จมความรักของเธอ

บทที่ 10

　　สารัชเตือนตัวเองว่าเขาไม่ควรต้องสนใจเธอหลังจากครบกำหนด 1 เดือน ดังนั้นเขาจึงไม่ควรสืบหาต่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

　　ในเมื่อเขาไม่ได้แคร์เธอ ทำไมเขาต้องสืบด้วย?

　　ทุกๆ คืน ลิลาจะไปที่บ้านของสารัชเพื่อมีเซ็กซ์กัน โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้ถามถึงสารทุกข์สุกดิบของกันและกันเลย

　　ลิลาแอบส่งข้อความหาคุณหมออยู่เสมอ สารัชมักแสร้งทำเป็นไม่เห็น แต่ในหลายๆ ครั้ง เขาเห็นเธอลบข้อความหลังจากการสนทนาจบลง

　　ถ้านี่ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบลับๆ ทำไมเธอถึงต้องทำเช่นนั้นด้วยล่ะ?

　　เขาสงสัยอยู่ตลอดหลายครั้ง และอยากจะแอบดูโทรศัพท์มือถือของเธอตอนเธอหลับไป แต่เธอมักปิดโทรศัพท์ก่อนนอน และมันต้องใช้รหัสผ่านในการเปิด เขาจึงต้องปิดโทรศัพท์ของเธอไว้เหมือนเดิม

　　อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องแปลกที่ตั้งแต่เธอกลับมา ไม่ว่างานจะหนักแค่ไหน สารัชก็สามารถนอนหลับได้โดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับ

　　และเขาสามารถนอนหลับได้อย่างต่อเนื่องจนถึงเช้า

　　ลิลาตื่นเร็วกว่าเขา และไม่เคยรบกวนการนอนของเขาเลย

　　สารัชต้องการตื่นเร็วกว่าเธอบ้าง เพื่อจะดูว่าเธอทำอะไรหลังจากตื่น แต่ทุกครั้งที่เขาตื่นขึ้น เธอก็ไม่อยู่เสียแล้ว

　　เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา เขาตั้งตารอที่จะถึงกำหนด 1 เดือน แต่บางครั้งเมื่อเขานึกถึงช่วงเวลาที่กำลังจะหมดลง เขากลับเริ่มกังวล

　　จะเป็นอย่างไรบ้างนะ ถ้าเธอยังต้องการเงินในอนาคต?

　　ถ้าเธอไม่เล่นการพนันก็คงจะดี การพนันนั้นไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเธอหมดตัวในครั้งเดียว เธอจะยอมนอนกับคนอื่นเพื่อชดเชยเงินที่เสียไปจากการพนันหรือไม่?

　　เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็นอนไม่หลับอีกครั้ง

　　ท้ายที่สุดเขาก็รู้ว่าเธอตื่นกี่โมง เธอแปรงฟัน ล้างหน้า และสวมเสื้อผ้า เธอเดินไปที่เตียงและยืนข้างเขา เขารู้สึกว่าเธอกำลังเดินเข้ามาใกล้เพื่อที่จะจูบหน้าผากของเขา "อรุณสวัสดิ์ค่ะ"

　　จากนั้น เธอหันหลังและเดินจากไป

　　เขานอนอย่างแข็งทื่ออยู่บนเตียง โดยไม่ขยับเขยื้อน

　　เธอจะจากไปแบบนี้ทุกเช้าเลยหรือเปล่านะ?

　　หัวใจของเขาถูกบีบ เขารู้สึกหายใจไม่ออก และเจ็บปวด

　　 ในคืนสุดท้ายของเดือนนี้ แม้จะเป็นเวลา 4 ทุ่มแล้ว แต่ลิลายังไม่กลับมาที่วิลล่า

　　สารัชรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาต้องการโทรหาเธอ แต่เขารู้สึกว่ามันไม่คุ้ม

　　เมื่อถึงเวลาเกือบเที่ยงคืน ในขณะที่เขากำลังจะโทรออก ประตูก็มีเสียงกดล็อก

　　วันนี้ เธอสวมชุดลำลองและรองเท้าส้นเตี้ย เธอเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

　　เธอถืออาหารอยู่ในมือแล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เมื่อเธอเห็นเขานั่งอยู่บนโซฟาและกำลังดูข่าวบนโทรศัพท์มือถือของเขา เธอยิ้มแล้วพูดว่า “คุณยังไม่นอนอีกเหรอ? ฉันซื้อของมาหลายอย่างเลย ฉันทำอาหารว่างมื้อดึกให้เอาไหม?”

