จมความรักของเธอ

บทที่ 3

　　ในชั้นศาล คดีความนี้กำลังอยู่บนจุดเดือด ลิลาปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่าเธอเปิดเผยราคาประมูลให้คิริน เธอรู้มาโดยตลอดว่าคิรินเป็นศัตรูตัวฉกาจของสารัช พี่น้องคู่นี้ต่อสู้กันมาหลายปีแล้ว เพราะเธอรักสารัชมาก เธอจะเปิดเผยราคาพื้นให้คนของคิรินรู้ได้อย่างไร แต่สำหรับผู้ชายที่เธอรักมาเป็นสิบปีนั้น เขากลับเป็นผู้ป้อนหลักฐานให้ทั้งหมด

　　'ลิลาเป็นคนรับผิดชอบโครงการทั้งหมด เธอได้ติดต่อผู้ประมูลของคู่แข่งผ่านทางอีเมล'

　　สารัชกล่าว หลังจากเห็นสิ่งที่เรียกว่าหลักฐาน ลิลายิ้มอย่างขมขืนและพูดว่า

　　'สารัช คุณกล้าดียังไงมาใส่ร้ายฉัน เพียงเพราะอยากแก้แค้นพ่อของฉัน คุณบอกให้ฉันส่งอีเมลไป แต่คุณไม่เคยบอกว่าคนที่ฉันส่งไปให้เป็นผู้ประมูลของบริษัทอื่น'

　　ลิลาเงยหน้าขึ้นและสูดหายใจเข้าอย่างลึก มันจะมีอะไรที่เจ็บปวดไปกว่าการถูกชายอันเป็นที่รักพาไปส่งที่กิโยตินอีก? เขาวางแผนทุกอย่างอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะล้มและไม่ลุกขึ้นอีกใช่ไหม แต่เธอล้มไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอต้องรับผิดชอบค่ารักษาอันแสนแพงของพ่อเธอ เธอจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอให้จงได้ เธอต้องทำงานหาเงิน เธอไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องบาดหมางของคนรุ่นก่อน ด้วยความรักของพ่อ เธอต้องรับผิดชอบอย่างเต็มที่ในฐานะลูกสาว!

　　'ฉันไม่ได้ทำ! ฉันจะจ้างทนาย! แล้วฉันจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันเอง!'

　　ลิลาพยายามสงบสติอารมณ์ เธอไม่สามารถเอาชนะสารัชได้เพราะเขามีอำนาจมากเกินไป แต่หลังจากทำงานเป็นเลขาฯให้เขามาหลายปี เธอก็พอมีเส้นสายบ้าง พวกเขาหยุดพักอยู่นอกห้องพิจารณาคดี ลิลามองไปที่สารัช ผู้ซึ่งมาปรากฏตัวต่อศาลในฐานะพยาน

　　'คุณเกลียดฉันมากขนาดไหนกัน ฉันไปทำอะไรให้คุณ สารัช ฉันให้คุณทุกอย่างในช่วงสิบปีที่ผ่านมา มันยังไม่เพียงพอสำหรับคุณอีกเหรอ ฉันรักคุณมากจนยอมตายแทนคุณได้ แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอ?'

　　ลิลาจ้องที่สารัช พยายามมองหาร่องรอยของอารมณ์ในดวงตาของเขา แต่ก็ไม่เห็นอะไร

　　'ลิลา หลักฐานมันเป็นที่แน่ชัดแล้ว ไม่ว่าคุณจะอุทธรณ์คดีนี้หรือไม่ แต่ถ้าหากคุณอุทธรณ์ คุณน่าจะยังพอมีเวลากว่าผลลัพธ์จะออกมา สัปดาห์หน้าผมจะหมั้นหมายกับเจน คุณจะมาร่วมงานก็ได้นะ'

　　ลิลาส่ายหัว

　　'เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณกับเจน?'

　　เสียงของเธอสั่น สารัชเอียงศีรษะของเขา

　　'คุณต้องการบัตรเชิญไหม'

　　ลิลาถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วล้มลงบนเก้าอี้

　　'คุณก็รู้ว่าเจนเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน เธอเกลียดฉันมาตลอด คุณอาจจะคิดว่าฉันไม่ดีพอสำหรับคุณ แต่ทำไมต้องเป็นเจน จากบรรดาผู้หญิงทั้งหมดในโลกนี้?'

　　'นี่ผมต้องขออนุญาตคุณเพื่อแต่งงานด้วยเหรอไง'

　　ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ทำไมเขาถึงต้องบอกเธอเรื่องงานแต่งของเขาด้วยนะ? แม้ว่าเธอจะได้เห็นการเชือดเฉือนและความสกปรกในโลกธุรกิจมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เธอก็ยังเชื่อว่าความรักของเธอที่มีกับสารัชนั้นเป็นความจริง ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องโกหก และมันเจ็บปวดมากจนอาจฆ่าเธอได้ เธอหายใจแทบไม่ออก ทันใดนั้นโทรศัพท์ของลิลาก็ดังขึ้น มันเป็นสายจากโรงพยาบาล

　　'คุณลิลา! หัวใจของผู้ป่วยล้มเหลวกะทันหัน เราทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ แต่...ไม่มีสัญญาณชีพเลย คุณทราบอาการของผู้ป่วยดีเมื่อเขามาถึง เราเสียใจมาก แต่ดูเหมือนว่าผู้ป่วยจะไม่มีเจตจำนงที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว...'

　　'ขอบคุณค่ะ'

　　นั่นคือทั้งหมดที่ลิลาพูด ก่อนจะวางสายอย่างเรียบเฉยราวกับว่าเสียงตามสายนั้นมาจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งเท่านั้น เธอเดินผ่านสารัชและตรงออกจากห้องพักคราวนี้ ลิลาสงบนิ่งจนเธอดูไม่เหมือนชนชั้นสูงที่พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ เธออยู่เงียบ ๆ บนที่นั่งของจำเลย และรอฟังคำพูดของผู้พิพากษา

　　'จำเลย!'

　　ลิลาดึงสติกลับมา แต่แทนที่จะมองไปที่ผู้พิพากษา เธอกลับหันไปมองที่สารัช แล้วยิ้มอ่อน เหมือนกับตอนที่เธอเคยเรียกเขาว่า 'สารัช'

　　'สารัช พ่อของฉันเสียแล้ว เช่นเดียวกับแม่ของคุณ เขาได้รับสิ่งที่สมควรแล้ว และฉันจะเข้าไปอยู่ในคุกเดี๋ยวนี้ ถือว่าบาปของเขาทั้งหมดได้รับการชดใช้แล้วใช่ไหม? ฉันไม่โทษคุณที่คุณโกหกฉัน อย่างไรลูกสาวก็ควรชำระหนี้ให้กับพ่อของเธอ'

　　'จากนี้ไป เราเสมอกัน! สิบปีที่ผ่านมาเป็นเพียงความฝันที่ว่างเปล่า...'

　　น้ำตาของลิลาไหลบ่า เธอหันไปมองผู้พิพากษาและพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว

　　'ฉันขอสารภาพผิด!'