเท่าไหร่ กลับเป็นเรื่องยากขึ้นทุกที จะเป็นของเขาไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้น เธอคงเจ็บปวดไปตลอดชีวิต
“ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะดีทริส!”
“ผมไม่เคยมองว่าคุณเป็นของเล่นเลยเซเนีย ไม่มีของเล่นที่ไหนสวยขนาดนี้แล้วล่ะ” เขายิ้มยั่ว ทำเอาอีกฝ่ายหน้าตึง
“เลิกพูดจาแบบนี้กับฉันสักทีดีทริส จำไม่ได้หรือไง เป็นคุณเองต่างหาก ที่ไม่เคยสนใจฉัน ที่คุณเปลี่ยนไป เพราะพินัยกรรมฉบับเดียวเท่านั้น!”
คนฟังชะงัก หรี่ตามอง ไม่ว่าเธอคิดเช่นไร เขาไม่สนหรอก
“แล้วยังไง?”
“ถ้าคุณอยากได้มรดกของพ่อคุณ ฉันยินดีช่วย เราสองคนไม่จำเป็นต้องนอนด้วยกัน!”
“แบบนี้ผมก็เสียเปรียบน่ะสิ” สีหน้าคนพูด ไม่รู้สึกรู้สา ทำเอาคนมองควันออกหู
ควรทำยังไงกับหมอนี่ดี ไม่มีทางไหนสู้ชนะเลย เกลียดสีหน้าราวกับไม่รู้สึกรู้สา เจ้าเล่ห์เพทุบายแบบนี้ มิน่าล่ะ ถึงได้มีสาว ๆ คอยล้อมหน้า ล้อมหลัง เธอไม่อยากเข้าไปร่วมวงด้วยเลย ให้ตายสิ
“เสียเปรียบบ้าบออะไรดีทริส ฉันยอมขนาดนี้ ทำไมคุณถึงยังทำแบบนี้อีก!” เธอตำหนิเสียงแข็ง
มือสองข้างถูกรวบไว้เหนือศีรษะ แล้วยิ้มเย็น
“เกลียดฉันมากเหรอเซเนีย” เขาเอ่ยถาม สบตาคนถูกถาม
ริมฝีปากบางสั่นระริก แววตาดีทริสมันช่างน่ากลัว ทำไมถึงถามแบบนี้ออกมา
“ถามทำไม!”
“ฉันอยากรู้น่ะสิ อยากรู้ว่าอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไป หรือเพราะฉันไม่สนใจเธอ”
คนฟังชะงัก “ไม่ใช่!”
“แล้วอะไรล่ะ ที่ทำให้เธอ ไม่คอยตามติดฉันเหมือนก่อน มันผ่านมานานแค่ไหนแล้วนะ ที่เธอไม่เคยเรียกฉันว่าพี่อีกเลย”
ผิวแก้มคนใต้ร่างเริ่มแดงก่ำ เมินมองทางอื่น หัวใจมันกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ฉันคิดว่ามันดีแล้ว ที่ฉันออกห่างจากคุณ ให้คุณไม่ต้องวุ่นวายใจ”
“อะไรกันเซเนีย ฉันไม่เคยบอกเลยนะว่ารู้สึกวุ่นวายใจ กับการกระทำของเธอ!” เขาหัวเราะในลำคอ
เซเนียหันมาสบตา “คุณคิดแบบนี้ เพราะพินัยกรรมของพ่อคุณต่างหากดีทริส!”
มือข้างหนึ่งเริ่มลูบไล้ใบหน้า เซเนียพยายามหนี ดิ้นรนอีกครั้ง ร่างกายกลับขยับไม่ได้เลย กัดริมฝีปากจนห้อเลือด
“หยุดนะดีทริส เลิกทำเหมือนฉันเป็นของเล่น ของคุณสักที!”
“ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นของเล่นเลยนะเซเนีย เพราะของเล่น มันไม่ร้อง ไม่ต่อล้อต่อเถียง หรือทำเหมือนจะเป็นจะตายเวลาฉันแตะต้องหรอก!” น้ำเสียงของเขา เริ่มคุกคาม ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ หรือเพราะมีใครในใจไปแล้ว
“ต้องการอะไร พูดมาตรง ๆ เลย!”
“ไม่รู้หรือแกล้งโง่เซเนีย!” เขาย้อนถาม น้ำเสียงเย็น
คนถูกย้อนชะงัก ดวงตาไหววูบ หมอนี่มันจะรู้มากเกินไปแล้ว เธอไม่มีวันให้ในสิ่งที่ต้องการหรอก
“ดีทริส! คุณควรสนใจแต่สิ่งที่ตัวเองมีมากกว่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันดีกว่าไหม!”
เขาส่ายหน้า แล้วส่งเสียงในลำคอ
“ไม่สิเซเนีย ยังไงเธอก็ต้องมาเป็นภรรยาฉันอยู่แล้ว ฉันยินดีช่วยเธอดูแลตระกูล แบบนี้ดีไหม”
“ฉันไม่ต้องการ อยากแต่งเพื่อรับมรดกฉันจะทำให้ แต่เรื่องอื่นไม่ได้เกี่ยวกับนายเลย!”
“ถ้าเธออยากได้สิ่งที่เป็นของเธอกลับคืนมา ก็ยอมรับฉันแต่โดยดีซะเซเนีย เพราะถึงยังไง ฉันก็ไม่มีวันนอนมองภรรยาตัวเองเฉย ๆ หรอกนะ ฉันเป็นผู้ชายถ้าแต่งแล้วทำอะไรไม่ได้ ก็ไม่ใช่คนอย่างดีทริสแล้ว!”
ริมฝีปากบางสั่นระริก “ถ้านายอยากให้ฉันเป็นของนาย ก็หยุดยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าทำไม่ได้ ก็อย่ามายุ่งกับฉัน เพราะถ้านายยังนอนกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว ฉันก็ไม่มีวันให้นายมายุ่งกับฉันเด็ดขาด!”
“ได้สิเซเนีย ฉันหยุดได้เพื่อเธออยู่แล้ว” เขาตอบกลับ แล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัย พร้อมโน้มกายเข้าหา
คนตัวเล็กตระหนก พยายามดิ้นรน ทว่าข้อมือกลับถูกรวบเอาไว้เหนือศีรษะ ขยับไม่ได้เลย
“หยุดนะดีทริส จะทำอะไรอีก!”
“ฉันหยุดแค่เธอได้ แต่เธอก็ต้องทำเพื่อฉันด้วยสิ เวลาฉันต้องการ เธอก็ไม่ควรปฏิเสธจริงไหม”
“อื้อ!” ริมฝีปากถูกครอบครองอย่างรวดเร็ว เจ้าของมันไม่ทันตั้งตัว
ลิ้นร้อนกำลังควานหาความหวานในโพรงปาก ลมหายใจติดขัด เขาถอนริมฝีปากแล้วลากไล้ไปตามลำคอระหงส์ สูดกลิ่นหอมผ่านเนื้อผ้าบางเบา คนสวยหลับตาแน่น ร่างกายสั่นสะท้าน เธอไม่แน่ใจว่าตนเองกำลังกลัว หรือรู้สึกอะไรกันแน่
“หยุดนะดีทริส! ได้โปรด...” เธออ้อนวอนเสียงสั่น น้ำตาคลอ
- Writer