　　เป็นเวลา 1 เดือนที่เธอไม่เคยเอ่ยปากเรื่องการทำอาหารเลย

　　เธอหยิบผักออกจากถุงรักษ์โลก

　　นี่มันไม่ใช่ของว่างมือดึก แต่เป็นอาหารเย็นมื้อสุดท้ายต่างหาก

　　กลายเป็นว่าเธอกำลังรอเวลาด้วยเหมือน

　　สารัชไม่ตอบ เขาลุกขึ้นและไปที่ชั้นบน “ฉันไม่กินของว่างตอนกลางคืน”

　　“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันทำไว้ให้ แล้วคุณลองชิมพรุ่งนี้แล้วกันนะ ถ้าคุณไม่ชอบ ก็โยนทิ้งไปได้”

　　น้ำเสียงของเธอยังฉะฉานเหมือนเคย และไม่มีแม้แต่ความเศร้าอยู่ในนั้น

　　เธอพูดกับตัวเองขณะล้างผักว่า "คุณเคยกินไข่เจียวกับใบขึ้นฉ่ายไหม? ฉันได้ยินจากเพื่อนในคุกมาน่ะ ฉันยังไม่เคยลองทำมาก่อนเลย มาลองหน่อยเถอะ"

　　"มะเขือเทศมีประโยชน์นะ ใส่ลงไปแล้วทุกจานจะอร่อย"

　　"ส่วนเนื้อวัวก็ให้แคลเซียม"

　　“ฉันได้ยินจากเพื่อนในเรือนจำมาอีกเหมือนกันว่าปลาไนเนี่ยต้องเอามาทอดในน้ำมันก่อน แล้วน้ำซุปจะออกมาเป็นสีขาวขุ่นและอร่อยกว่า”

　　สารัชไม่ทันได้เดินไปไหน เขาไม่สามารถขยับตัวได้ราวกับว่าเขาถูกรั้งไว้ให้อยู่กับที่ เขาเฝ้าดูเธอทำอาหาร ก่อนนำมาวางลงบนโต๊ะทีละจาน

　　ทักษะการทำอาหารของเธอไม่ค่อยดีนัก ถ้าไม่เค็มเกินไป ก็จืดเกินไป แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็กินไปเยอะเหมือนกัน

　　เมื่อเธออยู่บนเตียง เธอไม่ได้เข้าหาสารัชเพื่อเล้าโลมเขาเหมือนเมื่อก่อน แต่เธอกลับนอนเงียบๆ บนเตียงแทน เมื่อสารัชขึ้นมาอยู่บนตัวเธอ เธอก็ไม่ได้แสดงอาการยั่วยวนเช่นเดิม เธอเอาแต่พูดว่า "วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวน่ะ อย่ารุนแรงเกินไปนะ ขอเบาๆ หน่อย"

　　เธอพูดราวกับว่าเธอกำลังปกป้องอะไรบางอย่าง

　　ตอนแรกสารัชไม่อยากจะนอน แต่เป็นเพราะเดือนนี้เขานอนหลับสบายมาก และเขาก็รู้สึกผ่อนคลาย

　　ลิลาดูระมัดระวังมากเวลาที่เธอลุกขึ้น

　　เธอแปรงฟัน ล้างหน้า และทำความสะอาดทุกอย่าง เธอจ้องไปที่กระจกพร้อมกับเอามือของเธอลูบท้องของเธอ

　　เธอกำลังตั้งครรภ์ ในที่สุดก็ตั้งครรภ์ ดาหลาปลอดภัยแล้ว

　　จากนี้ไป พวกเขาต่างก็กลับไปสู่วิถีของตน

　　ลิลาเดินไปหาสารัช คราวนี้เธอไม่จูบหน้าผากเขาเหมือนเช้าที่ผ่านๆ มา แต่เธอกลับมองที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า

　　“ลาก่อนสารัช!”

　　-

　　เมื่อสารัชตื่นขึ้น เขาเอื้อมมือไปสัมผัสข้างเตียงโดยไม่รู้ตัว แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า

　　จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นจากเตียง เดือนที่ผ่านมานี้ ข้าวของเครื่องใช้ในห้องน้ำของลิลาทั้งหมดเคยถูกวางไว้ที่นี่ และแม่บ้านก็เคยเตรียมรองเท้าใส่ในบ้านไว้ให้เธอ

　　แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านี้ได้หายไป

　　แม้แต่แปรงสีฟันและถ้วยก็ได้รับการทำความสะอาดเรียบร้อย

　　1 เดือนผ่านไปแล้ว และมันก็จบลงแล้ว

　　เขาเคยคิดว่าเมื่อถึงวันนี้ เขาจะไม่ถูกรบกวนอีกต่อไป สิ่งที่เขาต้องทำก็คือทำงานไปตามปกติ แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป เขากลับเริ่มรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ

　　เนื่องจากเขานอนไม่หลับในตอนกลางคืน เขาจึงทำได้เพียงหยิบยานอนหลับออกมาแล้วเริ่มกินมันอีกครั้ง

　　เงินที่เขาให้เธอไว้ สามารถใช้ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น เธอรู้ว่าเขามีความเอื้อเฟื้อ เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอไม่มีเงิน เธอจะมาหาเขาอีกแน่นอน

　　แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น หลังจากผ่านไป 3 เดือน เธอไม่เคยโทรหาเขาอีกเลย

　　สารัชกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานตำแหน่งประธานของเขา เขามองไปที่ผู้ช่วยของเขา และถามว่า "ลิลาได้ติดต่อหาคุณบ้างหรือเปล่า?"

　　"ไม่เลยค่ะ"

　　“แล้วได้ข่าวของเธอจากข้างนอกบ้างไหม?”

　　“ไม่มีเลยค่ะคุณสารัช เงินที่คุณให้เธอครั้งสุดท้ายก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอที่จะซื้อรถและบ้าน และมีชีวิตที่ดี คุณไม่ต้องกังวลไปนะคะ”

　　“เธอเล่นการพนันน่ะ เงินเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอหรอก ผมอยากให้คุณหาว่าเธอได้เล่นการพนันเร็วๆ หรือไม่ หรือว่าเธอไปเกี่ยวพันกับคนอื่นหรือเปล่า?”

　　สารัชเองก็ปฏิเสธที่จะยอมรับว่าสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือการที่เธอได้พบกับชายอีกคนหนึ่งแล้ว

　　เธอเพียบพร้อมไปด้วยความงามอย่างที่สุด ไม่ต้องพูดถึงความสามารถในการทำงานของเธอ จะไม่มีใครเต็มใจยอมใช้เงินเพื่อเธอได้อย่างไรกัน?

　　ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้ช่วยก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา “คุณสารัช คุณลิลาเดินทางออกจากฮ่องกงไปเมื่อ 3 เดือนก่อน เราไม่มีข่าวเกี่ยวกับเธอเลย”

　　สารัชลุกขึ้นยืนทันที

　　หมายความว่ายังไงที่ไม่มีข่าวเลย?

　　เธอหายตัวไปตลอดกาลหรือยังไง?

　　หลังของเขาเหงื่อออก และแม้แต่ร่างกายที่แข็งแรงของเขาก็ไม่สามารถช่วยให้หยุดสั่นได้ เขากำหมัดแน่นแล้วกดมันลงบนโต๊ะ “เอาล่ะ ไม่ต้องสืบเรื่องเธอต่อแล้ว ไม่ว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว คุณก็ไม่ต้องไปสนใจ!”

　　สารัชเดินออกจากสำนักงานและรู้สึกราวกับว่ากำลังเหยียบอยู่บนก้อนเมฆ แต่ละก้าวของเขาอ่อนแรงมาก แม้ว่าเขาจะเป็นคนส่งลิลาเข้าคุก เขากลับไม่รู้สึกกังวลอะไรเท่าครั้งนี้

　　รถของเขาแล่นตรงไปยังเรือนจำ สารัชลงจากรถ และมองไปที่กำแพงสูงและประตูเหล็กนั่น 2 ปี 7 เดือนที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ข้างในเพื่อชดใช้กรรมที่พ่อเธอก่อไว้

　　และนี่คือสิ่งที่ครอบครัวของลิลาเป็นหนี้เขา!

　　เขาไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด!

　　ผู้ชายแบบไหนกันนะที่มีความสัมพันธ์กับเธอหลังกำแพงสูงนี้? เขาต้องฆ่ามันให้ได้!

　　แม้ว่าสารัชจะใช้ความพยายามทั้งหมดที่มี เขากลับล้มเหลวในการค้นหาว่าใครคือชายที่มีความสัมพันธ์กับลิลา แต่สิ่งเขาค้นพบคือเธอได้ให้กำเนิดทารกเพศหญิง โดยในประวัติการรักษาระบุเอาไว้ว่าในระหว่างการผ่าตัดคลอด ได้มีการพบว่าไตของเธอหายไป

　　และไตนั้นได้รับการปลูกถ่ายเมื่อเธอมีอายุ 23 ปี

　　สิ่งที่เขียนไว้ใต้หัวข้อจุดประสงค์ในการปลูกถ่ายคือ...